Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η ανατριχιαστική περιγραφή του πώς κρέμασε τον σκύλο – «Όσο το σκότωνα και εκείνο έκλαιγε…»

Συνεχίζεται η μαραθώνια απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, αναφορικά με τη δολοφονία της συζύγου του, Καρολάιν, μέσα στο σπίτι τους στα Γλυκά Νερά.

Μετά την σοκαριστική περιγραφή για το πως σκότωσε την 20χρονη κοπέλα, ο πιλότος αναφέρθηκε σε όσα ακολούθησαν. Συγκεκριμένα, μίλησε για την απόφασή του να σκηνοθετήσει τη «ληστεία» στο σπίτι, προκειμένου να πείσει τους αστυνομικούς ότι οι ληστές ήταν εκείνοι που σκότωσαν την άτυχη Καρολάιν.

Ωστόσο, η πιο δύσκολη στιγμή της απολογίας ήρθε όταν ο συζυγοκτόνος αναφέρθηκε στην απόφασή του να σκοτώσει το σκυλί τους, τη Ρόξυ, προκειμένου «να τον πιστέψουν».

«Η μόνη απίστευτη σκέψη που έκανα για να το πιστέψουν ήταν να κάνω κακό και στο ζωάκι. Στο απελπισμένο μου μυαλό ήταν η πρώτη σκέψη. Πήρα το σκυλί και έβαλα στο κολάρο το λουρί του και το έβαλα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα που διήρκησε ο θάνατος της και έκλαιγε εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω. Είχα πάρει το μωρό στην αγκαλιά μου για να μη βλέπει όλο αυτό το σκηνικό» είπε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, κλήθηκε να απαντήσει στο γιατί αποφάσισε να βάλει τη μικρή Λυδία πάνω στη νεκρή μητέρα της, πριν καλέσει την αστυνομία για να καταγγείλει τη «ληστεία».

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

«Είχα απέναντι μου τον άνθρωπο μου και ο,τι κάνω με πονάει. Σκέφτηκα να παρουσιάσω σκηνικό ληστείας. Δεν υπήρχε λογική και καθαρό μυαλό» είπε αρχικά.

Ακολουθεί ο διάλογος:

• Πρόεδρος: Αυτό που παρουσιάσατε έγινε πιστευτό. Εγώ προσωπικά σας πίστεψα. Αυτό έγκλημα το βιώσαμε όλοι. Η ελληνική αστυνομία επικήρυξε τους ληστές. Πότε άρχισε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να στήνετε το σκηνικό της ληστείας;
• Κατηγορούμενος: Η πρώτη σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κάνεις ότι έγινε ληστεία χωρίς να πειράξουν τίποτα. Η μόνη απίστευτη σκέψη που έκανα για να το πιστέψουν ήταν να κάνω κακό και στο ζωάκι. Στο απελπισμένο μου μυαλό ήταν η πρώτη σκέψη. Πήρα το σκυλί και έβαλα στο κολάρο το λουρί του και το έβαλα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα που διήρκησε ο θάνατος της και έκλαιγε εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω. Είχα πάρει το μωρό στην αγκαλιά μου για να μη βλέπει όλο αυτό το σκηνικό. Ο,τι θυμάμαι από τις τέσσερις και μετά είναι θολό. Το πρώτο που σκέφτομαι μετά είναι να ανακατέψω τη βιβλιοθήκη. Πέταξα κάτω τη Monopoly. Τράβηξα το καλώδιο της κάμερας. Δεν υπήρχε κανένα πλάνο. Έβγαλα την κάρτα μνήμης. Ο,τι πανικόβλητος έτρεχα στο σπίτι και έκανα ότι είχε τη λογική του παραλόγου.
• Πρόεδρος: Γιατί επιλέξατε να βάλτε το βρέφος πάνω στη μητέρα της;
• Κατηγορούμενος: Θα ήταν καλύτερα στην κούνια της. Στην κατάσταση που φτάσαμε στα σκατά που φτιάξαμε ήθελα να είναι το παιδί όσο το δυνατόν καλύτερα. Τελευταία κίνηση ήταν να δεθώ με σπάγγο. Έδεσα τα πόδια και τα χέρια μεταξύ τους και είχα δέσει τα μάτια και το στόμα μου.
• Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;
• Κατηγορούμενος: Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα μέντα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα της συγκάλυψης.
• Πρόεδρος: Αμέσως μετά το μήνυμα προκύπτει ότι είσαστε στο υπόγειο. Τι δουλειά είχατε στο υπόγειο ενώ είχατε και το παιδί υπό την προστασία σας…
• Κατηγορούμενος: Κατά λάθος δεν μπόρεσα να καλέσω με την πρώτη την αστυνομία. Χρησιμοποίησα τα χέρια μου.
• Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύψετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;
• Κατηγορούμενος: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ο,τι αδικαιολόγητο έγινε δεν ήταν λιγότερο βασανιστικές.
• Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;
• Κατηγορούμενος: Σκέφτομαι ότι το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή όπως και η μητέρα του ήμουν στον καναπέ στο πατρικό μου με αγκαλιά το μωρό μου και έκλαιγαν όταν γνώρισα τους ανθρώπους στο Ανθρωποκτονιών ειλικρινά πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα εύρισκαν την αλήθεια. Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους.
• Πρόεδρος: Παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας;
• Κατηγορούμενος: Εγώ είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και ότι δεν θα την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.
• Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;
• Κατηγορούμενος: Εγώ ήμουν διαλυμένος και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Καρολάιν θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της , την οποία της τη στέρησαν εγώ.
• Πρόεδρος: Στερήσετε από την πεθερά σας αυτό για το οποίο θρηνούσε.
• Κατηγορούμενος: Θρηνούσαμε μαζί. Είστε σε μια δίκη που ο άνθρωπος που δικάζεται θρηνεί κάθε μέρα.
• Πρόεδρος: Κερδίσατε την ελευθερία σας για τριάντα επτά ημέρες και μεγαλώναμε το παιδί σας.
• Κατηγορούμενος: Η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια μέτρα Όταν έχασα την Καρολάιν.