Κόντρα στις πιθανότητες ο Χρήστος Κούλης κατάφερε να βγει νικητής στη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του, αλλά ένα χρόνο μετά, η περιπέτεια της υγείας του με τον κορωνοϊό αποτυπώνεται σε κάθε του βήμα.
Χρειάστηκαν σχεδόν 2 μήνες σε ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης για να καταφέρει ο Χρήστος Κούλης να σηκωθεί από το κρεβάτι και να κάνει κάποια βήματα με το μπαστούνι μετά την έξοδο του από τη ΜΕΘ.
Χωρίς να μπορεί να περπατήσει, ο Χρήστος Κούλης έδωσε πολλούς αγώνες… ο πρώτος αγώνας ήταν για να καταφέρει να τον δεχτούν σε ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης και ο δεύτερος να καταφέρει να αντεπεξέλθει οικονομικά στα έξοδα νοσηλείας που άγγιξαν σχεδόν τις 7.000 ευρώ.
Ακόμα και σήμερα ευχαριστεί τους φίλους του στη γειτονιά του, στα Πετράλωνα, που μάζεψαν τα χρήματα για να καταφέρει να πάει σε ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης σταθεί ξανά στα πόδια του.
Πώς ξεκίνησε ο εφιάλτης
Όσο απίστευτο και αν ακούγεται, η περιπέτεια του με τον κοροναϊό ξεκίνησε από ένα κουτί γλυκά.
Η εικόνα με τη γυναίκα του και τα παιδιά να τον αποχαιρετούν λίγο πριν μπει στη ΜΕΘ έχει χαραχτεί στη μνήμη του, χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει τότε ότι ίσως αυτή να ήταν η τελευταία φορά που τους έβλεπε.
Όταν 28 ημέρες μετά τα κατάφερε και βγήκε νικητής από τη ΜΕΘ, το πρώτο τηλέφωνο ήταν στο γιο του.
Ο Χρήστος Κούλης ένα χρόνο μετά την περιπέτεια της υγείας του με τον κοροναϊό έχει ακόμα κινητικά προβλήματα λόγω της κατάκλισης και κάνει έκκληση για τη δημιουργία δημόσιων κέντρων αποκατάστασης.
Μιλώντας στο LIVE NEWS και τον Νίκο Ευαγγελάτο περιέγραψε την εμπειρία του με τον φονικό ιό και τον Γολγοθά αποκατάστασης.
Εχει περάσει σχεδόν ένας μήνας που ο Χρήστος Κούλης άφησε το μπαστούνι. Μπορεί πλέον να περπατήσει χωρίς την υποστήριξή του. Εχει ακόμη, όμως, το «βάδισμα του αλόγου» όπως το αποκαλεί.
Φοράει ειδικό νάρθηκα και αντιθρομβωτική κάλτσα συμπίεσης και κουτσαίνει στο αριστερό του πόδι, σε κάθε διασκελισμό η φτέρνα πετάγεται προς τα πίσω.
Είχε βρεθεί θετικός στην COVID-19 στο πρώτο κύμα, τον Μάρτιο του 2020. Ανάρρωσε από την ασθένεια, αλλά οι 28 ημέρες παραμονής του στη μονάδα εντατικής θεραπείας προκάλεσαν, μεταξύ άλλων, μια βαριά πολυνευροπάθεια.
«Διασωληνώθηκα 23 Μαρτίου, βγήκα τέλη Απρίλη από τη ΜΕΘ. Δεν μπορώ να τρέξω, αν τρέξω θα πέσω. Στο περπάτημα το πόδι μου δεν σηκώνεται όπως όλων των ανθρώπων. Η ανάπλαση είναι αργή όσον αφορά το νεύρο. Το κάνει η κατάκλιση».
«Ελάχιστα αναγνωρίζονται. Όταν βγήκα έξω μου είπαν ότι πρέπει να κάνω ενέσεις στο πόδι. Το μήνα οι ενέσεις κόστιζαν 200 ευρώ, το ΙΚΑ μου έδινε 120 ευρώ» πρόσθεσε.