Η τρίτη φάση του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία θα είναι σαρωτική, γράφει ο Guardian.
Στην Ουκρανία αυτές τις ημέρες επικρατεί η ανησυχητική ηρεμία που προηγείται της σφοδρής καταιγίδας. Την ώρα που στη Δύση αποφασίζεται η αποστολή αρμάτων μάχης στο μέτωπο, οι αναλυτές βάζουν στοιχήματα για το πότε θα ξεκινήσει η τρίτη φάση του πολέμου και το ποιος θα χτυπήσει πρώτος και που.
Όπως γράφει ο Guardian την περασμένη Κυριακή οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις πραγματοποίησαν μια νέα επίθεση μικρής όμως κλίμακας στην περιοχή της Ζαπορίζια, αλλά δεν κατάφεραν να μετακινήσουν ούτε στο ελάχιστο τα ουκρανικά στρατεύματα.
Σύμφωνα με τον Βιτάλι, λοχία της 56ης μηχανοκίνητης ταξιαρχίας πεζικού της Μαριούπολης, η «παγωμένη» εδώ και 10 μήνες γραμμή του μετώπου έχει αρχίσει να αναθερμαίνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα. Για του λόγου το ασφαλές, ο αριθμός των βλημάτων και ρουκετών που έχουν δεχτεί οι ουκρανικές δυνάμεις σε αυτό το τμήμα έχει υπερδιπλασιαστεί αυτόν τον μήνα σε 4.000 την ημέρα.
Σαρωτική η τρίτη φάση του πολέμου
Αργά ή γρήγορα, πιθανότατα μέσα στους επόμενους μήνες, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, μια από τις δύο πλευρές θα κάνει την κίνησή της και θα επιχειρήσει να βγει από το αδιέξοδο. Το ερώτημα είναι το εξής: ποιος θα χτυπήσει πρώτος και πού.
«Η μεγάλη μάχη έρχεται αυτή την άνοιξη, ή ακόμα και νωρίτερα» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Βιτάλι. Είτε λάβει χώρα εδώ είτε κάπου αλλού κατά μήκος της γραμμής του μετώπου που αγγίζει τα 750 μίλια, η «καταιγίδα» αναμένεται να ξεσπάσει αυτή την άνοιξη, σηματοδοτώντας ουσιαστικά την τρίτη και πιο έντονη φάση του πολέμου. Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη φάση έληξε περίπου ισοπαλία με την εκπληκτική απόδοση της ουκρανικής άμυνας και τον προβληματισμό των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων για τα σχέδια τους, ενώ η δεύτερη τερμάτισε υπέρ του Βολοντίμιρ Ζελένσκι και κατά του Βλαντιμίρ Πούτιν, που υποχρεώθηκε σε συνεχείς αλλαγές στην κορυφή της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας στο ουκρανικό μέτωπο.
Η τρίτη φάση του πολέμου στην Ευρώπη, κατά τον Guardian, θα περιλαμβάνει τη χρήση ενός συνδυασμού όπλων -μηχανοκίνητο πεζικό, πυροβολικό, δυνάμεις από αέρος, πιθανώς και από τη θάλασσα- προκειμένου κάθε πλευρά να εδραιώσει τις θέσεις της στο πεδίο του μετώπου. Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η πραγματοποίηση μιας μεγάλης κλίμακας επίθεσης τη δεδομένη χρονική στιγμή εγκυμονεί πολλούς κινδύνους εξίσου και για τις δύο πλευρές, με τα στρατιωτικά εγχειρίδια να αναφέρουν ότι η επιτιθέμενη δύναμη πρέπει να είναι τρεις φορές ισχυρότερη προκειμένου να επικρατήσει.