Τι είναι το σύνδρομο Μινχάουζεν και πώς μπορεί να οδηγήσει μια μητέρα να βλάψει το ίδιο της το παιδί

Πέπλο μυστηρίου συνεχίζει να καλύπτει την υπόθεση θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα, με τους τραγικούς γονείς να μιλούν χθες για πρώτη φορά μπροστά στην κάμερα.

Η μητέρα των παιδιών, Ρούλα Πισπιρίγκου, ερωτήθηκε ευθέως εάν έχει σχέση με τον θάνατο των παιδιών της. «Θα απαντήσω μόνο και μόνο γιατί έχω ακούσει πάρα πολλά. Κανένας όμως δεν ήρθε ποτέ να με ρωτήσει, σε ένα σπίτι όπου υπήρχαν τα παιδιά και υπήρχε όλη αυτή η ευτυχία, πώς ζω εγώ τώρα. Μέχρι τώρα ζούσα με την Τζωρτζίνα. Πώς ζω εγώ από τις 21 του μήνα… Πώς θα πείραζα εγώ τα παιδιά μου; Τα γέννησα, τα μεγάλωσα. Ήμουν δίπλα τους. Με τι λογική; Δεν υπάρχει λογική σε αυτό» ανέφερε, μεταξύ άλλων, η μητέρα των τριών αδικοχαμένων κοριτσιών στη συνέντευξη που παραχώρησε μαζί με τον σύζυγό της στο Star.

Την ώρα της προβολής της συνέντευξης, η μητέρα είχε έναν σύντομο διάλογο με δημοσιογράφο του flamis.gr, στην οποία δήλωσε έτοιμη -μετά από σχετική ερώτηση- να εξεταστεί από ψυχίατρο για να διαπιστωθεί εάν πάσχει από το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου.

Τι είναι το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου

Το σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου (MSBP) -για το οποίο σημειώνεται πως δεν υπάρχει καμιά επίσημη ιατρική σύνδεση με τη μητέρα των τριών άτυχων κοριτσιών στην Πάτρα- είναι μια διαταραχή της ψυχικής υγείας στην οποία οι φροντιστές ενός ευάλωτου ατόμου (ένα παιδί, ένα άτομο με αναπηρία ή ένα ηλικιωμένο άτομο) συμπεριφέρονται σαν το άτομο που έχουν υπ’ ευθύνη τους να πάσχει από κάποια σωματική ή ψυχική ασθένεια, χωρίς όμως να είναι πραγματικά άρρωστο και ορίζεται ως μια μορφή κακοποίησης παιδιών ή ηλικιωμένων.

Συγκεκριμένα, το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν υποστηρίζει πως ο φροντιστής δημιουργεί ή προκαλεί ασθένεια ή τραυματισμό στο άτομο που βρίσκεται υπό τη φροντίδα του και επειδή τα ευάλωτα άτομα θεωρούνται θύματα, το MSBP αποτελεί μια μορφή κακοποίησης παιδιών ή κακοποίησης ηλικιωμένων.

Σημειώνει, μάλιστα, πως δεδομένου ότι οι περισσότερες περιπτώσεις MSBP είναι μεταξύ ενός φροντιστή (συνήθως μητέρας) και ενός παιδιού.

Ο φροντιστής με MSBP μπορεί:

1.Να λέει ψέματα για τα συμπτώματα του παιδιού.

2.Να αλλάζει τα αποτελέσματα των εξετάσεων για να κάνει ένα παιδί να φαίνεται άρρωστο.

3.Να βλάπτει σωματικά το παιδί για να δημιουργήσει συμπτώματα.

Τα θύματα είναι τις περισσότερες φορές μικρά παιδιά. Μπορεί να υποβάλλονται επώδυνες ιατρικές εξετάσεις που δεν χρειάζονται. Μπορεί ακόμη και να αρρωστήσουν σοβαρά ή να τραυματιστούν ή να πεθάνουν εξαιτίας των πράξεων του φροντιστή.

Τα παιδιά που είναι θύματα MSBP μπορεί να βιώνουν σωματικά και συναισθηματικά προβλήματα εφ’ όρου ζωής και να νοσούν από σύνδρομο Μινχάουζεν και ως ενήλικες, διαταραχή κατά την οποία το άτομο προκαλεί ή αναφέρει ψευδώς τα δικά του συμπτώματα. 

Τι προκαλεί

Οι ειδικοί δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα τι προκαλεί την ασθένεια, θεωρούν, όμως, ότι μπορεί να συνδέεται με προβλήματα κατά την παιδική ηλικία του θύτη. Οι κακοποιοί αισθάνονται συχνά ότι η ζωή τους είναι εκτός ελέγχου, έχουν κακή αυτοεκτίμηση και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το στρες ή το άγχος.

Η προσοχή και η συμπάθεια που λαμβάνουν οι φροντιστές όταν έχουν ένα άρρωστο παιδί μπορεί να ενθαρρύνει τη συμπεριφορά τους. Οι φροντιστές μπορεί να τραβούν την προσοχή όχι μόνο από γιατρούς και νοσηλευτές αλλά και από τον κοινωνικό περίγυρο. Για παράδειγμα, οι γείτονες μπορεί να προσπαθήσουν να βοηθήσουν την οικογένεια με διάφορους τρόπους.

Πώς συμπεριφέρεται κάποιος με MSBP

Ένα άτομο με σύνδρομο Μινχάουζεν διά αντιπροσώπου συχνά:

• Έχει ιατρικές δεξιότητες ή εμπειρία.
• Φαίνεται αφοσιωμένος στο παιδί του.
• Αναζητά τη συμπάθεια και την προσοχή.
• Προσπαθεί να γίνεται πολύ φιλικός και να έχει στενές σχέσεις με το ιατρικό προσωπικό.
• Πρέπει να νιώθει δυνατός και να έχει τον έλεγχο.
• Δεν βλέπει τη συμπεριφορά του ως επιβλαβή.

Ενδείξεις ότι ένα άτομο μπορεί να πάσχει από το σύνδρομο

Ο έλεγχος των ιατρικών αρχείων ενός παιδιού για προηγούμενες εξετάσεις, θεραπείες και νοσηλεία στο νοσοκομείο μπορεί να βοηθήσει έναν γιατρό ή νοσηλευτή να ανακαλύψει εάν ένα πρόβλημα υγείας είναι πραγματικό.

Οι γιατροί ή οι νοσηλευτές μπορεί να υποψιαστούν ότι υπάρχει πρόβλημα όταν:

• Ένα παιδί έχει μια επαναλαμβανόμενη ή ασυνήθιστη ασθένεια και δεν μπορεί να βρεθεί η ιατρική αιτία.
• Το παιδί δεν βελτιώνεται, ακόμη και με θεραπείες που θα έπρεπε να βοηθήσουν.
• Τα συμπτώματα εμφανίζονται μόνο όταν ο φροντιστής είναι ή ήταν πρόσφατα με το παιδί, αλλά βελτιώνονται ή υποχωρούν όταν ο φροντιστής δεν είναι εκεί ή παρακολουθείται στενά.
• Ο άλλος γονέας (συνήθως ο πατέρας) δεν συμμετέχει στη θεραπεία του παιδιού, παρόλο που η κατάστασή του μπορεί να είναι σοβαρή.
• Ο φροντιστής αλλάζει ξαφνικά γιατρό και λέει ψέματα για προηγούμενες εξετάσεις και θεραπείες.
• Τα φυσιολογικά αποτελέσματα των εξετάσεων δεν καθησυχάζουν τον φροντιστή. Και μπορεί να είναι εμφανίζεται περίεργα ήρεμος ή χαρούμενος όταν η κατάσταση του παιδιού χειροτερεύει.
• Ο φροντιστής εντοπίζεται να βλάπτει το παιδί ή να προκαλεί συμπτώματα.
• Ένα άλλο παιδί στην οικογένεια είχε ανεξήγητη ασθένεια ή θάνατο.