«Θα πεθάνουμε»- Συγκλονιστικές ιστορίες από το «τρένο του θανάτου» στα Τέμπη

Χαροκαμένες μητέρες. Συγγενείς ζωντανοί- νεκροί. Βουβός πόνος, οργή, ένα τεράστιο γιατί και δεκάδες ψυχές που δεν θα γυρίσουν πίσω. Οι ιστορίες που έρχονται στο φως για την τραγωδία των Τεμπών που βύθισε ολόκληρη τη χώρα στο πένθος συγκλονίζουν.

Από τη μία το ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη, από την άλλη οι διαχρονικές παραλείψεις και οι ευθύνες για τα συστήματα ασφαλείας που δεν λειτουργούσαν. Ένα μεγάλο γιατί. Γιατί φτάσαμε σε αυτήν την τραγωδία στην οποία χάθηκαν νέοι άνθρωποι και καταστράφηκαν δεκάδες οικογένειες.

Διαβάστε επίσης:Υπουργική Απόφαση εξαιρεί την ΤΡΑΙΝΟΣΕ από την υποχρέωση αποζημίωσης ακόμη και σε θάνατο

Οι συγγενείς των θυμάτων δεν μπορούν να πιστέψουν τα όσα συνέβησαν. Ήταν σαν ταινία καταστροφής. Ένας μεγάλος κρότος, φωτιά. Και ο εφιάλτης στην κόλαση των Τεμπών μόλις είχε ξεκινήσει.

Τραυματισμένοι επιβάτες αλλόφρονες εκλιπαρούσαν για βοήθεια. Συντρίμμια, καμένες λαμαρίνες. Νεκροί, απανθρακωμένοι σοροί. Τα Τέμπη μάτωσαν και πάλι. Και μαζί ολόκληρη η Ελλάδα.

Συγκλονιστικές ιστορίες

Οι διασωθέντες επιβάτες αφηγούνται τα όσα δραματικά έζησαν στα «ματωμένα Τέμπη». Η μαρτυρία της Μικαέλας Φουδαράκη, που βίωσε τον εφιάλτη στα Τέμπη γροθιά στο στομάχι.

«Την ώρα της σύγκρουσης έβλεπα ταινία με μια κοπέλα που καθόταν δίπλα μου. Ήμουν στο 4ο βαγόνι, περίπου στη μέση. Χτυπηθήκαμε κι εμείς. Λένε για το 3ο βαγόνι γιατί είχαν θανάτους ενώ εμείς δεν είχαμε νεκρούς. Εκεί που καθόμουν, χτύπησε το τρένο το άλλο. Φανταστείτε φορούσα ακουστικά, ευτυχώς, διότι με τη σύγκρουση έπεσα και μου κάλυψαν τα μάτια, που έπεσαν πάνω γυαλιά. Είμαι τυχερή, από θαύμα γλίτωσα. Είδα ανθρώπους με αίματα. Εγώ δεν έπαθα τίποτα σε σχέση με άλλους».

Συνεχίζει τονίζοντας ότι «στην αρχή δεν είχαμε καταλάβει ότι η πόρτα ήταν ανοιχτή, ήμασταν σε σύγχυση και ήμασταν σίγουρες ότι θα πεθάνουμε. Μία κοπέλα με κοίταξε και μου είπε “θα πεθάνουμε”. Το μόνο που βλέπαμε ήταν καπνός. Βλέπαμε φωτιές δίπλα μας, μικρές, επικρατούσε κομφούζιο. Η μια πόρτα είχε ανοίξει κανονικά αλλά ήταν από εκεί που είχε φωτιά και δεν μπορούσαμε να βγούμε. Ήταν ο γκρεμός.

Ο φοιτητής που έσωσε το βρέφος

Ανατριχίλα προκαλούν τα όσα περιέγραψε μιλώντας στο MEGA, ο 20χρονος φοιτητής, Μιχάλης Κλάψης.

«Ήταν μία περίεργη στιγμή. Από κάπου πήραμε δύναμη όλα τα παιδιά που ήμασταν μέσα. Αν κοιτάξετε το 3ο βαγόνι, τα δύο κάτω παράθυρα είναι σπασμένα. Πρώτα σπάσαμε το μεγάλο και μετά το μικρό για να κατέβουμε πιο εύκολα. Στο βαγόνι αυτό βρέθηκα εντελώς τυχαία. Είχα κόψει εισιτήριο για να φύγω με των 5.20. έγινε ένα λάθος, μπήκα στο τρένο και ήρθε μια κοπέλα και μου είπε ότι κάθομαι στη θέση της. Λέω οκ «λάθος έγινε» και είδα ότι μου είχαν κόψει το εισιτήριο για την Τετάρτη και όχι για την Τρίτη κι πήγα και το άλλαξα. Και φύγαμε με των 7.22. μας έκαναν μία ενημέρωση στη Λάρισα ότι θα αργήσουμε λίγο και θα φτάσουμε 12.25. μετά τη Λάρισα γίνεται το ατύχημα, τρακάρουμε με το άλλο τρένο, φεύγουμε από τις ράγες, και πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα μετά από αυτό», είπε αρχικά.

«Έπιασα μετά τη σύγκρουση να δω εάν έχω πόδια, χέρια, κεφάλι πάνω μου, ακούμπησα το πρόσωπό μου να δω αν έχω τραυματιστεί. Είχα αίματα στο πρόσωπό μου, αλλά δεν ήταν δικά μου ήταν από τον μπροστινό μου», συνέχισε.

Αναφορικά με το μωρό που έσωσε ο κ. Κλάψης ανέφερε πως, μόλις σηκώθηκα βρήκα τα πράγματά μου, το μπουφάν μου, και ένα μπουκάλι με νερό. Δίπλα μου ήταν μία μητέρα που ζήταγε βοήθεια, και ότι έχασε μωρό. Την ώρα που ήμασταν εν κινήσει εγώ έβλεπα ταινία, και η μητέρα τάιζε το μωρό. Μετά τη σύγκρουση είδα ότι της είχε φύγει το μωρό και μου ζήτησε βοήθεια. Το μωρό ήταν κάτω από το δικό μου κάθισμα, το πήραμε, το πηρέ στην αγκαλιά της. Μέχρι να γίνει αυτό τα παιδιά από μπροστά είχαν ήδη σπάσει τα τζάμια.

Μετά από λίγο μου ζήτησε βοήθεια μία κοπέλα και της είπα ότι θα τη βοηθήσω. Μπροστά μου είχα ένα ζευγάρι. Το ένα κάθισμα είχε ξεκολλήσει. Ο άνδρας ήταν χτυπημένος αλλά είχε τις αισθήσεις του. Η κοπέλα ήταν η μισή μέσα η μισή απ’ έξω και έξω την είχαν πλακώσει οι λαμαρίνες. Μου ζήτησε να την βοηθήσω. Σπρώχνω τις λαμαρίνες και άρχισα να την τραβάω, με βοήθησε και το αγόρι της, την βγάλαμε έξω. Είχε σφυγμό η κοπέλα. Υπήρχε παντού καπνός. Η φοιτήτρια που ήταν ακόμα μέσα μου ζήτησε βοήθεια. Ήρθαν και άλλα παιδιά από άλλο βαγόνι και σώσαμε την φοιτήτρια. Βρήκαμε ένα κινητό και ευτυχώς ήταν ανοιχτό».

«Άναψα τον φακό και βοηθήσαμε μία κοπέλα ήταν μέσα στα αίματα. Βγάλαμε την κοπέλα, αλλά ήταν μέσα στα αίματα και δεν μπορούσαμε να την αναγνωρίσουμε. Το αγόρι την φώναζε «Ιφιγένεια» αλλά δεν ξέρω εάν ήταν η κοπέλα στις φωτογραφίες, δεν θυμάμαι», κατέληξε ο επιζών του τραγικού δυστυχήματος. 

«Καιγόμασταν αλλά μείναμε να βοηθήσουμε»

Ο Θεόδωρος Κατσιούλης επέβαινε στο μοιραίο τρένο και βίωσε τον εφιάλτη στα Τέμπη.

«Ήμουν στο βαγόνι 3 στη θέση 41. Το βαγόνι είχε καθυστέρηση 20 λεπτά και πήρα τηλέφωνο τον γιο μου να του πω πως θα καθυστερήσω. Μετά τα Παλαιοφάρσαλα το τρένο ήταν γεμάτο. Άκουσα πως υπήρχε ένα πρόβλημα με την ηλεκτροδότηση.

Μετά σταματήσαμε στη Λάρισα και βγήκε κόσμος. Είχα πάει τουαλέτα εκείνη την ώρα, το τρένο είχε μεγάλη ταχύτητα, είχε χτυπήσει το κινητό μου και όταν έκατσα για να απαντήσω τότε ένιωσα μία μεγάλη δύναμη. Εγώ έσπασα τη μύτη και είχα κατάγματα. Όταν άνοιξα τα μάτια μου άκουσα ουρλιαχτά και επικράτησε πανικός. Δύο παιδιά πήγαν να βγουν και φώναζαν φωτιά. Πήγαν να βγουν από την άλλη πόρτα αλλά ήταν σφραγισμένη», είπε αρχικά.

«Ένα παιδί έσπασε το τζάμι και βγήκε μία κοπέλα μετά πήγα να βγω εγώ και είδα λαμαρίνες από έξω. Μια γυναίκα με δύο παιδιά μου ζήτησε να τη βοηθήσω να βγάλω το παιδί της έξω. Βγήκαμε έξι άτομα από αυτή τη μεριά. Υπήρχε πανικός και φωτιά παντού. Η θερμοκρασία ήταν πολύ υψηλή και είχε πολύ καπνό. Παρά το ότι θα καιγόμασταν, δεν έφυγε κανείς, αλλά κάτσαμε να βοηθήσουμε. Υπήρχαν διαμελισμένα μέλη, κόσμος φώναζε βοήθεια. Το ΕΚΑΒ ήρθε πολύ γρήγορα», πρόσθεσε.

Ο κ. Κατσιούλης είπε πως όταν ήταν κάτω δεν πίστευε τι έγινε, φοβήθηκε πως θα πεθάνει και έκανε το σταυρό του.