Το «God save the queen» ήταν η οργισμένη απάντηση της νέας γενιάς σε μια Βρετανία που σπαρασσόταν από την κρίση, αλλά ανέβηκε μόνο μέχρι το Νο 2 των τοπ τραγουδιών στη χώρα και απαγορεύθηκε σε ραδιόφωνα και τηλεόραση
Ήταν μια συνηθισμένη μέρα του Οκτώβρη, στο Λονδίνο του 1976 με βροχή, συννεφιά και μια υγρασία να διαποτίζει την ατμόσφαιρα, όταν ένας τύπος με πράσινα μαλλιά καρφάκια, χωρίς ομπρέλα φυσικά, πέρασε την είσοδο ενός οκταόροφου κτηρίου στην περιοχή του Νότινγκ Χιλ.
Εκεί στεγάζονταν τα Lansdowne Studios, και ο νεαρός ανέβηκε πάνω στάζοντας και εισπράττοντας κάποια περίεργα βλέμματα ανθρώπων που κοίταζαν το ντύσιμο του.
Δερμάτινο μπουφάν, παραποιημένο μπλουζάκι των Pink Floyd-το είχε βρει πεταμένο στα σκουπίδια και με μαρκαδόρο έγραψε τη λέξη «I hate» πάνω από το logo του συγκροτήματος-παραμάνες, στενό παντελόνι και το πράσινο μαλλί συμπλήρωναν ιδανικά ένα αλλόκοτο για την περίοδο dress code.
Ο Johnny Rotten δεν βιαζόταν παρότι ήξερε ότι πάνω τον περίμεναν οι υπόλοιποι Sex Pistols, δηλαδή ο κιθαρίστας Steve Jones, o μπασίστας Glen Matlock και ο ντράμερ Paul Cook.
O τραχύς και άγριος ήχος τους, σχεδόν πρωτόγονος όπως έλεγαν όσοι είχαν δει κάποια live τους, είχε εντυπωσιάσει την EMI που τους υπέγραψε με ένα συμβόλαιο 40.000 λιρών.
Έχοντας όλοι τους ελάχιστες μουσικές γνώσεις, ηχογράφησαν πρώτα το single «Anarchy in the UK» μετά από πολλές προσπάθειες, αφού οι τέσσερις 20χρονοι δεν έμπαιναν σε καλούπια.
«Δεν ξέραμε τι κάναμε εκεί μέσα» είπε χρόνια μετά ο Jones για τις ηχογραφήσεις εκείνης της περιόδου που έμελλε να σημαδευτούν από το τραγούδι «God save the queen», έναν αντιδραστικό ύμνο ευθεία επίθεση στην Βασίλισσα και ότι αντιπροσώπευε για πολλούς.
Τραγική ειρωνεία; Τα συγκεκριμένα στούντιο ήταν σε απόσταση αναπνοής από το παλάτι του Kensington και η τετράδα περνούσε συχνά απ’ έξω αργά το απόγευμα ή το βράδυ.
Αναφερόμενος στην αυτοβιογραφία του στο τραγούδι που τους έβαλε στο πάνθεον της ροκ μουσικής, ο Rotten έγραψε: «Όλο το πράγμα γράφτηκε με μια κίνηση. Είχα τους στίχους έτοιμους. Τους είχα γράψει πριν από καιρό αλλά δεν τους είχα χρησιμοποιήσει ποτέ. Ο Steve μπήκε πολύ γρήγορα σε αυτό και ο Paul βοήθησε πολύ γρήγορα με τα ντραμς».
Τον Δεκέμβριο του 1976 οι Sex Pistols παρουσιάζουν μια πρώιμη εκδοχή του τραγουδιού στην Βρετανική τους περιοδεία με τον τίτλο «No future» ενώ η επίσημη εκδοχή ηχογραφήθηκε στις αρχές του 1977 στα Wessex Studios.
Η εμφάνιση που άναψε φωτιές και το live στον Τάμεση
Ο Glen Matlock πήρε πόδι από το συγκρότημα για έναν πολύ απλό λόγο σύμφωνα με τον αστικό μύθο που κυκλοφόρησε. Του άρεσαν οι Beatles και αυτό έφτανε και περίσσευε για τον Rotten και τους άλλους δύο.
Στη θέση του έρχεται ο Sid Vicious, κολλητός του Rotten την στιγμή που το συγκρότημα είχε ήδη γίνει πολύ γνωστό εξαιτίας μιας τηλεοπτικής εμφάνισης που έγινε κατά λάθος στο «Today Show».
Οι Queen που είχαν προσκληθεί, ανέβαλλαν μια μέρα πριν αφού ο Freddie Mercury αντιμετώπιζε ένα φοβερό πονόδοντο και στο ITV σκέφτηκαν ως μια λύση τους Sex Pistols.
Η εμφάνιση τους ήταν απλά καταστροφική για τον οικοδεσπότη Bill Grundy που δεν περίμενε να βρεθεί απέναντι σε τέσσερα κωλόπαιδα που είχαν πιει ένα τελάρο μπίρες πριν μπουν στο στούντιο!
Μιλώντας τους εισέπραξε από ειρωνία μέχρι βρισιές και βωμολοχίες που δεν είχαν ακουστεί ποτέ ξανά στην Βρετανική τηλεόραση, ενώ οι εφημερίδες πήραν φωτιά.
Με τίτλους όπως «Who are these punks;», δηλαδή «Ποιοι είναι αυτοί οι αλήτες;» τα ταμπλόιντ απογείωσαν σε μια εβδομάδα την δημοτικότητα των Pistols.
Όταν τελικά κυκλοφόρησε το single οι αντιδράσεις ήταν τόσο έντονες που μια διαμάχη με την δισκογραφική τους, έστειλε στην πρέσα 25.000 αντίτυπα.
Η Virgin Records στην οποία υπέγραψαν επανακυκλοφόρησε το τραγούδι στις 27 Μαΐου 1977 δύο εβδομάδες πριν τον εορτασμό του Αργυρού Ιωβηλαίου για τα 25 χρόνια βασιλείας της Ελισάβετ.
Όπως αποδείχτηκε ήταν μια φοβερή κίνηση μάρκετινγκ από τον μάνατζερ του γκρουπ Malcolm McLaren, αφού οι εκρηκτικοί στίχοι και ο ακόμη πιο εκρηκτικός ρυθμός λατρεύτηκαν από τους νεαρούς Βρετανούς, που οι στίχοι «No future» του τραγουδιού τους εξέφραζαν απόλυτα.
Στις 7 Ιουνίου, ημέρα των εορτασμών του Αργυρού Ιωβηλαίου οι Sex Pistols νοικιάζουν ένα πλοιάριο που ονομάζεται «Queen Elizabeth» και παίζουν το εμπρηστικό τους τραγούδι εν πλω στον Τάμεση!
Κίνηση αρκετή για να εκτινάξει την δημοτικότητα του τραγουδιού που σκαρφάλωσε στην 2η θέση του κρατικού καταλόγου επιτυχιών, αλλά ποτέ στο Νο 1, η οποία παρέμεινε κενή.
Είχε απαγορευτεί στο BBC, σε όλα τα δημόσια ραδιόφωνα της Βρετανίας και στην δημόσια τηλεόραση, κάτι όμως που δεν ανέκοψε την φρενήρη πορεία του.
Χρόνια μετά ο εκδιωχθείς Matlock μιλώντας για τον ύμνο της γενιάς του punk και ένα από τα πλέον επιδραστικά κομμάτια της rock μουσικής τόνισε: «Το τραγούδι απλά έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους. Ποτέ δεν θέλαμε να σοκάρουμε απλά θέλαμε να μιλήσουμε για μια κατάσταση όπως τη βλέπαμε. Ο κόσμος το βρήκε σοκαριστικό αλλά αυτό δεν επρόκειτο να μας σταματήσει».
Ο Rotten έδωσε την δική του εκδοχή λέγοντας ότι «δεν γράφεις το “God save the Queen” επειδή μισείς την Αγγλική φυλή. Γράφεις ένα τραγούδι σαν αυτό επειδή τους αγαπάς και έχεις βαρεθεί να τους κακομεταχειρίζονται».