Αντισυμβατικός, εσωστρεφής, ευαίσθητος: Ποιος είναι ο ΛΕΞ που ξεσηκώνει τα πλήθη και γεμίζει τα στάδια

Το βράδυ της 3ης Ιουλίου 2022 ο ΛΕΞ έδωσε μία συναυλία στη Νέα Σμύρνη, η οποία έγινε αφορμή για να μιλούν όλοι για τον «άγνωστο» ράπερ.

Χθες, Παρασκευή 21 Οκτωβρίου, ο 38χρονος «γκρέμισε» το Καυτανζόγλειο, στη Θεσσαλονίκη και έγραψε ιστορία.

Χωρίς καμία διαφήμιση και promotion στα Μέσα, συγκέντρωσε 27.000 άτομα -κάποιοι μιλούν ακόμα και για 30.000- και διοργάνωσε μία συναυλία που ήταν η μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί στην πόλη εδώ και αρκετά χρόνια.

Οι ουρές έξω από το στάδιο ήταν τεράστιες από νωρίς, με τον κόσμο να ανυπομονεί να τον δει από κοντά. Όταν ανέβηκε στη σκηνή χιλιάδες πυρσοί άναψαν και το στάδιο σείστηκε στο σύνθημα «ΛΕΞ όρμα τους».

Σήμερα, όλοι ασχολούνται με τον εσωστρεφή καλλιτέχνη, που απεχθάνεται τη δημοσιότητα. Δεν δίνει συνεντεύξεις, δεν συμμετέχει σε διαφημίσεις και δεν προμοτάρει τις συναυλίες του αλλά… καταφέρνει να γεμίζει στάδια και επηρεάζει με τους στίχους άτομα κάθε ηλικίας.

Ποιο είναι λοιπόν, το «μουσικό φαινόμενο» ΛΕΞ;

Ο ΛΕΞ -το πραγματικό του όνομα είναι Αλέξης Λαναράς- γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1984 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην περιοχή του Φαλήρου.

Ξεκίνησε αρχικά ως γκραφιτάς στους 2G (Good Guys), οι οποίοι το 1999 αποφάσισαν να ασχοληθούν με τη μουσική, δημιουργώντας τα Βόρεια Αστέρια.

Με τα Βόρεια Αστέρια κυκλοφόρησαν 4 δίσκους αλλά αποφάσισαν να διαλυθούν και ακολουθήσουν σόλο καριέρα.

Ενδιάμεσα, ο ΛΕΞ είχε δημιουργήσει τα Ανάποδα Καπέλα μαζί με τον Μικρό Κλέφτη, κυκλοφορώντας το πρώτο τους άλμπουμ το 2007.

Τρία χρόνια μετά, το 2010, ξεκίνησε η σόλο καριέρα του. Ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 2014 με τίτλο «Ταπεινοί και Πεινασμένοι» και έκτοτε η μουσική και οι στίχοι του αφορούν στην οικονομική κρίση, τα ναρκωτικά, τις κοινωνικές ανισότητες και τις μικροπαραβατικότητες.

Το 2018 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «2XXX» και το καλοκαίρι του 2019 πραγματοποίησε μια συναυλία στο θέατρο Πέτρας της Αθήνας, όπου συγκεντρώθηκαν περίπου 10.000 θεατές.

Τον Ιανουάριο του 2020 ο ΛΕΞ παραχώρησε δύο τραγούδια του για την παράσταση «Παραμύθι για δύο» του Φίλιπ Ρίντλεϊ, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο ΚΘΒΕ σε μετάφραση Ξένιας Καλογεροπούλου και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ράπτη και φέτος κυκλοφόρησε το τρίτο του άλμπουμ «ΜΕΤΡΟ».

«Αυτό που κάνω δεν μπορεί να χαρακτηριστεί υψηλή τέχνη»

Ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου «Λεξ, Ένα αστέρι από τσιμέντο» γράφει ότι είναι απλώς ένας ράπερ και πως δεν υπήρξε ποτέ «ποιητής της νέας γενιάς», όπως πολλοί τον έχουν χαρακτηρίσει.

«Ποτέ δεν υπήρξα ποιητής και ποτέ δεν ένιωσα ότι υπήρξα, για να είμαι ειλικρινής δεν θεωρώ ότι έχω παιδευτεί αρκετά σε πνευματικό επίπεδο ώστε να παράγω ποίηση, τουλάχιστον όπως την έχω στο μυαλό μου. Αυτό που κάνω δεν μπορεί να χαρακτηριστεί υψηλή τέχνη και το πιο πιθανό είναι ότι δεν φιλοδοξεί κιόλας να είναι. Είμαι ένας ράπερ στην Ελλάδα. Αυτό…», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Στο ίδιο βιβλίο παρατίθενται κείμενα 23 ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, που προσπαθούν να εξηγήσουν την επίδραση που έχει ο ράπερ σε ανθρώπους από άλλες μουσικές σκηνές ή αντικείμενα, άλλης ηλικίας και με διαφορετικές καταβολές.

Ο Σπύρος Γερούσης, ανθρωπολόγος και σκηνοθέτης, που συνεργάστηκε με τον ΛΕΞ το 2015 στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Κάθε Μέρα», σημειώνει: «Η μουσική του ΛΕΞ έχει απήχηση σε ηλικιακές ομάδες από την πρώιμη εφηβεία μέχρι τα χρόνια πριν από τη σύνταξη, σε ανθρώπους με καταβολές από όλο το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας, από πρόσφυγες μέχρι και σεκιουριτάδες, από ντελιβεράδες μέχρι και γιάπηδες. Ο ρεαλισμός των ιστοριών που παρουσιάζει σε συνδυασμό με τις αναφορές από τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τον αθλητισμό, τον κόσμο των videogames και την ποπ κουλτούρα, καναλιζάρεται σε πολύ δυνατά punchlines, κάνει τους ακροατές του -ανεξαρτήτως φύλου και κοινωνικών καταβολών- να νιώθουν ότι ταυτίζεται μαζί τους και παράλληλα να ταυτίζονται και οι ίδιοι μαζί του».

Από την μεριά του, ο Φοίβος Δεληβοριάς σημειώνει: «Ο ΛΕΞ ανήκει στη γενιά που της επέβαλαν να αμφιβάλλει. Στη γενιά που όλες οι ταινίες που έβλεπε τελείωναν με τουίστ».

«Δεν ξέρω αν υπάρχει καλύτερη λέξη από την ελπίδα για να περιγράψει ό,τι συμβαίνει σήμερα με το φαινόμενο ΛΕΞ… Ίσως τώρα που το σκέφτομαι η ελπίδα μέσα από το έργο του ΛΕΞ να προκύπτει από το γεγονός ότι τον ακούνε πολλοί και πολλές. Τον ακούνε να αφηγείται το σήμερα με αυτού του είδους την ειλικρίνεια και την ευθυβολία, ώστε τελικά μας δίνει πρόσβαση στο αύριο, γιατί μας δίνει την καινούργια λέξη. Αν κάποιος ή κάποια θελήσει να αφουγκραστεί σήμερα τον παλμό των πόλεων που σιγοβράζουν στο νεροζούμι τους, θα πρέπει να ακούσει ΛΕΞ», υπογραμμίζει η τραγουδοποιός Μαρία Σαχπασίδη.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Τέλος, η Σεμίνα Διγενή, δημοσιογράφος και συγγραφέας, κάνει λόγο για έναν «αυθεντικό αντάρτη, μάγκα κι ευαίσθητο». «Όσα γνωρίζουμε γι’ αυτόν δεν τα γνωρίζουμε μέσα από δηλώσεις του παρά μόνο απ’ όσα λένε οι στίχοι του», τονίζει.