Η αποστολή τανκς της Δύσης στην Ουκρανία «υπέγραψε» τον πόλεμο της με τη Ρωσία;

Η απόφαση της Δύσης να στείλει τανκς στην Ουκρανία έχει κάνει ορισμένους να αναρωτώνται αν αυτό σημαίνει ότι το ΝΑΤΟ βρίσκεται τώρα σε άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία.

Αυτή η αφήγηση, η οποία προωθείται σκληρά από το Κρεμλίνο, βοηθά αναμφίβολα τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τους συμμάχους του να αποπροσανατολιστούν από το γεγονός ότι η Ρωσία εξαπέλυσε απρόκλητη επίθεση στην Ουκρανία και κατέλαβε παράνομα τμήματα ενός κυρίαρχου κράτους, γράφει το CNN.

Επίσης, ίσως πιο βολικό για τον Πούτιν, δίνει στους συμμάχους του ΝΑΤΟ μια παύση για σκέψη όταν πρόκειται να αποφασίσουν πόση ακριβώς στρατιωτική βοήθεια θα πρέπει να δώσουν στην Ουκρανία.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: οι ειδικοί συμφωνούν ότι κανένα μέλος του ΝΑΤΟ δεν είναι κοντά σε αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία από οποιονδήποτε διεθνώς αποδεκτό νομικό ορισμό. Ως εκ τούτου, η ιδέα ότι η συμμαχία βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία δεν ευσταθεί πλήρως. 

«Ο πόλεμος θα απαιτούσε χτυπήματα από τις δυνάμεις των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ, επιθέσεις από το έδαφος του ΝΑΤΟ εναντίον των ρωσικών δυνάμεων, του ρωσικού εδάφους ή του ρωσικού πληθυσμού», εξηγεί ο William Alberque, από το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών.

Τι επιχειρεί η Ρωσία

«Οποιαδήποτε μάχη από την Ουκρανία –με οποιαδήποτε συμβατικά όπλα, εναντίον οποιωνδήποτε ρωσικών δυνάμεων– δεν είναι πόλεμος ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, ανεξάρτητα από το πόσο η Ρωσία θέλει να το ισχυριστεί», προσθέτει.

Ο Alberque επισημαίνει τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος δηλώνει ότι τίποτα «δεν θίγει το εγγενές δικαίωμα ατομικής ή συλλογικής αυτοάμυνας εάν συμβεί ένοπλη επίθεση εναντίον μέλους των Ηνωμένων Εθνών, έως ότου το Συμβούλιο Ασφαλείας λάβει τα απαραίτητα μέτρα για τη διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας».

Η Ρωσία είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και έχει χρησιμοποιήσει το βέτο της για να εμποδίσει την καταδίκη των πράξεών της στην Ουκρανία.

Το Κρεμλίνο έχει σίγουρα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί ορισμένες γκρίζες ζώνες που είναι εγγενείς σε κάθε σύγχρονο πόλεμο για να ισχυριστεί εσφαλμένα ότι το ΝΑΤΟ είναι ο κύριος επιτιθέμενος στη σύγκρουση στην Ουκρανία.

Αυτές οι γκρίζες ζώνες μπορεί να περιλαμβάνουν τη χρήση δυτικών πληροφοριών για την πραγματοποίηση επιθέσεων σε ρωσικούς στόχους.

Ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Νικολάι Πατρούσεφ, ισχυρίστηκε ότι η Δύση προσπαθεί να «καταστρέψει» τη Ρωσία. Ο Ανατόλι Αντόνοφ, πρεσβευτής της Ρωσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσε ότι η αμερικανική κυβέρνηση πιέζει την Ουκρανία να «διεξάγει τρομοκρατικές επιθέσεις στη Ρωσία».

Ο λόγος που οι μακροχρόνιοι παρατηρητές του Πούτιν πιστεύουν ότι υπάρχει μικρή απειλή κλιμάκωσης της Ρωσίας σε σημείο να προκαλέσει το ΝΑΤΟ είναι απλώς ότι η Μόσχα γνωρίζει ότι δεν θα μπορούσε να επιβιώσει από τη σύγκρουση.

«Ένας από τους λίγους στόχους που μοιράζονται η ηγεσία της Ρωσίας και των ΗΠΑ αυτή τη στιγμή είναι η αποφυγή μιας άμεσης σύγκρουσης μεταξύ των δύο δυνάμεων», λέει ο Malcolm Chalmers, αναπληρωτής γενικός διευθυντής στο think tank Royal United Services Institute στο Λονδίνο.

Η στήριξη στην Ουκρανία

Η Ουκρανία πιθανότατα θα συνεχίσει να ζητά περισσότερα όπλα και μεγαλύτερη υποστήριξη από τους συμμάχους της όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος. Κάθε φορά, κάθε μέλος του ΝΑΤΟ θα πρέπει να σταθμίζει αν αξίζει ή όχι το ρίσκο ή αν το να σφυρίζει αδιάφορα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο Κρεμλίνο.

Η Ουκρανία πιθανότατα θα συνεχίσει να ζητά περισσότερα όπλα και μεγαλύτερη υποστήριξη από τους συμμάχους της όσο περισσότερο διαρκεί ο πόλεμος. Κάθε φορά, κάθε μέλος του ΝΑΤΟ θα πρέπει να σταθμίζει αν αξίζει ή όχι το ρίσκο ή αν το να τραβάει τα πόδια του παίζει πραγματικά στα χέρια του Κρεμλίνου.

Ο Τζον Χέρμπστ, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ουκρανία και ανώτερος διευθυντής του Κέντρου Ευρασίας στο Ατλαντικό Συμβούλιο, πιστεύει ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία υπενθύμισε έντονα πώς είναι η αντιμετώπιση ενός επιθετικού Κρεμλίνου και ότι οι δυτικοί αξιωματούχοι είχαν προσωρινά ξεχάσει τις τακτικές της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.

«Η μαλακότητα της Δύσης συνέβη επειδή είχαμε ειρήνη μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για το μεγαλύτερο μέρος των 30 ετών», λέει. «Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη διαδικασία να ανακαλύψουμε πράγματα που ξέραμε κατά βάθος στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Και ο μόνος λόγος για τον οποίο το βλέπουμε αυτό τώρα είναι επειδή μία από τις μεγάλες δυνάμεις αποφάσισε ότι δεν της αρέσει η παγκόσμια τάξη πραγμάτων που υπάρχει τώρα».

Καθώς ο πόλεμος εξελίσσεται, η Δύση και το ΝΑΤΟ αναγκάζονται να πάρουν σκληρά μαθήματα σε πραγματικό χρόνο.

Αλλά κάθε φορά που η Ρωσία προειδοποιεί για κλιμάκωση –είτε από μόνη της είτε το ΝΑΤΟ– οι δυτικές πρωτεύουσες πρέπει να έχουν υπόψη τους το γεγονός: η Ρωσία είναι ο επιτιθέμενος σε αυτή τη σύγκρουση και η Δύση δεν είναι καθόλου σε πόλεμο με τη Ρωσία.

Και ανεξάρτητα από τον μεγάλο ντόρο που κάνουν οι αξιωματούχοι του Κρεμλίνου σχετικά με τη Δύση που προσπαθεί να καταστρέψει τη Ρωσία, μόνο ένα κυρίαρχο κράτος έχει εισβάλει σε ένα άλλο κυρίαρχο κράτος και έχει διεκδικήσει παράνομα τμήματα της επικράτειάς του με τη βία.