Μετά το «ύστατο χαίρε» στη βασίλισσα Ελισάβετ, στη Βρετανία της οικονομικής κρίσης επανέρχονται στο προσκήνιο τα ερώτημα για την επόμενη ημέρα μιας κοστοβόρας μοναρχίας
Αν και έγινε δημοσία δαπάνη, καθώς επρόκειτο για τον αρχηγό του κράτους του Ηνωμένου Βασιλείου, το ακριβές κόστος της κηδείας της βασίλισσας Ελισάβετ δεν έχει ανακοινωθεί ακόμη από την κυβέρνηση της Βρετανίας. Σύμφωνα με τα ταμπλόιντς αγγίζει τα 10 εκατομμύρια λίρες, χωρίς πιθανόν να συνυπολογίζονται τα έξοδα για τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.
Η δε διαδικασία μετάβασης από την ιστορική 70ετή ηγεμονία της Ελισάβετ Β’ σε αυτή του Καρόλου Γ’ -συμπεριλαμβανομένων των εθνικών αργιών που κηρύχθηκαν για την κηδεία και θα κηρυχθούν για τη στέψη, της εκτύπωσης νέων νομισμάτων και χαρτονομισμάτων, γραματόσημων, διαβατηρίων και στολών για στρατό και αστυνομία- εκτιμάται ότι θα μπορούσε να στοιχίσει στο ήδη δοκιμαζόμενο από την οικονομική κρίση βρετανικό ΑΕΠ από 2,8 έως και 6 δισεκατομμύρια λίρες.
Καθώς λοιπόν η Βρετανία γυρνά «σελίδα» με το τέλος της δεύτερης ελισαβετιανής εποχής, η «Εταιρεία» -όπως είναι ατύπως το παρατσούκλι της βρετανικής βασιλικής οικογένειας- μπαίνει και πάλι μοιραία και αθόρυβα στο «μικροσκόπιο».
Στο «ζύγι» μπαίνουν από πολλούς τα υπέρ και τα κατά της μοναρχίας και, κυρίως, το ισοζύγιο μεταξύ των εσόδων που φέρνει το «brand» της βασιλικής οικογένειας και των υψηλών λειτουργικών εξόδων της.
Πολλώ μάλλον όταν τα τελευταία καλύπτονται σε σημαντικό ποσοστό από τα λεφτά των -σήμερα υπό φτωχοποίηση- Βρετανών φορολογουμένων, άμεσα και έμμεσα.
Από τη μια τσέπη, στην άλλη
Μεγάλο μέρος τους πηγαίνει στο λεγόμενο Sovereign Grant: την κρατική Επιχορήγηση της Ηγεμονίας, που αφορά στην κάλυψη των εξόδων εκτέλεσης των επίσημων βασιλικών καθηκόντων -από δεξιώσεις και εθιμοτυπικές εκδηλώσεις, έως επίσημα ταξίδια- καθώς και της λειτουργίας και συντήρησης των παλατιών. Συμπεριλαμβανομένων ήτοι του προσωπικού.
Το ετήσιο κατ’ αποκοπή ποσό καταβάλλεται από το υπουργείο Οικονομικών, με έγκριση της Βουλής των Κοινοτήτων, ως μερίδιο επί των κερδών από την διαχείριση του Κτήματος του Στέμματος υπό την εποπτεία ανεξάρτητου φορέα.
Το λεγόμενο Crown Estate είναι μέρος της βασιλικής περιουσίας και ξεχωριστό από την ιδιωτική προσωπική περιουσία του εκάστοτε μονάρχη, η μεταβίβαση της οποίας στον ή στην διάδοχο γίνεται αφορολόγητα, χάρη σε μια συμφωνία του 1993 με τη βρετανική κυβέρνηση για ειδική εξαίρεση από τον φόρο κληρονομίας 40% σε κληρονομιές περιουσιακών στοιχείων αξίας των 325.000 λιρών.
Στην περίπτωση του Καρόλου, η προσωπική ιδιωτική περιουσία που κληρονομεί από την Ελισάβετ υπολογίζεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια λίρες, με το ακριβές ποσό να παραμένει ασαφές.
Τούτων λεχθέντων, το Κτήμα του Στέμματος -που δεν είναι δημόσια περιουσία, ούτε όμως και τμήμα της προσωπικής ιδιοκτησίας του μονάρχη- αποτελεί ένα βαρύ χαρτοφυλάκιο περιουσιακών στοιχείων.
Μεταξύ πολλών, περιλαμβάνει ακίνητα συνολικής αξίας άνω των 14 δισεκατομμυρίων λιρών, εκ των οποίων πολλά στο κεντρικό Λονδίνο, συμπεριλαμβανομένης όλης της Ρίτζεντ Στριτ (έναν από τους πιο εμπορικούς δρόμους στο Γουέστ Εντ).
Το ιπποδρόμιο του Άσκοτ στο Μπερκσάιρ. Περί τα 8.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα γεωργικής γης και δασικών εκτάσεων, συμπεριλαμβανομένου του Μεγάλου Πάρκου του Ουίνδσορ.
Ορυχεία αργύρου και χρυσού. Πάνω από το ήμισυ των ακτών του Ηνωμένου Βασιλείου και σχεδόν ολόκληρο τον βυθό του, μαζί με τα δικαιώματα εκμετάλλευσης: από υπεράκτια αιολικά πάρκα, έως την αλιεία σολωμού.