Τουρκία: Ο στρατός δεν διαθέτει επαρκές ανθρώπινο δυναμικό, αποκαλύπτει απόρρητο έγγραφο

«Οι στρατιώτες μας δεν καλύπτουν τις ανάγκες»

«Υπάρχει ένα γεγονός που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Οι στρατευμένοι στρατιώτες δεν καλύπτουν τις ανάγκες των χερσαίων δυνάμεων. Δεν φαίνεται δυνατό να αλλάξει αυτή η κατάσταση βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση.

Και σημειώνεται: «Αντιθέτως, οι κοινωνικές τάσεις των τελευταίων είκοσι ετών, η συντόμευση της [υποχρεωτικής] στρατιωτικής θητείας, η οποία έγινε με πολιτικά κίνητρα, εκτός της εμπλοκής της TAF [Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις], και η [εισαγωγή] πρακτικών όπως η πληρωμένη στρατιωτική θητεία έχουν επιδεινώσει περαιτέρω αυτή την προοπτική».

Ένα σημαντικό μέρος των χερσαίων δυνάμεων είναι ήδη δεσμευμένο σε πολεμικές εμπλοκές, που σχετίζονται με τη φύλαξη των συνόρων και τη μάχη κατά των τρομοκρατικών ομάδων, σημειώνεται. Αυτό δυσχεραίνει τα σχέδια του στρατού για αναδιάρθρωση και δεσμεύει σημαντικό αριθμό στρατευμάτων στη φύλαξη των συνόρων και στις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις.

Η έκθεση παραδέχεται την αποτυχία ολοκλήρωσης της αναδιάρθρωσης των στρατευμάτων των χερσαίων δυνάμεων της Τουρκίας, που είχε δρομολογηθεί πριν από μια δεκαετία, με αποτέλεσμα την αβεβαιότητα μεταξύ των μονάδων και την αποτροπή των αναγκαίων επενδύσεων σε προσωπικό και εξοπλισμό. 

Η «βοήθεια» σε Λιβύη, Σομαλία και άλλες χώρες

Προτείνεται η αναμόρφωση των 35 ταξιαρχιών που διαθέτουν οι χερσαίες δυνάμεις – εκτός από μία που σταθμεύει στο ψευδοκράτος στη βόρεια Κύπρο.

Σύμφωνα με την πρόταση, 15 από αυτές τις ταξιαρχίες – πέντε ταξιαρχίες καταδρομών, τέσσερις ελαφρές τεθωρακισμένες ταξιαρχίες και έξι τεθωρακισμένες μηχανοκίνητες ταξιαρχίες – θα σχεδιαστούν ώστε να είναι ετοιμοπόλεμες στο υψηλότερο επίπεδο. Θα αποτελούνται εξ ολοκλήρου από επαγγελματίες στρατιώτες.

Οι ταξιαρχίες καταδρομών, που σταθμεύουν στις πόλεις Bolu, Kayseri, Tunceli, Siirt και Hakkari, επιλέχθηκαν ως στόχοι στην έκθεση.

Μια άλλη ομάδα 15 ταξιαρχιών – τέσσερις μηχανοκίνητες και 11 τεθωρακισμένες μηχανοκίνητες μονάδες – θα είχαν τη δυνατότητα να είναι ετοιμοπόλεμες εντός ενός έως τριών μηνών. Θα επανδρώνονταν από στρατεύσιμους, που θα καθοδηγούνταν από επαγγελματίες στρατιώτες.

Οι υπόλοιπες ταξιαρχίες – πέντε μονάδες – θα αναδιαρθρωθούν, ώστε να είναι ταξιαρχίες κινητοποίησης που θα είναι έτοιμες για μάχη εντός τριών έως έξι μηνών. Θα επανδρωθούν επίσης από στρατεύσιμους.

Οι ταξιαρχίες κινητοποίησης θα χρησιμεύουν επίσης ως κόμβοι εκπαίδευσης για ξένο στρατιωτικό προσωπικό και θα βοηθούν στη δημιουργία ή την αναδιάρθρωση στρατών, για χώρες όπως η Σομαλία και η Λιβύη που έχουν ζητήσει βοήθεια από την Τουρκία.

Η έκθεση εκτιμά, μάλιστα, ότι περισσότερες χώρες θα ζητήσουν παρόμοια βοήθεια από την Τουρκία στο μέλλον, επιβαρύνοντας περισσότερο τις χερσαίες δυνάμεις.

Πότε συντάχθηκε η απόρρητη έκθεση

Σύμφωνα με την έκθεση, η ιδέα της μείωσης του στρατιωτικού προσωπικού, αλλά με ενισχυμένη αποτελεσματικότητα και επαγγελματικές ικανότητες, δεν λειτούργησε πραγματικά όπως περίμεναν οι σχεδιαστές της. Αντιθέτως, το ανθρώπινο δυναμικό μειώθηκε, χωρίς να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα των μονάδων των χερσαίων δυνάμεων.

Δεν υπάρχει ημερομηνία στην έκθεση, αλλά πιστεύεται ότι χρονολογείται περίπου από το 2015, δεδομένου ότι αναφέρει πως ορισμένες από τις προτεινόμενες αλλαγές θα υποβάλλονταν στη συνεδρίαση του Ανώτατου Στρατιωτικού Συμβουλίου το καλοκαίρι του 2015. Η έκθεση συντάχθηκε σε επίπεδο διοίκησης των χερσαίων δυνάμεων.

Δεν είναι σαφές πόσες αλλαγές έχουν γίνει στις χερσαίες δυνάμεις της Τουρκίας από τότε, σημειώνει το Nordic Monitor, αλλά η έκθεση παρέχει μια προσεκτική «ματιά» στον τρόπο σκέψης που επικρατεί στις χερσαίες δυνάμεις, οι οποίες ξεκίνησαν μεταρρυθμίσεις με την ιδέα να μετατραπούν σε επαγγελματικό στρατό τη δεκαετία του 1990.

Ορισμένες από τις προβλέψεις για τις προοπτικές ασφαλείας της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν. Ο τουρκικός στρατός αναπτύχθηκε στη Συρία για τη δημιουργία μιας νεκρής ζώνης και επέκτεινε την παρουσία του στο Ιράκ, ενώ σημειώθηκε μια περιορισμένη στρατιωτική εμπλοκή στη Λιβύη κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και στον Καύκασο κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης Αζερμπαϊτζάν – Αρμενίας.