Η Μήδεια του Κορδελιού: Η ιστορία από το 1985 που θυμίζει την Πάτρα – Τι προτείνει ο ιατροδικαστής που έλυσε το γρίφο

Τριανταεπτά χρόνια πριν, η 6χρονη Μαρία και ο 7χρονος Ζήσης εξέπνευσαν μέσα σε διάστημα τριών μηνών στο Κορδελιό. Πρόκειται για τα δύο από τα τρία παιδιά μίας οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Τελικά διαπιστώθηκε πως τα παιδιά είχαν δηλητηριαστεί από την 26χρονη μητέρα τους, η οποία είχε αποπειραθεί να εξοντώσει και την 3χρονη Αλεξάνδρα.

Απαντήσεις για τους θανάτους των παιδιών είχε δώσει ο ομότιμος καθηγητής ιατροδικαστικής και τοξικολογίας του ΑΠΘ, Δημήτρης Ψαρούλης ο οποίος μίλησε στο «Φως στο Τούνελ» και αναφέρθηκε στην υπόθεση των τριών νεκρών παιδιών στην Πάτρα.

Ο Δημήτρης Ψαρούλης, που είχε καταφέρει να λύσει το γρίφο μιας υπόθεσης που θυμίζει πολύ τα όσα παρακολουθεί συγκλονισμένο το πανελλήνιο για την Τζωρτζίνα, τη Μαλένα και την Ιριδα, τόνισε πως η επιστήμη θα βρει απαντήσεις για τα τρία νεκρά παιδιά από την Πάτρα.

«Οπωσδήποτε μας γύρισε στην εποχή εκείνη γιατί κι εμείς είχαμε μια φαρμακευτική δηλητηρίαση. Μπορεί να λυθεί το ζήτημα αλλά θέλει λίγο δουλειά. Η κεταμίνη ευρέθη, αλλά το ζήτημα είναι ποιος την έδωσε», είπε ο κ. Ψαρούλης που έλυσε τον γρίφο με τον Ζήση και τη Μαρία που δηλητηριάστηκαν με βαρβιτουρικά.

Πάτρα: Ερευνα σε οστά, νύχια και μαλλιά

Ο πολύπειρος ιατροδικαστής υπογραμμίζει ότι πρέπει να ερευνηθεί το περιβάλλον των τριών κοριτσιών από την Πάτρα.

«Πρέπει να πάρουν είκοσι τρίχες από τη μία πλευρά, είκοσι από την άλλη και να τα στείλουν για ανάλυση στο πανεπιστήμιο της Κρήτης και το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Στέλνοντας για ανάλυση, το ενδεχόμενο να βρούμε χρήση στο παρελθόν είναι πιθανό. Το φάρμακο αποθηκεύεται στα νύχια, στις τρίχες και τα οστά. Και τα δύο χρόνια θα βγάλουν αποτέλεσμα. Όλα όσα έχω ακούσει μέχρι τώρα είναι ασκήσεις επί χάρτου. Έχουμε αντικειμενικό στοιχείο στα χέρια μας και αυτό είναι η ανάλυση».

Πώς έλυσε το μυστήριο με τους θανάτους των παιδιών στο Κορδελιό

Η 26χρονη μητέρα από το Κορδελιό χορηγούσε μεγάλες ποσότητες βαρβιτουρικών στα παιδιά της, ακόμα και όταν τα μετέφερε σε νοσοκομεία υποστηρίζοντας πως είχαν επιληψία. Ο Δημήτρης Ψαρούλης ήταν ο ιατροδικαστής που νεκροτόμησε την Μαρία και τελικά θα έλυνε τελικά το γρίφο της υπόθεσης. Όταν ανέλαβε την περίπτωση της 6χρονης που κατέληξε πρώτη, τα στοιχεία που είχε στη διάθεση του ήταν λιγοστά και το αίτιο θανάτου, αδιευκρίνιστο. Λίγο αργότερα ακολούθησε ο 7χρονος Ζήσης.

Το παιδί εισάγεται στο νοσοκομείο λίγες μέρες μετά τον θάνατο της αδελφής του και κοιμόταν επίσης σχεδόν μόνιμα. Το αγοράκι πεθαίνει με μοναδικό άνθρωπο δίπλα του την 26χρονη μητέρα του και κάτω από αδιευκρίνιστα αίτια.

Μέσα σε διάστημα περίπου τριών μηνών και μόλις μία εβδομάδα αφότου έθαψε το δεύτερο θύμα της, η 26χρονη άρχισε να δηλητηριάζει το τρίτο της παιδί, την 3χρονη Αλεξάνδρα. Το κοριτσάκι νοσηλευόταν στο νοσοκομείο, έχοντας συμπτώματα από τα βαρβιτουρικά χάπια που όπως αποδείχθηκε, της έδινε κρυφά η μητέρα της για να τη σκοτώσει, όπως είχε κάνει με τα άλλα δύο της παιδιά.

Το παιδί ωστόσο κάποια στιγμή ξερόβηξε, σαν να πνίγεται και οι γιατροί και νοσηλευτές έκπληκτοι, είδαν ένα χάπι να βγαίνει από το στόμα της. Από την ανάλυση προέκυψε πως ήταν βαρβιτουρικό.

Σιγά – σιγά άρχισε να λύνεται το μυστήριο και γύρω από τον θάνατο των άλλων παιδιών. Οι υποψίες ήταν στραμμένες στο πρόσωπό της μητέρας. Η μητέρα υπό επίβλεψη δεν ξαναβρήκε ευκαιρία να δώσει το φάρμακο και η υγεία της μικρής άρχισε να βελτιώνεται σαν από θαύμα. Η 26χρονη οδηγήθηκε στην Ασφάλεια και ομολόγησε μια δολοφονία και μια απόπειρα. Αρνήθηκε ότι σκότωσε το πρώτο παιδί. Τα αδιάσειστα στοιχεία που είχαν συγκεντρώσει οι Αρχές και τα πανομοιότυπα συμπτώματα που είχε το παιδί πριν πεθάνει, κατέρριψαν τους ισχυρισμούς της.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Καταδικάστηκε σε πολυετή ποινή κάθειρξης, αποδίδοντας την πράξη της στο μίζερο οικογενειακό περιβάλλον που ζούσε και την καταπίεση από τον σύζυγό της. Η δολοφόνος του 1985 σήμερα έχει αποφυλακιστεί. Εξακολουθεί να κρατά κρυφό το σκοτεινό παρελθόν της με τη φροντίδα της κόρης της, εκείνου του παιδιού που από τύχη. Το «Φως στο τούνελ» την εντόπισε στη Θεσσαλονίκη, αλλά αρνήθηκε να μιλήσει. «Τι ψάχνετε μετά από τριάντα επτά χρόνια;», ήταν η απάντησή της.