ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

«Αιφνίδιες» αυτοκτονίες και ξυλοδαρμοί – Ο άγραφος νόμος των φυλακών για παιδοκτόνους και βιαστές

to10.gr 23.03.2022-06:46

Είναι γνωστό πως, στις φυλακές, υπάρχουν άγραφοι κανόνες στο όνοµα µιας ιδιότυπης «ηθικής», που προκρίνει το δόγµα της επιβολής «δικαιοσύνης» από τους ίδιους τους κρατούµενους.

Η αυτοκτονία του 33χρονου Πολωνού μέσα στο κελί του στις φυλακές Κέρκυρας όπου κρατείτο, μετά την ομολογία του ότι σκότωσε τον 7χρονο Ανδρέα στην Κυψέλη, κρύβοντας επί πέντε χρόνια την σορό του ακόμα και μέσα σε μία εργαλειοθήκη, έφερε στη μνήμη ανάλογες περιπτώσεις δραστών, που διέπραξαν ειδεχθή εγκλήματα – ειδικά εναντίον παιδιών – και «τιμωρήθηκαν» από τον άγραφο νόμο των φυλακών.

Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί, φυσικά, ότι ο 33χρονος δολοφόνος του μικρού Ανδρέα υπήρξε θύμα «τιμωρίας» από συγκρατουμένους του – αφού βρέθηκε κρεμασμένος με σεντόνι από σωφρονιστικούς υπαλλήλους που άνοιξαν τα κελιά για τον προαυλισμό των κρατουμένων και ο θάνατός του αποδίδεται σε αυτοκτονία, καθώς ήταν μόνος του στο κελί, το οποίο ήταν κλειδωμένο – ωστόσο, η «αιφνίδια» αυτοκτονία του προκαλεί εντύπωση – στην τελική, μιλάμε για έναν άνθρωπο που κακοποιούσε και τελικά σκότωσε ένα παιδάκι, κουβαλώντας τα οστά του σε… εργαλειοθήκη – αλλά και συνειρμούς.

Σε κάθε περίπτωση, είναι γνωστό πως, στις φυλακές, υπάρχουν άγραφοι κανόνες στο όνοµα µιας ιδιότυπης «ηθικής», που προκρίνει το δόγµα της επιβολής «δικαιοσύνης» από τους ίδιους τους κρατούµενους.

Στην Ελλάδα, αυτό επιβεβαιώθηκε µε τον ξυλοδαρµό του 19χρονου Αλβανού το Δεκέμβριο του 2018, ο οποίος δέχτηκε επίθεση µέσα στον ειδικό χώρο όπου κρατείτο στις φυλακές Αυλώνα, από συγκρατούµενούς του, που πήραν την κατάσταση στα χέρια τους και επιχείρησαν να τιµωρήσουν τον 19χρονο δράστη της δολοφονίας της 21χρονης φοιτήτριας, Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο.

Ενδεικτικό είναι ότι στις φυλαές του Αυλώνα οι κρατούμενοι παραβίασαν τρεις θύρες, όπως είχε υποστηρίξει τότε το υπουργείο ∆ικαιοσύνης, προκειµένου να φτάσουν στον 19χρονο και να τον χτυπήσουν.

Και αυτό, όπως εξηγούσαν τότε εγκληματολόγοι και έμπειροι σωφρονιστικοί υπάλληλοι, επειδή στόχος τους δεν ήταν µόνο ο ξυλοδαρµός, αλλά κυρίως η ταπείνωση του ανθρώπου που διέπραξε το στυγερό έγκλημα.

∆εν είναι τυχαίο, άλλωστε, που η οµάδα κρατουµένων του Αυλώνα είχε βιντεοσκοπήσει την επίθεση, ενώ ο αλβανός κατηγορούµενος φαινόταν στην κάµερα χωρίς το παντελόνι του.

Η περίπτωση που ταρακούνησε την Ελλάδα – Ο παιδοκτόνος της Ερμιόνης και το τέλος του

Στις 31 Δεκεμβρίου του 1993, ένα έγκλημα που έγινε στην Ερμιόνη συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα.

Ο 6χρονος γιος τού Μανώλη και της Γεωργίας Δουρή βρέθηκε νεκρός και κακοποιημένος σεξουαλικά.

Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, ο μικρός Νίκος άργησε να επιστρέψει στο σπίτι, κάνοντας τους γονείς και τα έξι αδέλφια του να ανησυχήσουν. Ο Μανώλης και η Γεωργία Δουρή απευθύνθηκαν αμέσως στην αστυνομία, όπου δήλωσαν την εξαφάνιση του γιου τους.

Οι Αρχές, αλλά και η τοπική κοινωνία της Ερμιόνης, κινητοποιήθηκαν άμεσα. Μαζί με τους αστυνομικούς, συγγενείς, φίλοι και γείτονες της οικογένειας έψαχναν σπιθαμή προς σπιθαμή την περιοχή, για να βρουν το εξάχρονο αγόρι.

Τελικά, ο πατέρας του, Μανώλης Δουρής, μαζί με ένα γιο του, βρήκαν το παιδί νεκρό και κακοποιημένο. Το πτώμα του 6χρονου ήταν κρυμμένο στο μαντρότοιχο μιας αλάνας, κοντά στο σπίτι της οικογένειας.

Ο ιατροδικαστής, Φίλιππος Κουτσάφτης, ανέφερε στο πόρισμά του ότι το παιδί πέθανε από ασφυξία, καθώς ο δράστης τού είχε κλείσει τη μύτη και το στόμα, αφού πρώτα το είχε βιάσει.

Ο «σπαραγμός» του πα-τέρα στην κηδεία

Στην κηδεία τού άτυχου Νίκου εκτυλίχθηκαν σκηνές αρχαίας τραγωδίας. Ο πατέρας θρηνούσε σπαρακτικά για το παιδί του και ορκιζόταν να εκδικηθεί το φονικό.

Η κοινή γνώμη παρακολουθούσε συγκλονισμένη και συνέπασχε με τον «τραγικό πατέρα».

Και μετά, ήρθε η μεγάλη ανατροπή.

Ξαφνικά, ο Μανώλης Δουρής συνελήφθη και, μάλιστα, δεν άργησε να ομολογήσει το αποτρόπαιο έγκλημά του.

Οι αντιφάσεις στην κατάθεση του παιδοκτόνου και το γεγονός ότι ο ίδιος βρήκε το πτώμα, σε ένα μέρος που μόνο κάποιος που ήξερε, θα έψαχνε, έκαναν τους αστυνομικούς να τον υποψιαστούν.

Στην ανάκριση δεν άργησε να «σπάσει», ενώ οι δικαιολογίες του προκάλεσαν αποτροπιασμό.

Η ομολογία του Δουρή έπαιξε στο νυχτερινό δελτίο του ΜEGA. Είχε πει on camera: «Δεν καταλάβαινα ούτε τι είχα κάνει, αλλά ούτε πώς το είχα κάνει. Γιατί αυτό που είχα ήταν σαν να ήμουν σε ένα όνειρο, σε έναν εφιάλτη. Εκεί (σ.σ. εννοεί στην αποθήκη), δεν ξέρω τι έγινε. Σας είπα, αυτή η αρρώστια, η κρίση αυτή με οδήγησε σε αυτές τις απάνθρωπες πράξεις. Τα νεύρα μου είναι τόσα πολλά, όταν με πιάνουν κρίσεις. Δεν γνωρίζω. Δεν βλέπω μπροστά μου. Μπορεί να το βίασα, μπορεί να έκανα κάτι άλλο, αλλά ήμουν εκτός χρόνου και τόπου».

Ο Δουρής κρίθηκε προφυλακιστέος από εισαγγελέα και ανακριτή. Η αποστροφή προς το πρόσωπό του ήταν τέτοια, που κανείς δικηγόρος δεν ήθελε να τον υπερασπιστεί. Έτσι το κράτος διόρισε τον δικηγόρο, Βασίλη Καρύδη.

Ο παιδοκτόνος της Ερμιόνης κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε τον Νοέμβριο του 1994. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, κάθειρξη 20 ετών για βιασμό, φυλάκιση ενός έτους για ασέλγεια και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων για 10 χρόνια.

Μέσα σε δύο χρόνια, άλλαξε τέσσερα διαφορετικά σωφρονιστικά ιδρύματα, δείγμα του εχθρικού κλίματος που αντιμετώπισε από τους συγκρατούμενούς του.

Η «τιμωρία» στις φυλακές

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση, άρχισαν οι αντιδράσεις των κρατούμενων. Οι τρόφιμοι των φυλακών της Τρίπολης απείλησαν με εξέγερση σε περίπτωση που μεταφερόταν εκεί ο παιδοκτόνος.

Οι Αρχές αποφάσισαν να τον οδηγήσουν στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Κέρκυρας, όπου διαμορφώθηκε ειδικός χώρος για την κράτησή του. Κατά τη μεταγωγή του, ο Δουρής ξυλοκοπήθηκε από τους υπόλοιπους κρατούμενους.

Όταν κατέβηκε από την κλούβα, το πρόσωπο του ήταν αλλοιωμένο. Στη διαδρομή κακοποιήθηκε, βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε από τους βαρυποινίτες, όπως ειπώθηκε τότε, οι οποίοι τήρησαν τον άγραφο νόμο της φυλακής για τους βιαστές και δολοφόνους ανηλίκων, ειδικά των παιδοκτόνων. Η κακοποίησή του, μάλιστα, συνεχίστηκε και μέσα στη φυλακή.

Η αυτοκτονία στις φυλακές Τρίπολης

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1996, σχεδόν δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του γιου του, ο Μανώλης Δουρής έδωσε τέλος στη ζωή του μέσα στο κελί του στις φυλακές της Τρίπολης. Οι φύλακες τον βρήκαν κρεμασμένο με το καλώδιο της τηλεόρασης.

Όποιο και να ήταν το πόρισμα των Αρχών για την αυτοκτονία του, όμως, ουδείς το πίστεψε. Όλοι έκαναν λόγο για τον άγραφο νόμο των φυλακών…