«Πώς» και «γιατί» την γλίτωσε ο Γιώργος Κιμούλης

Του έβγαλαν τα άπλυτα στην φόρα. Όσα με μπόλικη τέχνη… έκρυβε όπως φαίνεται εδώ και 10ετίες καριέρας. Και είναι αλήθεια, πως αυτά που ήρθαν στη δημοσιότητα, άφησαν πολύ κόσμο με το στόμα ανοικτό. Ανθρώπους που είχαν τον Γιώργο Κιμούλη σε τεράστια εκτίμηση.

Και για την αδιαμφισβήτητη επαγγελματική του ποιότητα, το ταλέντο του, αλλά θεωρητικά και για τον ήσυχο βίο που είχε επιλέξει. Ένα πρόσωπο για πολλούς υπεράνω κάθε υποψίας. Ένα είδωλο που πλέον φαντάζει αλλιώς στον ραγισμένο καθρέφτη της «αποκάλυψης». Τίποτα δεν είναι το ίδιο πλέον και για εκείνον. Δεδομένα. Και δικαίως.

Όμως όπως φαίνεται μάλλον ο γνωστός πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης θα πρέπει να νιώθει τυχερός. Αφενός γιατί προέκυψαν για άλλους πολύ χειρότερα, άρα σχετικά γρήγορα η κουβέντα απομακρύνθηκε από τα δικά του… κατορθώματα. Αφετέρου διότι όπως λένε έγκριτοι νομικοί οι σε βάρος του κατηγορίες δεν σχετίζονται με κακουργηματικού τύπου περιπτώσεις. Όπερ σημαίνει ότι εκτός απροόπτου δεν θα έχει κανένα πάρε-δώσε με τη Δικαιοσύνη. Ότι δεν θα συνταχθεί καν για εκείνον κάποιο κατηγορητήριο.

Φυσικά υπάρχει σεβασμός στις καταγγελίες. Και μάλιστα στο γεγονός ότι επιφανείς άνθρωποι του χώρου μίλησαν δημόσια για αυτές. Άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν χρόνια ολόκληρα από όσα βίωσαν στο πλάι του. Ξαναλέμε όμως ότι σύμφωνα με το ρεπορτάζ, όλα αυτά δεν θα σχηματίσουν κάποια υπόθεση που θα δώσει το δικαίωμα στη Δικαιοσύνη να αναλάβει την ευθύνη.

Ο Κιμούλης που βρήκε μπόλικους υποστηρικτές (!!!), αρχικά ήθελε να βγει και να μιλήσει. Να απαντήσει σε όσα κατήγγειλαν για εκείνον η Ζέτα Δούκα, η Κατερίνα Λέχου και άλλες πρωταγωνίστριες. Φαίνεται όμως ότι οι έμπειροι δικηγόροι του αφενός πιάνοντας το timing (θυμίζουμε ότι μετά τον Κιμούλη ήρθε η… καταιγίδα αποκαλύψεων για τον Παύλο Χαικάλη, τον Πέτρο Φιλιππίδη και κυρίως για τον Δημήτρη Λιγνάδη), αφετέρου… διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις των καταγγελιών τον συμβούλευσαν να αλλάξει ρότα.

Να μείνει σιωπηλός. Και να εκμεταλλευθεί ότι η κοινή γνώμη θα στρέψει το ενδιαφέρον της αλλού. Τακτική που ως τώρα, τουλάχιστον βγαίνει. Με μοναδική τιμωρία την κατακραυγή.