Ανάλυση: Το εκλογικό σώμα «των πολεμιστών» του Πριγκόζιν που απειλεί τον Πούτιν από τα Δεξιά

Ο Πριγκόζιν με μαχητές του σε στρατόπεδο της Βάγκνερ στα μετόπισθεν της Ουκρανίας (φωτογραφία AP: Prigozhin Press Service)

Αυτό το αντι-ελίτ αλλά «πατριωτικό» συναίσθημα το συμμερίζονται όσοι, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορούν να δράσουν πολιτικά και, αν χρειαστεί, δυναμικά, ενισχύοντας τον Πριγκόζιν με μια αίσθηση λαϊκής απήχησης.

«Ηρωες» της Ρωσικής Ανοιξης

Εξέχοντες ανάμεσα σε αυτές τις φιγούρες είναι οι «ήρωες» της λεγόμενης Ρωσικής Ανοιξης, οι άνδρες που πολέμησαν στην εξέγερση του Ντονμπάς από το 2014.

Η κοινή αφήγηση στη Δύση είναι ότι αυτή η εξέγερση αφορούσε αποκλειστικά ένα παιχνίδι του Κρεμλίνου. Αλλά η έρευνά μου με ηγέτες, όπως ο Ιγκόρ Στρέλκοφ (πραγματικό όνομα Γκίρκιν) και διοικητές επί του πεδίου υποδεικνύουν το αντίθετο.

Πολλοί από αυτούς τους διοικητές υποκινούνταν από προσωπικές πεποιθήσεις – αντίθετα με το καθεστώς του Πούτιν, ονειρεύονταν να δημιουργήσουν έναν εξιδανικευμένο ρωσικό κόσμο σε μια «Novorossiya» (Νέα Ρωσία) στην ανατολική Ουκρανία, σ’ αντίθεση με τον νεποτικό καπιταλισμό που χαρακτηρίζει τη Ρωσία του Πούτιν.

Πείστηκα ότι ήταν γνήσιοι στις πεποιθήσεις τους και έτοιμοι να δώσουν τη δική τους ζωή και τη ζωή άλλων ανθρώπων για την επιδίωξη ενός μεγαλύτερου στόχου. Εφτασα να πιστεύω ότι εάν προκύψουν κρίσιμες συνθήκες, αυτή η ομάδα θα έχει έναν ρόλο να παίξει – και αυτό μπορεί να συμβεί.

Το ρωσικό κράτος, το οποίο αρχικά ήταν αμήχανο ως προς το πώς ν’ αντιμετωπίσει αυτούς τους έντονα φιλορωσικούς αλλά απείθαρχους χαρακτήρες, συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνοι.

Από το 2017 άρχισαν να καταστέλλονται. Το Sputnik-i-Pogrom, η κύρια διαδικτυακή ιδεολογική πηγή του δεξιού ρωσικού εθνικισμού, μπλοκαρίστηκε και ο εκδότης του Γιέγκορ Προσβερίνιν πέθανε κάτω από ύποπτες συνθήκες το 2021.

Οσοι επέζησαν, τέθηκαν υπό έλεγχο και μακριά από τα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική, κι’ έτσι έστρεψαν τις ενέργειές τους στο «milblogging» (military bloggers).

Αντρες που αγαπούν τον πόλεμο

Αυτοί είναι άντρες που αγαπούν τον πόλεμο και όλα όσα τον συνοδεύουν – τα όπλα, τις τακτικές, τις ιστορικές μάχες, τα πολεμικά παιχνίδια, τις στολές, τις συγκινήσεις της μάχης. Υπάρχουν σε οποιαδήποτε κοινωνία, αλλά στη Ρωσία, λόγω της επέμβασης στην Ουκρανία, τους προσφέρθηκε μια ευκαιρία να βρουν πολιτική προβολή.

Ο «θρύλος» Βλαντλέν Τατάρσκι (φωτογραφία @Vladlentatarskybooks/Telegram/Reuters)

Αυτοί οι «πολεμιστές του Διαδικτύου» ανέβηκαν από τα σκοτεινά περιθώρια στο προσκήνιο της πολιτικής. Οι πόροι τους προσελκύουν μεγάλο κοινό στη δημοφιλή εφαρμογή Telegram.

Κανάλια όπως το Rybar (1,13 εκατομμύρια συνδρομητές), το WarGonzo (1,3 εκατομμύρια) και οι προσωπικότητες Ιγκόρ Στρέλκοφ, ο πρώην «υπουργός άμυνας» της αυτοαποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ, ο οποίος ξεκίνησε την αρχική εξέγερση το 2014, έχουν προσελκύσει περισσότερους οπαδούς στη Ρωσία από τους φιλελεύθερους ομολόγους τους.

Δημοσιεύουν άρθρα, βίντεο και συζητούν με το κοινό τους, χαρακτηρίζοντας τους εαυτούς τους ως voenkory, πολεμικούς ανταποκριτές.

Οι viewers τους εκτιμούν την ξεκάθαρη αξιολόγησή τους για τα τεκταινόμενα στην πρώτη γραμμή, τις πηγές τους με πραγματική γνώση, τη συναρπαστική δημοσιογραφία και τους ενδιαφέροντες καλεσμένους.

Ελκυστική υποκουλτούρα

Τα συλλογικά συναισθήματα έχουν σημασία και οι «πολεμιστές» ανέδειξαν μια υποκουλτούρα που αποδείχτηκε ελκυστική.

Εχει δικούς της θρύλους, όπως ο Βλαντλέν Τατάρσκι (φωτογραφία, επάνω), που λήστεψε τράπεζες, εξέτινε ποινή, δραπέτευσε από τη φυλακή όταν τη βομβάρδισε ένα τανκ, πολέμησε στην εξέγερση του Ντονμπάς, δημοσίευσε τρία βιβλία με απομνημονεύματα και έστησε ένα δημοφιλές κανάλι.

Πρόσφατα, δολοφονήθηκε σε στοχευμένη έκρηξη. Για τον Τατάρσκι και τους άλλους σαν αυτόν, ο πόλεμος ήταν μια περιπέτεια που άξιζε – ακόμα κι αν ήταν σύντομη.

Το «Reverse Side of the Medal», ένα κανάλι στο YouTube με το οποίο συμμετείχε στον επικοινωνιακό τομέα ο Τατάρσκι, εμπορεύεται πολεμικά ρούχα και διακριτικά, όπως του ομίλου Wagner – ένα κόκκινο κρανίο με δύο οβίδες όλμου – που έχουν γίνει σφραγίδα αναγνώρισης μεταξύ των οπαδών.