Πούτιν: Οι 12 άνθρωποι που μπορεί να τον αντικαταστήσουν – Από το φαβορί στον «σωματοφύλακα» και τον «πρίγκιπα»

Την περίπτωση η έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία να οδηγήσει στην αποχώρηση ή την εκδίωξη του Βλαντίμιρ Πούτιν από την ηγεσία της Ρωσίας εξετάζει σε άρθρο του το Politico. Μάλιστα, παρουσιάζει 12 άτομα που θα μπορούσαν να πάρουν το «τιμόνι» από τον νυν Ρώσο πρόεδρο.

Επτά μήνες μετά την έναρξη του πολέμου, τα στρατεύματα του Πούτιν έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες σε άνδρες και εξοπλισμό και υποχωρούν στην ανατολική Ουκρανία. Η διαταγή του Ρώσου προέδρου την περασμένη εβδομάδα να επιστρατεύσει εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες έχει καταλήξει σε χάος, προκαλώντας επιπλήξεις ακόμη και από τους ίδιους τους προπαγανδιστές του πολέμου και τους πολιτικούς του συμμάχους, αναφέρει το γνωστό μέσο.

• Διαβάστε επίσης: Απίστευτη «τελετή» χωρισμού Ρομά: Μάζωξη οικογενειών, διαμεσολαβητής και 50.000 ευρώ αποζημίωση

Ο 69χρονος Πούτιν ανήλθε στην εξουσία το 2000, διαδεχόμενος τον άρρωστο Μπόρις Γέλτσιν, μετά τον δεύτερο πόλεμο της Ρωσίας στην Τσετσενία. Το Politico εκτιμά ότι οι πιθανότητες να αποχωρήσει σύντομα είναι ακόμη ελάχιστες, αλλά η καρέκλα του έχει αρχίζει να «τρίζει» λόγω της Ουκρανίας.

Στη συνέχεια το γνωστό μέσο εξετάζει τα σενάρια αποχώρησης του Πούτιν, αλλά και τους πιθανούς αντικαταστάτες του.

Αν ο Πούτιν διαλέξει…

Το πρώτο σενάριο είναι αν ο Ρώσος πρόεδρος αποφασίσει να κάνει στην άκρη. Τότε, υπάρχουν τέσσερις υποψήφιοι, σύμφωνα με το Politico: οι Νικολάι Πατρούσεφ, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, Αλεξέι Ντιούμιν και Ντμίτρι Πατρούσεφ.

Σε περίπτωση που ο Πούτιν αποδεχθεί ότι πρέπει να αφήσει τη θέση του, οι παρατηρητές του Κρεμλίνου θεωρούν τον Νικολάι Πατρούσεφ ως τον πιθανότερο διάδοχό του. Ο πρώην επικεφαλής της υπηρεσίας κατασκοπείας FSB, νυν γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, έχει το πλεονέκτημα ότι μοιράζεται την ίδια κοσμοθεωρία με τον Πούτιν – μια κοσμοθεωρία που διαπνέεται από εχθρότητα προς τη Δύση γενικά και προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ειδικότερα, υποστηρίζει το Politico.

Οι απόψεις του Πατρούσεφ είναι πιο ακραίες, σημειώνεται στο ίδιο άρθρο. Σε μια συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, λίγες ημέρες πριν ο Πούτιν διατάξει στρατεύματα στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο, ο Πατρούσεφ κατηγόρησε την Ουάσινγκτον ότι επιδιώκει μια κρυφή ατζέντα για την «κατάρρευση της Ρωσικής Ομοσπονδίας». Πρόκειται για ένα γνωστό τροπάριο, λέει το Politico, o Πατρούσεφ πριν από χρόνια κατηγόρησε την πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ ότι είπε ότι η Σιβηρία και η Άπω Ανατολή δεν θα έπρεπε να ανήκουν στη Ρωσία. Αυτός ο ισχυρισμός δεν είχε καμία βάση στην πραγματικότητα. 

Με τον Πούτιν να περνάει τον περισσότερο χρόνο του στο Κρεμλίνο, ο Πατρούσεφ έχει αναλάβει έναν πιο ενεργό ρόλο, επισκεπτόμενος πρόσφατα την Κίνα εν μέσω αυξανόμενων ανησυχιών εκεί για τον πόλεμο. Ωστόσο, η ηλικία δεν είναι με το μέρος του Πατρούσεφ. Στα 71 του χρόνια, είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος από τον Πούτιν, και αν γίνει πρόεδρος, πιθανότατα θα είναι για μια μεταβατική περίοδο.

Η περίπτωση του Ντμίτρι Μεντβέντεφ

To Politico ως δεύτερο υποψήφιο, αν διαλέξει ο Πούτιν, δίνει τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, τον οποίο, μάλιστα, χαρακτηρίζει ως «λακέ». Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να εμπιστευτεί ο Πούτιν, σημειώνει το γνωστό μέσο, αυτός είναι ο Μεντβέντεφ.

Ο Ρώσος ηγέτης χάρισε την προεδρία στο πρώην δεξί του χέρι από την Αγία Πετρούπολη το 2008. Η ανταλλαγή θέσεων επέτρεψε στον Πούτιν να διατηρήσει την εξουσία στα χέρια του, ενώ παράλληλα συμμορφωνόταν με τα συνταγματικά όρια θητείας που ίσχυαν τότε. Όμως, όταν η τετραετής θητεία του έληξε, ο Μεντβέντεφ έκανε ευγενικά χώρο για την επιστροφή του Πούτιν στο Κρεμλίνο.

Ο Μεντβέντεφ υπηρέτησε για οκτώ ακόμη χρόνια ως πρωθυπουργός, προτού γίνει το 2020 αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας – και πάλι άμεσα υποταγμένος στον Πούτιν, ο οποίος είναι επικεφαλής του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ο πόλεμος δεν ήταν καλός για τον Μεντβέντεφ, του οποίου οι προσπάθειες να αποβάλει την εικόνα του ως ο λιγότερο κακός δίδυμος του Πούτιν, παριστάνοντας τον πυρηνικό τρελό, πνίγηκαν από τα ξεσπάσματα υστερικού γέλιου των αναγνωστών του καναλιού του στο Telegram, γράφει το Politico.

Στα 57 του χρόνια, ο Μεντβέντεφ είναι ακόμα αρκετά νέος για να κυβερνήσει ξανά τη Ρωσία, αλλά η δική του μοίρα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη του Πούτιν, υποστηρίζει το άρθρο. 

Ο «σωματοφύλακας»

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Αλεξέι Ντιουμίν, κάποτε έσωσε τον Πούτιν από μια νυχτερινή επίθεση μιας καφέ αρκούδας, αδειάζοντας τον γεμιστήρα του υπηρεσιακού του πιστολιού στα πόδια του θηρίου που στεκόταν απειλητικά στην πόρτα ενός ορεινού καταφυγίου. Ατρόμητα πιστός, αλλά και ανθρώπινος (η αρκούδα επέζησε) – ποια καλύτερα προσόντα για να διαδεχθεί τον Πούτιν, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι ο γηραιότερος πολιτικός θα απολαύσει μια άνετη συνταξιοδότηση και θα αποφύγει να δικαστεί στη Χάγη για εγκλήματα πολέμου, αναρωτιέται το Politico.

Ο πιο προβεβλημένος βετεράνος της Ομοσπονδιακής Φρουράς – η απάντηση της Ρωσίας στην πραιτωριανή φρουρά της αυτοκρατορικής Ρώμης – ο Ντιουμίν γνώρισε επίσης επιτυχία στο πεδίο της μάχης ως διοικητής των ειδικών δυνάμεων στην επιχείρηση του 2014 για την προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας. Δύο χρόνια αργότερα, ο Πούτιν τον όρισε κυβερνήτη της περιοχής Τούλα (αργότερα εξελέγη με συντριπτική πλειοψηφία). Ο Ντιουμίν είναι, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ο αγαπημένος του Πούτιν, αλλά η προνομιακή του θέση θα τον καθιστούσε ευάλωτο σε περίπτωση που ξεσπούσε μια μάχη εξουσίας στο Κρεμλίνο. 

Ο «πρίγκιπας»

Οι σύμμαχοι του Πούτιν στο Κρεμλίνο δεν γίνονται νεότεροι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το καθεστώς δεν θα προσπαθήσει να διαιωνιστεί. Ήταν ο Νικολάι Πατρούσεφ που, όταν διορίστηκε επικεφαλής της FSB το 2000, αποκάλεσε την κατασκοπευτική ελίτ της Ρωσίας «νέα αριστοκρατία».

Μια γενιά μετά, ο γιος του, ο Ντμίτρι Πατρούσεφ, έχει αναδειχθεί ως «πρίγκιπας» και αξιόπιστος πιθανός διάδοχος. Ο 44χρονος διορίστηκε υπουργός Γεωργίας το 2018, αφού προηγουμένως αποφοίτησε από την ακαδημία της FSB και ήταν επικεφαλής της κρατικής Ρωσικής Αγροτικής Τράπεζας. 

Όσο απομακρυσμένη και αν είναι αυτή η προοπτική, ένας τέτοιος πρόεδρος θα μπορούσε να απαλύνει τους φόβους του ευρύτερου κόσμου ότι η Ρωσία, αντιμετωπίζοντας την ήττα στην Ουκρανία, θα εξαπέλυε μια αυτοκτονική πυρηνική κλιμάκωση. Ένας κληρονομικός ηγεμόνας θα είχε, εξ ορισμού, ισχυρότερο ένστικτο επιβίωσης από ό, τι ένας τρελός δικτάτορας που κρύβεται σε ένα υπόγειο καταφύγιο, σημειώνει το Politico.

Αν ο Πούτιν εκδιωχθεί, καταστεί ανίκανος να κυβερνήσει ή δολοφονηθεί

Στη συνέχεια το Politico εξετάζει το σενάριο ο Πούτιν να εκδιωχθεί, να καταστεί ανίκανος να κυβερνήσει ή να δολοφονηθεί. Θυμίζει, ωστόσο, ότι συνήθως οι ηγέτες του Κρεμλίνου τείνουν να φεύγουν πριν γίνει κάτι τέτοιο.

Υπάρχει, ωστόσο, προηγούμενο για ηγέτες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το αξίωμά τους – ο Νικίτα Χρουστσόφ το 1964 και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, η πτώση του οποίου το 1991 έριξε την τελική αυλαία στη Σοβιετική Ένωση.

Η «τρόικα»

Ίσως ο πλησιέστερος ιστορικός παραλληλισμός με τον αυταρχικό Πούτιν είναι ο Στάλιν, ο θάνατος του οποίου το 1953 πυροδότησε μια μάχη για την εξουσία στην οποία μια βραχύβια «τρόικα» κατέληξε με την εκτέλεση ενός από τα μέλη της, του μισητού πρώην επικεφαλής της μυστικής αστυνομίας Λαβρέντι Μπέρια, γράφει το Politico.

Το 1955 ο Χρουστσόφ παραμέρισε τον πρωθυπουργό Γκεόργκι Μαλένκοφ, καταλαμβάνοντας την ηγεσία τόσο του Κομμουνιστικού Κόμματος όσο και της κυβέρνησης. Ένα χρόνο αργότερα, έδωσε μια μυστική ομιλία καταγγέλλοντας τη λατρεία της προσωπικότητας γύρω από τον Στάλιν, εγκαινιάζοντας ένα «ξεπάγωμα» μετά από χρόνια τρομοκρατίας, γράφει το Politico.

Είναι δελεαστικό να συμπεράνουμε, λέει το Politico, ότι αν ο Πούτιν εκδιωχθεί, καταστεί ανίκανος ή δολοφονηθεί και αντικατασταθεί από μια συλλογική ηγεσία, η πτώση του θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποκλιμάκωση του πολέμου αντιπροσώπων (proxy war) της Ρωσίας με τη Δύση.

Η εικασία σχετικά με το ποιος θα μπορούσε να συνωμοτήσει για να εκδιώξει τον Πούτιν είναι ανόητη, αλλά, αν η ιστορία μας δείχνει κάτι, οι εκπρόσωποι των «υπουργείων εξουσίας» στο Συμβούλιο Ασφαλείας θα ήταν μέσα στο μείγμα – όσο πιστοί στον Πούτιν και αν φαίνονται τώρα. Προσέξτε τον Πατρούσεφ τον πρεσβύτερο, τον επικεφαλής της FSB Αλεξάντερ Μπορτνίκοφ, τον υπουργό Εσωτερικών Βλαντίμιρ Κολοκόλτσεφ και τον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού (ένας πονηρός επιζών, ο οποίος, ωστόσο, δεν έχει περάσει καλά με πόλεμο), σημειώνει το Politico. 

Ο πρωθυπουργός Μιχαήλ Μισούστιν

Το άρθρο 92.3 του ρωσικού Συντάγματος ορίζει ότι σε όλες τις περιπτώσεις που ο πρόεδρος δεν είναι σε θέση να ασκήσει τα καθήκοντά του, «αυτά εκπληρώνονται προσωρινά» από τον πρωθυπουργό. Αυτό θέτει τον Μιχαήλ Μισούστιν στην pole position για να αναλάβει ως υπηρεσιακός αρχηγός του κράτους σε περίπτωση που ο Πούτιν αρρωστήσει σοβαρά ή δολοφονηθεί.

Ο 56χρονος Μισούστιν ήταν ο επικεφαλής φοροεισπράκτορας της Ρωσίας πριν διοριστεί πρωθυπουργός το 2020, όταν ο Πούτιν προώθησε τις συνταγματικές αλλαγές που, ουσιαστικά, του άνοιξαν τον δρόμο για να γίνει ισόβιος πρόεδρος.

Ο Μισούστιν έχει υπηρετήσει ως πιστός διαχειριστής κρίσεων, εργαζόμενος για να ελαχιστοποιήσει τις οικονομικές επιπτώσεις από τις δυτικές κυρώσεις. 

Αλλά υπάρχει μια πιθανή ανατροπή, σημειώνει το Politico. Εάν ο Πούτιν είναι ανίκανος, το Σύνταγμα δεν του επιτρέπει ρητά να οργανώσει μια επιστροφή σε περίπτωση που αναρρώσει. Θα μπορούσε να είναι μια περίπτωση του «όποιος το βρίσκει, το κρατάει», αναρωτιέται το γνωστό μέσο.

Ο «Μοσχοβίτης»

Ο δήμαρχος της Μόσχας Σεργκέι Σομπιάνιν θα μπορούσε να εμφανιστεί ως υποψήφιος για να διαδεχθεί τον Πούτιν εάν οι διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα κλιμακωθούν σε σημείο όπου η καταστολή δεν είναι πλέον βιώσιμη και απαιτείται εποικοδομητική δέσμευση για να ολοκληρωθεί μια ομαλή μετάβαση. Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα πολύ πιθανό σενάριο: οι διαμαρτυρίες κατά της επιστράτευσης δεν αγγίζουν καθόλου την κλίμακα του κινήματος Euromaidan στο Κίεβο που ανάγκασε τον Ουκρανό πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς να παραιτηθεί από την εξουσία στις αρχές του 2014.

Κατά τη διάρκεια της 12χρονης θητείας του, ο Σομπιάνιν έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας ικανός πολιτικός. Έκανε μια αξιοπρεπή δουλειά για να καταστήσει τη μητρόπολη πιο βιώσιμη – δημιουργώντας πάρκα, ανακαινίζοντας ιστορικά κτίρια και αναβαθμίζοντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς – μέχρι που μεγάλο μέρος αυτής της προόδου αναιρέθηκε από τον πόλεμο και τις κυρώσεις. Ο 64χρονος ήταν προηγουμένως κυβερνήτης της πλούσιας σε πετρέλαιο επαρχίας Τιούμεν (από το 2001-05), επικεφαλής της διοίκησης του Κρεμλίνου (2005-08) και αναπληρωτής πρωθυπουργός του Πούτιν (2008-10). 

Οι Ρώσοι εξεγείρονται κατά του Πούτιν

Στη συνέχεια το Politico εξετάζει την πιθανότητα οι Ρώσοι να εξεγερθούν κατά του Πούτιν, όπως έγινε για παράδειγμα στην «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004/05 στην Ουκρανία.

Ο φυλακισμένος Αλεξέι Ναβάλνι είναι ο βασικός υποψήφιος για να ηγηθεί μιας «πολύχρωμης» επανάστασης, σημειώνει το Politico. Μάλιστα, θυμίζει ότι είχε συμβάλει στην οργάνωση διαδηλώσεων κατά της επιστροφής του Πούτιν στην προεδρία πριν από μια δεκαετία.

Οι διαδηλώσεις αυτές – οι μεγαλύτερες στη μετασοβιετική Ρωσία – τελικά απέτυχαν. Αλλά ο Ναβάλνι επέμεινε, διοχετεύοντας τις προσπάθειές του στην αποκάλυψη της διαφθοράς. Το κράτος ανταπέδωσε δηλητηριάζοντας τον Ναβάλνι με νευροτοξικό παράγοντα και φυλακίζοντάς τον με κατασκευασμένες κατηγορίες για απάτη, υπογραμμίζεται στο συγκεκριμένο άρθρο.

Επιδεικνύοντας εξαιρετικό θάρρος, ο Ναβάλνι συνεχίζει να αντιτίθεται στον πόλεμο πίσω από τα κάγκελα. Αλλά οι πιθανότητες να ακολουθήσει τον Νέλσον Μαντέλα από το κελί της φυλακής στην προεδρία είναι μικρές.

Οι παρατηρητές μπορούν να φανταστούν ένα σενάριο κατά το οποίο ο Πούτιν ανατρέπεται και ο επόμενος ηγέτης της Ρωσίας, σε μια χειρονομία συμφιλίωσης προς τη Δύση, απελευθερώνει πολιτικούς κρατούμενους όπως ο Ναβάλνι, ο δημοσιογράφος Βλαντίμιρ Καρά-Μούρζα ή ο video blogger Ίλια Γιάσιν. Αυτό θα ήταν μόνο το πρώτο βήμα σε μια μακρά και βασανιστική πορεία προς την εξουσία σε μια χώρα που δεν έχει ακόμη πραγματοποιήσει ελεύθερες ή δίκαιες εκλογές, υποστηρίζει το Politico.

Ο εξόριστος

Ο πρώην μεγιστάνας του πετρελαίου Μιχαήλ Χοντορκόφσκι είναι ένας άλλος επικριτής του καθεστώτος που αντιμετώπισε τον Πούτιν και έχασε, καταλήγοντας να του αφαιρεθεί η πετρελαϊκή αυτοκρατορία της Yukos, να μπει στη φυλακή για 10 χρόνια και τελικά να εξοριστεί. Το ίδρυμά του, Open Russia, που απαγορεύτηκε στη Ρωσία, συνεχίζει να κάνει εκστρατεία για μεταρρυθμίσεις, αλλά ο ίδιος ο Χοντορκόφσκι δεν δείχνει προφανή φιλοδοξία να οργανώσει μια θριαμβευτική επιστροφή και να παίξει έναν ηγετικό ρόλο σε μια Ρωσία μετά τον Πούτιν.

Ο Χοντορκόφσκι, 59 ετών, υποστηρίζει σθεναρά την αντίσταση της Ουκρανίας ενάντια στη Ρωσία, προτρέποντας πρόσφατα τη Δύση να την προμηθεύσει περισσότερα όπλα. Ωστόσο, η ιστορία του ως αδίστακτου επιχειρηματία δεν έχει ξεχαστεί από τους ηλικιωμένους Ρώσους που εξακολουθούν να έχουν πικρές αναμνήσεις από τα χαοτικά χρόνια του Γέλτσιν, όταν μια ολιγαρχία συγκέντρωνε τεράστια περιουσιακά στοιχεία μέσω διεφθαρμένων ιδιωτικοποιήσεων που έβγαλαν τη χώρα από τη σοβιετική βιομηχανική κληρονομιά της, γράφει το Politico. 

Αν γίνει στρατιωτικό πραξικόπημα

Ως τελευταίο σενάριο το Politico εξετάζει την πιθανότητα να ανατραπεί ο Πούτιν με στρατιωτικό πραξικόπημα. Ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοιγκού και ο Βαλερί Γκεράσιμοφ, ο αρχηγός του γενικού επιτελείου, δεν φαίνεται να μπορούν να είναι ηγετικές μορφές σε μια τέτοια περίπτωση, σε αντίθεση με τον «Χασάπη της Μαριούπολης», Μιχαήλ Μιζίντσεφ.

Ο Μιζίντσεφ ηγήθηκε της καταστροφικής πολιορκίας κατά την οποία περισσότεροι από 20.000 άμαχοι σκοτώθηκαν πριν πέσει η πόλη-λιμάνι τον Μάιο. Μόλις προήχθη σε αναπληρωτή υπουργό Άμυνας, αρμόδιος για την επιμελητεία, καθώς η Ρωσία επιδιώκει να αντιμετωπίσει την τελευταία αντεπίθεση της Ουκρανίας και να τερματίσει το χάος της επιστράτευσης. Ο Μιζίντσεφ μπορεί να μην είναι άμεσος διεκδικητής της εξουσίας, αλλά θα είναι ένα πρόσωπο που θα απασχολήσει τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, αναφέρει το Politico. 

Ο «πολέμαρχος»

Ο ισχυρός άνδρας της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ, είναι ένας από τους ισχυρότερους υποστηρικτές του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία. Χαρακτηρίζει τη σύγκρουση ως αναμέτρηση συμμοριών μεταξύ του προσωπικού του στρατού των «Καντίροφτσι» και των Ουκρανών εχθρών που έχει χαρακτηρίσει νεοναζί «διαβόλους». Τα στρατεύματά του, ωστόσο, είχαν καλύτερες επιδόσεις ως πολεμιστές στο TikTok, παρά στο μέτωπο της μάχης, γράφει το Politico.

Ο Καντίροφ είναι ένας λαμπρός, αν και χυδαίος, προπαγανδιστής του καθεστώτος — το κανάλι του στο Telegram μετρά περισσότερους από 2,6 εκατομμύρια ακόλουθους. Ωστόσο, οποιαδήποτε προσπάθεια να εκμεταλλευτεί την αδυναμία του Πούτιν για να προωθήσει τη δική του πολιτική υπόθεση θα τον έθετε σε προσωπικό κίνδυνο, υποστηρίζει ο οικονομολόγος Σεργκέι Γκούριεφ από το Παρίσι.

«Οι άνθρωποι του Καντίροφ είναι επικίνδυνοι, αλλά και μισητοί», λέει ο Γκούριεφ, συν-συγγραφέας του βιβλίου «Spin Dictators», ενός βιβλίου για τη σύγχρονη τυραννία. Είναι πιο πιθανό, υποστηρίζει ο Γκούριεφ, ότι ο Καντίροφ θα επιδιώξει μεγαλύτερη αυτονομία ή ανεξαρτησία για την Τσετσενία αν υπάρξει πολιτική αναταραχή στη Ρωσία. 

O «μισθοφόρος»

Αν κάποιος μοιάζει με τον αρχιστράτηγο της Ρωσίας αυτήν τη στιγμή, αυτός είναι ο Γεβγκένι Πριγκοζίν, ένας ολιγάρχης γνωστός ως «σεφ του Πούτιν», που διευθύνει τον στρατό μισθοφόρων Wagner.

Ο Πριγκόζιν, 61 ετών, βιντεοσκοπήθηκε αυτόν τον μήνα να δίνει μια ομιλία στρατολόγησης σε μια αυλή φυλακής, υποσχόμενος στους κατάδικους την ελευθερία τους εάν πολεμούσαν για τη Ρωσία στην Ουκρανία για έξι μήνες και επιβίωναν. Άλλα βίντεο τον δείχνουν να φτάνει με ελικόπτερο για μια νυχτερινή συνάντηση με βοηθούς και να παρευρίσκεται στην κηδεία ενός από τους μαχητές του. «Τα μέλη της Wagner μου λένε ότι θα τον ψήφιζαν αντί του Πούτιν ανά πάσα στιγμή, και μου φαίνεται ότι μυρίζει αίμα», είπε ο Κρίστο Γκρόζεφ του ερευνητικού ιστότοπου Bellingcat. 

Ωστόσο, θα απαιτούσε μια εκπληκτική ανατροπή στο πεδίο της μάχης για έναν πολέμαρχο σαν τον Πριγκόζιν. «Θα έπρεπε να έχετε μια απολύτως καταστροφική κατάρρευση του κράτους», λέει ο συγγραφέας Μαρκ Γκαλεότι ο οποίος έχει γράψει βιβλία για τη ρωσική ιστορία, τον πόλεμο, την κατασκοπεία και το οργανωμένο έγκλημα.

Δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο στην ύστερη αυτοκρατορική, τη σοβιετική και τη σύγχρονη ιστορία. Οι πλησιέστεροι παραλληλισμοί θα ήταν τα επαναστατικά γεγονότα του 1905 και του 1917 που ακολούθησαν στρατιωτικές καταστροφές, γράφει το Politico.