Η μεταμόρφωση της Ιωάννας – Το ταξίδι στην κόλαση και η νέα ζωή στο πλευρό κάθε βασανισμένης γυναίκας

Τι συνέβη εκείνο το πρωί στις 20 Μαΐου του 202ο, στην οδό Θησέως; Η Ιωάννα Παλιοσπύρου πήγε στην κόλαση. Από μία μαυροφορεμένη φιγούρα που προσπάθησε να την καταστρέψει, εσωτερικά και εξωτερικά, περιλούζοντάς την με καυστικό υγρό. Με ένα φονικό όπλο που κι άλλες φορές σε αυτήν την πολύπαθη χώρα, είχε οπλίσει το χέρι γυναικών, για να σβήσει μίσος άσβεστο. 

Η 34χρονη τότε Ιωάννα πέρασε το κατώφλι της κόλασης και προσπάθησε να βγει ζωντανή. Ενιωθε να καίγεται, να διαλύεται, να λιώνει στον πόνο, να ορμά έξω από την είσοδο του κτηρίου της δουλειάς της, ουρλιάζοντας για βοήθεια, χωρίς να ξέρει τι συνέβη, γιατί σε αυτήν, τι της έριξε και ποιος.

Από εκείνη τη στιγμή, που ο εσωτερικός της κόσμος άρχισε να μαραζώνει, που τα ρούχα της τριμμένα σκόρπιζαν με αίμα και κομμάτια σάρκας στο δρόμο, άρχισε να αλλάζει. Στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου, με το καυστικό υγρό να εισχωρεί σε κάθε πόρο του δέρματός της, να διαβρώνει το πρόσωπο, τα μάτια, τα χέρια της, η νεαρή γυναίκα προσπάθησε να κρατηθεί έξω από την κόλαση, ορμώντας σε ένα φαρμακείο, αναζητώντας τη βρύση με νερό, όσο ακόμη έβλεπε.

Τα κρίσιμα λεπτά που η μαυροφορεμένη φιγούρα απομακρυνόταν με ταξί από το χώρο του εγκλήματος, ικανοποιημένη σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες που κατάφερε να εκτελέσει το εγκληματικό της σχέδιο, η Ιωάννα, σφάδαζε από τους πόνους λιπόθυμη στο πάτωμα, πριν ακουστεί η σειρήνα του ασθενοφόρου, πριν η φρίκη διαπεράσει σαν ανατριχίλα όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας.

Εκείνα τα λεπτά, όπως είπαν στη συνέχεια οι γιατροί, η θερμοκρασία της ξεπερνούσε τους 400 βαθμούς. Αν αυτό δεν είναι κόλαση, τότε ποιο είναι. «Αντικρύσαμε κάτι πρωτόγνωρο. Είναι πρωτοφανής η μεγάλη ποσότητα και ο τρόπος ρίψης της ουσίας σε στοχευμένη περιοχή. Το υγρό έπεσε στην αριστερή περιοχή του προσώπου της Ιωάννας. Από τύχη δεν το εισέπνευσε ή δεν το κατάπιε. Θα είχαν διαβρωθεί τα εσωτερικά της όργανα.Έχουμε χρήση μεγάλης ποσότητας που ρίχτηκε ταυτόχρονα, στον ίδιο χρόνο, σε στοχευμένη περιοχή που είναι ζωτική περιοχή για τον άνθρωπο».

«Όταν την αντικρύσαμε ούρλιαζε από τους πόνους, δεν μπορούσαμε να έχουμε επικοινωνία. Οι πόνοι ήταν φριχτοί και αντιμετωπίστηκαν με τη χρήση οπιούχων. Ήταν σημαντικό ότι έριξε νερό γρήγορα πάνω της. Μείωσε το χρόνο επίδρασης του θειικού οξέος. Όταν βλέπεις ένα νέο άνθρωπο να ουρλιάζει από τους πόνους σοκάρεσαι» 

«Η Ιωάννα δε θα μπορέσει να ξεπεράσει ούτε τα σωματικά προβλήματα, πέρα από τα ψυχικά». Στους μήνες που ακολούθησαν αποκαλύφθηκε ότι η μαυροφορεμένη φιγούρα ήταν μία γυναίκα. Και ο αντίκτυπος της φρίκης, ακόμη μεγαλύτερος. Οι φωτογραφίες της Ιωάννας, πριν από εκείνο το μοιραίο πρωϊνό, είχαν γίνει οικείες σε κάθε άνθρωπο. Αν ο χρόνος γυρνούσε πίσω και η 34χρονη γυναίκα κυκλοφορούσε σε πολυσύχναστο δρόμο, θα την αναγνώριζαν όλοι. Δεν ήταν μόνο όμορφη, ήταν και δυνατή. Ισως περισσότερο απ’ όσο νόμιζε η ίδια. 

Τα τραύματα της ψυχής δεν επουλώθηκαν ακόμη, τα σωματικά ούτε λόγος. Η μεταμόρφωση της είχε ξεκινήσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να βρει το κουράγιο να βγει από το σπίτι της και να παρευρεθεί στο δικαστήριο. Να αντικρίσει τη γυναίκα που επιχείρησε να την σκοτώσει. Θα ήταν νεκρή η Ιωάννα αν δεν είχε τρέξει. Αν είχε σωριαστεί στο πάτωμα μπροστά στο ασανσέρ.

Εβγαινε με τρόμο, καλυμένη, φτιασιδωμένη για να υποβληθεί σε χειρουργείο, σε χειρουργεία. Ποτέ για τίποτα άλλο, κλεισμένη στο σπίτι, με την οικογένειά της, με τους δαίμονες που την καλούσαν πίσω. Ομως η Ιωάννα, είχε αλλάξει. Δεν ήταν μέσα της εκείνη η γυναίκα που οι κάμερες στο δρόμο συνέλαβαν να περπατά με καμάρι και εντυπωσιασμό για να πάει, για τελευταία φορά στη δουλειά της.

Είχε γίνει μία γυναίκα που είχε ταχθεί σε ένα συγκεκριμένο σκοπό. Να βοηθήσει στο εξής κάθε άλλη γυναίκα που πέφτει θύμα βίας, άχρηστης βίας, άδικης, και δεν έχει από πουθενά να ζητήσει βοήθεια. Θα εμφανιζόταν στο δικαστήριο, για να δικαιωθεί, και να πει σε κάθε αβοήθητο πλάσμα, ότι από εδώ και στο εξής, εκείνη θα είναι δίπλα του. Ετοιμη να το τραβήξει έξω από την κόλαση, όπως βρήκε τη δύναμη να το κάνει και με τον εαυτό της.

Στις 27 Οκτωβρίου το απόγευμα, όταν η γυναίκα με τα μαύρα καταδικάστηκε στη μεγίστη των ποινών, η Ιωάννα δεν είχε εγκαύματα, δεν είχε αίμα, δεν είχε καμένη σάρκα. Ηταν λουσμένη στο φως. Βγήκε από την κόλαση ντυμένη στα λευκά.

Για την ιστορία:

*Στην ανώτατη ποινή που προβλέπεται από τον Ποινικό Κώδικα για το αδίκημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας καταδίκασε ομόφωνα το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο την Έφη Κακαράντζουλα, γράφοντας τους τίτλους τέλους στην πολύκροτη δίκη.

*Το δικαστήριο επέβαλε στην κατηγορούμενη ποινή κάθειρξης 15 ετών για την απόπειρα ανθρωποκτονίας και ακόμα 6 μήνες για το πλημμέλημα της απείθιας.

*Οι δικαστές δεν της αναγνώρισαν κανένα ελαφρυντικό, ούτε εκείνο του πρότερου έντιμου βίου, όπως ζήτησε η υπεράσπισή της δια του συνηγόρου της.

*Αντίστοιχη ήταν και η εισαγγελική πρόταση που είχε προηγηθεί.

*Στο άκουσμα της απόφασης οι φίλες της Ιωάννας που ήταν έξω από το δικαστήριο ξέσπασαν σε κλάματα.

*Η Ιωάννα ευχαρίστησε όλους όσοι έχουν βρεθεί στο πλευρό της σε αυτόν Γολγοθά που ανεβαίνει.

*Δεν παρέλειψε με πει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο «γιατί ήταν ένα σημαντικός σύμμαχος για εμένα και μου έδωσε πάρα πολύ κουράγιο και δύναμη και η αναγνώριση της αδικίας που έχω υποστεί και για να συνεχίσω να αγωνίζομαι».

*«Ελπίζω οι γυναίκες και όλα τα θύματα βίας να βρουν στο πρόσωπό μου την ελπίδα, ώστε να μην φοβούνται και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και να μάχονται για τα δικαιώματά τους και θα προσπαθήσω να είμαι δίπλα σε όποιον με χρειαστεί για να τον βοηθήσω σε ό,τι χρειαστεί»