Ποιος ήταν ο θρυλικός βοσκός των Ιμίων, ο γιος του οποίου βρέθηκε νεκρός

Τραγικό θάνατο στην Κεφαλονιά βρήκε το μεσημέρι της Τετάρτης ο 54χρονος Γιάννης Βεζυρόπουλος, γιος του αείμνηστου βοσκού των Ιμίων, Αντώνη Βεζυρόπουλου.

Σύμφωνα με kalymnos-news.gr o άτυχος Γιάννης Βεζυρόπουλος, επαγγελματίας δύτης και αλιέας,  βρισκόταν για αλιεία  με το αλιευτικό του σκάφος, στην θαλάσσια περιοχή του Γερογόμπου (Ληξούρι) Κεφαλονιάς.

Ο Γιάννης έκανε κατάδυση με τη βοήθεια κομπρεσέρ. Κάποια στιγμή ο 22χρονος που είχε μαζί του ως πλήρωμα είδε το σώμα του Γιάννη να επιπλέει και άμεσα ενημέρωσε τις Λιμενικές αρχές. Μεταφέρθηκε στη στεριά με σκάφος του ΛΣ-ΕΛ.ΑΚΤ και στη συνέχεια με το ΕΚΑΒ στο ΜΑΝΤΖΑΒΙΝΑΤΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ όπου δυστυχώς διαπιστώθηκε και ο θάνατος του.

Διαβάστε επίσης: Για μια νέα αρχή με Σλόβαν ο Ολυμπιακός – Ντεμπούτο για Κορμπεράν

Τα  ακριβή αίτια του θανάτου δεν έχουν γίνει γνωστά και το Λιμεναρχείο της περιοχής διερευνά την υπόθεση ενώ διετάχθη νεκροψία-νεκροτομή. Επίσης αναμένεται να γίνει και πραγματογνωμοσύνη.

Ποιος ήταν ο θρυλικός βοσκός των Ιμίων

Ο Αντώνης Βεζυρόπουλος, γνωστός ως ο «βοσκός των Ιμίων», πέθανε πλήρης ημερών τον Ιούλιο του 2021, στην Ψέριμο, όπου κατά καιρούς διέμενε, σε ηλικία 94 χρονών.

Για περισσότερο από 20 χρόνια διατηρούσε περίπου 40 κατσίκια πάνω στις δύο νησίδες, τις οποίες επισκεπτόταν ανελλιπώς για όσο καιρό του επέτρεπε η ηλικία του.

Ο Αντώνης Βεζυρόπουλος είχε γράψει ιστορία με την παρουσία του στα Ίμια και αποτελούσε μια εμβληματική μορφή, που έβαλε τη δική της σφραγίδα σχετικά με την ελληνικότητα των δύο βραχονησίδων.

«Δεν τους ένοιαζε αν θα πνιγώ», έλεγε για τους Τούρκους

Σε ηλικία 91 ετών, περιγράφοντας την τουρκική προκλητικότητα στην περιοχή έλεγε:

«Με θυμάμαι να ταξιδεύω με τη βάρκα μου για τη νησίδα και να έρχονται δίπλα μου μεγάλα τουρκικά σκάφη κάνοντας ελιγμούς.

»Σαν τώρα θυμάμαι τα άσπρα μεγάλα πλωτά τους. Δημιουργούσαν απόνερα με σκοπό να με βουλιάξουν.

»Η βάρκα μου ήταν πολύ μικρή σε σχέση με τα δικά τους σκάφη.

»Έδειχναν να μην τους ενδιαφέρει αν πέσω στη θάλασσα και πνιγώ από τα κύματα.

»Τους έδειχνα, όμως, από την πλευρά μου ότι είχα το σθένος να συνεχίσω. Έκανα σαν να μην υπάρχουν. Συνέχιζα να ταξιδεύω προς τον προορισμό μου.

»Μου είχε τύχει πολλές φορές να βρίσκομαι πάνω στη βραχονησίδα και να περνούν από πάνω μου αεροσκάφη και ελικόπτερα».

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια είχε δηλώσει ότι τα παιδιά του θα μπορούσαν να συνεχίσουν να βόσκουν τα κατσίκια τους στα Ίμια, αρκεί να είχαν τη στήριξη της πολιτείας: «Μετέφερα για πρώτη φορά τα ζώα μου στη νησίδα το 1984. Έπαιρνα τη βάρκα μου από την Κάλυμνο και πήγαινα εκεί για να τα φροντίζω. Παράλληλα μπορούσα να ψαρεύω. Σταμάτησα για λίγο λόγω της κρίσης του 1996. Μετά, όμως, συνέχισα. Πήγαινα τουλάχιστον δύο με τρεις φορές την εβδομάδα. Με βοηθούσαν πότε τα αγόρια μου και πότε η γυναίκα μου. Τότε έπαιρνα σύνταξη 700 ευρώ τον μήνα. Με αυτήν έπρεπε να ζήσω. Μου έδιναν και ένα μικρό ποσό από τον Δήμο και έτσι μπορούσα, έστω με δυσκολίες, να βοσκώ τα πρόβατά μου. Κάποια στιγμή, κοντά στο 2004, έπαψαν να μου δίνουν χρήματα για να καλύπτω μέρος των εξόδων μου, κυρίως τα πετρέλαια για τη βάρκα».