Κορωνοϊός – Με κομμένη ανάσα για την 11 Ιανουαρίου – Μαθητές στο ναρκοπέδιο της Ομικρον

Η πιο καθοριστική ίσως εβδομάδα από την έναρξη της φονικής πανδημίας ξεκινά την ερχόμενη εβδομάδα, και η χώρα ζει και περιμένει με κομμένη την ανάσα τον αντίκτυπο της απόφασης για το άνοιγμα των σχολείων.

Σε μία κλωστή

Η χώρα κρέμεται σε μία κλωστή. Και όχι μόνο επειδή το πιο ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας καλείται να περάσει χέρι χέρι με τους παιδαγωγούς του από το ναρκοπέδιο της Ομικρον για να μην αποκοπεί από τον τόπο πνευματικής και ψυχικής του διάπλασης.

Κρέμεται σε μία κλωστή επειδή ο φόβος από την έκρηξη των μολύνσεων έχει νικήσει την πίστη, ενίοτε και τη λογική, και επειδή η θυελλώδης επέλαση της Ομικρον αρχίζει και διαβρώνει τα θεμέλια ολόκληρης της κοινωνίας, τις δομές του κράτους, την οικονομία, τις υπηρεσίες, τις δομές Υγείας.

Είναι πρωτοφανής ο ρυθμός της μολυσματικής επέλασης της νέας παραλλαγής, εντυπωσιακός και ο πλουραλισμός των απόψεων ειδικών και μη για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτή η κρίσιμη συγκυρία.

Κάθε επιστήμονας ή στέλεχος της κυβέρνησης μοιάζει κάποιες φορές να έχει και τη δική του στρατηγική, την οποία διοχετεύει μέσα από κανάλια επικοινωνίας προκαλώντας σύγχυση σε μία  κοινωνία που πλέον έχει χάσει την πίστη και τον προσανατολισμό της, και στηρίζεται στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Η απόφαση για το άνοιγμα το σχολείων προκάλεσε μεγάλη ανησυχία σε μερίδα γονέων που συντάσσονται με την άποψη ορισμένων επιστημόνων ότι το πρώτο κουδούνι μετά τις διακοπές θα έπρεπε να καθυστερήσει μερικές μέρες.

Αποψίλωση

Η αλλαγή στα λεγόμενα πρωτόκολλα υγείας με τα πολλά self test για τα παιδιά και τις οδηγίες για τους εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους δασκάλους, δεν μπορεί να μετριάσει τον φόβο γονέων και ανεξάρτητων από την Επιτροπή επιστημόνων για το περίφημο 50+1. «Θα έπρεπε να πέσει πολύ περισσότερο από το 30-40% για να προστατεύσουμε τα παιδιά», λέει η Αθηνά Λινού

Με εννέα στα δέκα κρούσματα να ανήκουν πλέον στην Ομικρον, αύξηση δηλαδή 290% σε μία εβδομάδα, το έδαφος κάτω από τα πόδια όλων ρηγματώνεται. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι θύματα του ιού και μένουν σπίτι τους με αποτέλεσμα υπηρεσίες του Δημοσίου να αποψιλώνονται, ιδιωτικές εταιρείες να υποστελεχώνονται, επιχειρήσεις να υπολουτουργούν από την ασθένεια υπαλλήλων. Δεν γλυτώνει κανείς από την πρωτοφανή μολυσματικότητα.

Ακόμα και στην Αστυνομία καταγράφτηκαν 2.000 κρούσματα , 20 αστυνομικοί νοσηλεύονται, ο Ευγγελισμός μπήκε σε καραντίνα και η αυτοαπομόνωση στο σπίτι δεκάδων ή εκατοντάδων σε όλη τη χώρα υγειονομικών – πολλαπλασιάζει την αδυναμία παροχής ολοκληρωμένων νοσηλευτικών υπηρεσιών.

Εγιναν 641 εισαγωγές ασθενών με κοροναϊό την τελευταία μέρα, αύξηση 34% την τελευταία εβδομάδα, μελέτες εισάγουν προκαταρκτικά συμπεράσματα σε χώρες που ρημάχτηκαν από την Ομικρον για μειωμένες νοσηλείες, και για ήπια συμπτώματα που μοιάζουν με εκείνα του κρυολογήματος στην πλειονότητα των περιπτώσεων, όμως ο κόσμος φοβάται αυτά τα συμπτώματα και περιμένει στην ουρά, που ποτέ δεν τελειώνει όπως και η αγωνία.

Αυτές οι ουρές

Θυμίζουν οι ουρές εποχές άλλες, όχι μακρινές, όμως η διαφορά είναι ότι τώρα η Ομικρον δεν υπονομεύει μόνο την κυτταρική συνοχή των κατοίκων της χώρας αλλά και τη συνοχή του θεσμικού τους δημιουργήματος, του κράτους και των υπηρεσιών του.

Στην ατελείωτη ουρά που οδηγεί στο μικροβιολογικό εργαστήριο, εξισώνονται όλοι απέναντι στον φόβο, με λιγότερα ή περισσότερα χρήματα στην τσέπη, πρέπει να είναι εκεί για την απάντηση που θα σημάνει την επιστροφή στη δουλειά, την επιστροφή στο σπίτι.

Ο Γκίκας Μαγιορκίνης διαβλέπει ένα πολύ αμυδρό φως να καταυγάζει την απόληξη του τούνελ, μελετώντας στοιχεία από Νότια Αφρική και Βρετανία όμως εδώ στην ακριτική γωνιά των Βαλκανίων, με πάνω από 40.000 κρούσμτα τη μέρα και σταθερά πάνω από 60 με 70 θανάτους καθημερινά, υπάρχει η κομμένη ανάσα για την προσεχή Δευτέρα.

Η πρώτη φορά

Είναι η πρώτη φορά που ο πληθυσμός της χώρας νοσεί σε τόσο μεγάλο εύρος, ήπια ή λιγότερο ήπια και καταφεύγει στα φαρμακεία για φάρμακα αντιπυρετικά, αντιβιοτικά, για παυσίπονα, εισπνέομενα φάρμακα, πολλά από τα οποία εμφανίζουν έλλειψη.

Την τελευταία εβδομάδα τα ασθενοφόρα μεταφέρουν κάθε μέρα περίπου 462 ασθενείς στα νοσοκομεία και όλες οι αποφάσεις είναι ρευστές. Ό,τι αποφασίστηκε σήμερα μπορεί να αναθεωρηθεί σε τρεις μέρες.

Ο καθηγητής Φαρμοκολογίας Ευάγγελος Μανωλόπουλος, λέει ότι τα μέτρα είναι πολύπλοκα και εκφράζει επιφυλάξεις για το τι θα συμβεί μέχρι το Σαββατοκύριακο. «Αμφιβάλλω αν θα ισχύσουν μέχρι το Σαββατοκύριακο», είπε, εξηγώντας πως «η Όμικρον είναι σε άνοδο και δεν έχουμε δει ακόμα τι σημαίνει σε εισαγωγές στα νοσοκομεία».

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας Νίκος Τζανάκης που είχε εξαρχής ταχθεί κατά του ανοίγματος των σχολείων στις 10 Ιανουαρίου, επισημαίνει πως «η απόφαση τώρα έχει παρθεί, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι την υποστηρίξουμε όσοι εμπλεκόμαστε με τα σχολεία, να εφαρμόσουμε τα υγειονομικά πρωτόκολλα που είναι αυστηρά και να αποδώσει αυτή η απόφαση».

«Δεν με φοβίζει τόσο πολύ ότι θα αρρωστήσουν τα παιδιά, που σπανίως εμφανίζουν σοβαρό πρόβλημα, αλλά ότι μπορεί να καταρρεύσει το εκπαιδευτικό σύστημα, γιατί θα νοσήσουν πολλά παιδιά ή ότι θα νοσήσουν οι εκπαιδευτικοί».

Ντόμινο

Η θεωρία του ντόμινο έγινε πράξη. Σαν ντόμινο σαρώνει η παραλλαγή ανθρώπους, δομές, κράτη, ηπείρους. Το lockdown έχει αντιστραφεί. Οι άνθρωποι δεν μένουν στα σπίτια τους για προσφέρουν το απόλυτο κενό στην παραλλαγή και την εξάλειψη της ικανότητας πολλαπλασιασμού της αλλά επειδή αρρωσταίνουν. Δεν βγαίνουν κι ας είπαν οι ειδικοί ότι η καραντίνα θα διαρκεί λιγότερες μέρες.

Διαπερνά την ανοσία του εμβολίου, δρέπει δάφνες σε χώρες με ποσοστό εμβολιασμού πάνω από 85%. Ολοι είναι το ίδιο ευάλωτοι το ίδιο τραγικά ίσοι απέναντι σε κάτι πρωτόγνωρο δυνατό. Ζωές κοστίζουν 47 ευρώ. Οσο ένα μοριακό τεστ που μπορεί να δείξει τον δρόμο για το νοσοκομείο πριν είναι αργά.

Ο χρόνος γιατρεύει;

Για κάποιες οικογένειες τα χρήματα αυτά είναι δυσεύρετα. Ο έλεγχος πρέπει να γίνει πολλές φορές και το ποσό αυξάνεται. Στο τηλέφωνο ο γιατρός μπορεί να μην απαντήσει. Στα νοσοκομεία δεν πήγαν να πιάσουν δουλειά περίπου 2.000 γιατροί και νοσηλευτές. Πολλοί ακόμη δεν πήγαν στα ιδιωτικά τους ιατρεία.

Αμέτρητοι γονείς αγκαλιάζουν τα παιδιά τους αφήνοντας στο κομοδίνο το φλιτζάνι με το τσάι. Ο χρόνος θα δείξει ό,τι το τεστ που δεν μπορούν να κάνουν.