Μαριάννα Τουμασάτου: «Δεν μπορώ να ακούω για συγγνώμες από κάποιον που έχει χουφτώσει και κλειδώσει ένα παιδάκι στο καμαρίνι»

«Σε όλους τους χώρους υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων. Σε εμάς, επειδή είμαστε πιο αναγνωρίσιμοι -τουλάχιστον ένα ποσοστό-, ξέρει και ο κόσμος όταν μιλάμε για κάποιον ότι έκανε κάτι, ποιος είναι αυτός ο κάποιος. Δεν σημαίνει ότι όλος ο χώρος είναι έτσι».

«Σεβασμός δεν υπάρχει, ο σεβασμός κερδίζεται, δεν χαρίζεται σε κανέναν και για κανέναν λόγο… Ακόμη και τώρα υπάρχουν κορίτσια που ξέρουμε ότι έχουν υποστεί κάποια πράγματα, αλλά δεν θέλουν να βγουν να το πουν. Κάποιον λόγο θα έχουν. Να πούμε ένα μεγάλο »ευχαριστώ» στη Σοφία Μπεκατώρου, που άνοιξε τη μεγάλη πόρτα, και μετά στη Ζέτα και στην Τζένη, που άνοιξαν τα παράθυρα να μπει φως, να φύγει επιτέλους η μούχλα που υπάρχει».

«Είναι το μυαλό τους αρρωστημένο, αλλά είναι και πονηρό. Αν δουν ότι κινδυνεύουν να εκτεθούν, θα το σταματήσουν. Εάν πιστεύουν ότι έχουν λίγες πιθανότητες έκθεσης και περισσότερο επιτυχίας, τότε θα απλωθούν πιο εύκολα. Πολλές φορές, όταν τα παιδιά που τους συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι και σε μικρή ηλικία, είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουν τα όρια.

Εγώ, όταν τελείωσα μια πολύ δύσκολη Σχολή, νόμιζα πως το να καθαρίσω τη σκηνή ήταν μέσα στις υποχρεώσεις του μαθητή. Όχι, δεν ήταν. Όταν βγήκα στη δουλειά και μου έλεγαν πρέπει να καθαρίσουμε τη σκηνή, νόμιζα ότι θα το έκανα εγώ. Έχω πιεστεί πολύ στη Σχολή μου. Έχω περάσει bullying, νόμιζα ότι έτσι ήταν. Τα έβγαλα πέρα, αλλά εξασφάλισα μια άσπρη τούφα στα μαλλιά μου. Ένα καλοκαίρι ολόκληρο ο Λαζάνης με έδιωξε από τη σχολή γιατί θεωρούσε ότι δεν κάνω για κανένα θέατρο. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι βασανίστηκα. Είναι αυτά πράγματα για ένα 19χρονο κορίτσι; Αλλά έτσι έμαθα».

«Το θέατρο θέλει θυσίες, αλλά δεν θα πεθάνουμε εμείς για το θέατρο. Πρέπει να φύγουν από τον χώρο, είναι πολλά χρόνια, αλλά δεν βάζουν μυαλό. Δεν θέλω η κόρη μου να βρεθεί σε έναν τέτοιο χώρο, ούτε κάποιο άλλο κοριτσάκι. Ούτε κανένα αγοράκι να ταλαιπωρηθεί. Κανένα παιδί δεν θέλω να το περάσει αυτό. Να πάνε σπίτι τους, να ζητήσουν βοήθεια και να τελειώνουμε με αυτό. Πολλοί ζητάνε προστασία, για ποιον λόγο; Για τις οικογένειές τους, γιατί δεν τις προστάτευσαν πιο πριν;».

«Ούτε να ακούω για συγγνώμες. Να ζητήσω συγγνώμη για κάτι που έκανα εγώ. Όχι από κάποιον που έχει χουφτώσει και κλειδώσει ένα παιδάκι στο καμαρίνι. Η συγγνώμη τι είναι; Όταν μετανοώ για ό,τι έχω κάνει, όχι όταν φοβάμαι επειδή εξετέθην. Άλλο η συγγνώμη, άλλο τα πίτουρα. Με ποιο δικαίωμα παίζεις με την ψυχή ενός ανθρώπου; Πώς το κάνεις αυτό το πράγμα; Πήγαινε να το λύσεις και μην παίρνεις στον λαιμό σου παιδιά», κατέληξε η Μαριάννα Τουμασάτου.

MUST READ

Γκος στο «10»: «Τώρα βλέπετε τις πραγματικές δυνατότητές μας»

Πηγή: iefimerida.gr