Ισπανία: Το κακό που έρχεται κατά πάνω στην Ισπανία αφορά την Ευρώπη και το μέλλον της

Το ντιμπέιτ «έληξε» την κούρσα

Το ντιμπέιτ της Δευτέρας ανάμεσα στους δύο πολιτικούς άνδρες δεν ανέτρεψε τα παραπάνω προγνωστικά, γράφει το Al Jazeera, αφού έρευνα της εταιρείας 40dB έδειξε ότι το 42.2% έκριναν ότι νικητής του ήταν ο Φεϊχό, ενώ μόλις ένα 21.5%  εκτίμησε ότι ο Σάντσεθ κατάφερε να σταθεί όρθιος και να επικρατήσει τελικά του αντιπάλου του. 

Κι ενώ η ισπανική αριστερά πιστεύει ότι ήταν σωστή η απόφαση του πρωθυπουργού της χώρας να μην περιμένει μέχρι το Νοέμβριο, οπότε θα ολοκληρωνόταν η θητεία της κυβέρνησης του, για να διεκδικήσει τη ψήφο των Ισπανών πολιτών, προβληματίζει το γεγονός ότι ακόμη και οι γυναίκες, που τόσο πολύ βοήθησε με τα μέτρα που προώθησε ο Σάντσεθ (ανάμεσα τους η περιβόητη άδεια εμμήνου ρύσεως), δεν φαίνεται ότι θα πάνε μαζικά στις κάλπες να τον ψηφίσουν.

Κατάφεραν τελικά οι συντηρητικοί και οι υπερσυντηρητικοί της Ισπανίας με το σημαντικό έρεισμα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της χώρας και των επιχειρήσεων της να σπιλώσουν την εικόνα του Σοσιαλιστή πρωθυπουργού, που έκανε πραγματικά έργο, όσον αφορά τα εργατικά δικαιώματα και τον κατώτατο μισθό, σπέρνοντας φήμες για διασύνδεση του με το κόμμα EH-Bildu, του οποίου ο ηγέτης Αρνάλντο Οτέχι είναι καταδικασμένο μέλος της διαλυμένης πια τρομοκρατικής ομάδας ΕΤΑ;

«Υπάρχουν πάλι δυο Ισπανίες, οι οποίες επανεμφανίζονται», έγραφε προ ημερών στην Washington Post η Ανα Σοφία Καρντενάλ Ιζκιέρντο από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Καταλωνίας, καταγγέλλοντας ότι η χώρα είναι διχασμένη ανάμεσα στους παραδοσιακούς συντηρητικούς που συγκρούονται με  τους αντεθνικά σκεπτόμενους σοσιαλιστές, κομμουνιστές και αναρχικούς.

Μια διχασμένη χώρα

Αλήθεια ή ψέματα, αν για τον Σάτσεθ σε αυτές τις εκλογές παίζεται το πολιτικό μέλλον του, για όλη την Ισπανία υπάρχει ο κίνδυνος της επαναφοράς σε πρώτο πλάνο των αυτονομιστικών εντάσεων που ποτέ δεν έπαψαν να την απασχολούν και όχι μόνο.

Το κακό μπορεί να έχει ένα πρόσωπο αλλά πολλά ποδάρια, επιχειρηματολογεί ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός, Γκόρντον Μπράουν, σε άρθρο του στον Guardian, εκτιμώντας ότι το εμπρηστικό τηλεοπτικό σχόλιο του Vox ότι το 70% των ομαδικών βιασμών γίνεται από ξένους προσφέρει παρηγοριά στους πιο φτωχούς Ισπανούς, που αναζητούν ενόχους για το γεγονός ότι ευνοήθηκαν αλλά δεν ανακουφίστηκαν επί της ουσίας από τη μείωση της ανεργίας και τη συγκράτηση των τιμολογίων του ρεύματος, λόγω και του συνεχιζόμενου κύματος ανατιμήσεων στα τρόφιμα. 

Αν τελικά το δίδυμο Λαϊκό κόμμα – Vox «συγκατοικήσουν» στην επόμενη κυβέρνηση της Ισπανίας, το πολιτικό ταμπού κατά των νεοφασιστικών κομμάτων στην εξουσία, που κρατά γερά 50 χρόνια τώρα, θα λάβει τέλος.

Η ακροδεξιά «ζώνει» την Ευρώπη

Και θα έρθει να προστεθεί δίπλα στην ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), που έχει τη στήριξη του 20% του γερμανικού πληθυσμού, στα 7 υπουργεία που έχουν πια στην κατοχή τους οι ακροδεξιοί της Φιλανδίας στη δεξιά κυβέρνηση της χώρας, στους Σπαρτιάτες που μπήκαν στην βουλή της Ελλάδας, στην Τζόρζια Μελόνι που είναι ήδη πρωθυπουργός της Ιταλίας και στο ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας που όλα δείχνουν ότι θα γίνει και αυτό κυβέρνηση στις εκλογές του επόμενου χρόνου στην Αυστρία.

Είναι μετά να αναρωτιέται κανείς γιατί πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η Μαρίν Λεπέν με σύνθημα της «Πάρτε πίσω τον έλεγχο», ίσως τελικά πιει από την πηγή της εξουσίας στη Γαλλία την επόμενη φορά;

Η Ευρώπη δεν διανύει τις καλύτερες μέρες της, κι αν οι κεντρώες και φιλελεύθερες δυνάμεις στους κόλπους της δεν κατανοήσουν και ανταποκριθούν στη δυσαρέσκεια των λαών της, το μέλλον της θα είναι ζοφερό.