Ο Ερντογάν, ο Μπαχτσελί και ο κίνδυνος των «Γκρίζων Λύκων»

Ο τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επί σειρά ετών εμφανίζεται να υιοθετεί έναν συγκεκριμένο χαιρετισμό. Το χαιρετισμό των «Γκρίζων Λύκων». Μίας ακροδεξιάς εθνικιστικής οργάνωσης η οποία έχει γίνει επανειλημμένα και σε βάθος δεκαετιών το «μακρύ χέρι» των τουρκικών κυβερνήσεων, όποτε αυτές χρειαζόντουσαν ένα «εθνικιστικό αφήγημα». Από το 1960 και μετά. Στην Ελλάδα ήρθε ξανά στην επικαιρότητα μέσω των επιθετικών τουίτ απέναντι στην Ελλάδα αλλά και του «χάρτη Μπαχτσελί» που έδειχνε τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη στην τουρκική επικράτεια.

Το κόμμα που στεγάζει τους Γκρίζους Λύκους είναι το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) πρόεδρος του οποίου είναι ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Ο ακροδεξιός εταίρος του Ερντογάν. Με σκληρό εθνικιστικό λόγο, ακραία ρητορική, απέναντι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όποιον θεωρείται «εχθρός» της Τουρκίας ή απέναντι στον τουρκικό εθνικισμό.

• Διαβάστε επίσης: Ψάξτε παραλία: Πότε και πού αναμένουμε άνοδο της θερμοκρασίας

Η διατήρηση της έντασης εκτός «θεσμικού πλαισίου»

Ο Μπαχτσελί έχει πολλές φορές πει όσα δεν ήθελε – όχι δεν μπορούσε – ο Ερντογάν και δη απέναντι στην Ελλάδα. Χωρίς «θεσμικούς» περιορισμούς ο κυβερνητικός εταίρος του τούρκου προέδρου θεωρείται από την Άγκυρα ότι μπορεί να είναι αυτός που θα κάνει τη «βρώμικη δουλειά». Αυτός που θα λέει όσα πρέπει να ειπωθούν για την συντήρηση ενός κλίματος πόλωσης και έντασης στην τουρκική κοινωνία, χρήσιμο για τον αποπροσανατολισμό από τα ζητήματα που αποτελούν επί της ουσίας αιτία για πρόκληση αντιδράσεων, όπως η οικονομική κρίση.

Ο Μπαχτσελί έχει επιστρατευθεί για να θυμίσει στους Έλληνες πώς οι Τούρκοι τους πέταξαν στη θάλασσα, πώς η Αθήνα πρέπει να φοβάται την οργή της Άγκυρας αλλά και γιατί τα ελληνικά νησιά δεν είναι και τόσο ελληνικά κατά την άποψη του, αφού η κυριαρχία τους μπορεί να αμφισβητηθεί με διάφορους τρόπους. Όπως το αφήγημα της αποστρατικοποίησης.

Οι απειλές του δε έχουν διατυπωθεί απέναντι στην Ελλάδα, πολλές φορές και κυρίως αποτελεί – συνήθως – προάγγελο των όσων σκοπεύει να ανακινήσει σε δεύτερο χρόνο ο τούρκος πρόεδρος.

Σπάζοντας και το μορατόριουμ

Ακόμα και όταν ήταν σε ισχύ τα μορατόριουμ ηρεμίας, ανάμεσα σε Αθήνα και Άγκυρα ο Μπαχτσελί μπορούσε να τοποθετείται με την ανάλογη αγριότητα και επιθετικότητα που ο τούρκος πρόεδρος ήθελε για να κρατήσει το ακροδεξιό του ακροατήριο, αλλά δεν μπορούσε να εκφράσει.

Η αντιπολίτευση μπαίνει στο χορό

Πλέον σε αυτό το δρόμο της όξυνσης και της έξαρσης της εθνικιστικής ρητορικής που στοχοποιεί την Ελλάδα ωστόσο έχει μπει και η αντιπολίτευση. Εμφανίζεται δε αρκετές φορές με θέσεις πιο ακραίες από αυτές του τούρκου προέδρου. Με λόγο που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε στο πλαίσιο της διπλωματικής γλώσσας, ούτε στο πλαίσιο του πολιτικού λόγου.

Μεράλ Ακσενέρ και Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου έχουν υιοθετήσει στο σύνολο τους την ατζέντα της επιθετικής ρητορικής απέναντι στην Ελλάδα εντείνοντας το πολεμικό κλίμα και μην αφήνοντας κανένα περιθώριο υπαναχώρησης στον Ερντογάν. Μία ρητορική που αντί να συγκρατεί τον τούρκο πρόεδρο των υποχρεώνει σε ακραίο λόγο και τον δικαιολογεί ακόμα και σε ακραία πρακτική επί του πεδίου, ασκώντας του κριτική μάλιστα για υποχωρήσεις.

Η κοινωνία εκπαιδεύεται

Με τους πολιτικούς να εκπαιδεύουν – επί της ουσίας – την τουρκική κοινωνία στο μίσος και τον εθνικισμό απέναντι στην Ελλάδα.

Μία πρακτική που μπορεί να χαρακτηριστεί «χρήσιμο όπλο» ενόψει εκλογών, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνο.

Ιδιαίτερα όταν επιστρατεύονται παρακρατικές οργανώσεις όπως οι Γκρίζοι Λύκοι. Που μπορούν εύκολα να ανάψουν τη φωτιά στην τουρκική κοινωνία. Σε μία εποχή που η οικονομική κρίση ευνοεί ακραίες αντιδράσεις. Και σε ένα περιβάλλον που κάθε ψύχραιμη και ήρεμη άποψη έχει σιγήσει…

Τα τουίτ και η απάντηση Μητσοτάκη

MUST READ

Ο Λεσόρ ανανέωσε με τον Παναθηναϊκό μέχρι το 2028 – Το ανακοίνωσε ο Γιαννακόπουλος

Τα πρόσφατα τουίτ των Γκρίζων Λύκων εναντίον της Ελλάδας είναι μόνο η αρχή της ιστορίας. Και η αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη που επιχείρησε να βάλει τον Ερντογάν στο κάδρο ως υπεύθυνο για τις κινήσεις τους αντικατοπτρίζει την πολιτική που θα ακολουθήσει η Αθήνα, επιχειρώντας να σπάσει το άλλοθι του τούρκου προέδρου.