Lockdown : Οι 8 διαφορές της καραντίνας Μαρτίου με Νοεμβρίου

Σε καθεστώς lockdown για δεύτερη φορά βρίσκεται από τα ξημερώματα η χώρα. Ποιες είναι διαφορές της τωρινής καραντίνας με εκείνης του Μαρτίου;

Διαφορά πρώτη

Στις 13 Μαρτίου 2020 που ξεκίνησε η πρώτη καραντίνα υπήρχε εξαιρετικά μεγάλος βαθμός υπακοής, υπομονής και κατανόησης στα περιοριστικά μέτρα λόγω του «φόβητρου» της Κίνας και της εκατόμβης θυμάτων στην Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Τώρα, πέρα από την κόπωση των πολιτών και την άμβλυνση των συναισθημάτων δεν υπάρχει αυτό το… δέος του εξωτερικού αφού η θνησιμότητα στις γειτονικές χώρες είναι περιορισμένη

Διαφορά δεύτερη

Η περίοδος του «lockdown» του Μαρτίου ξεκίνησε όταν τα κρούσματα ήταν μόλις 190 συνολικά (στις 13 Μαρτίου ήταν 73) κι υπήρχε ο φόβος σταδιακής έκρηξης των κρουσμάτων και των θανάτων, όπως συνέβαινε στο εξωτερικό κι η οποία τελικά ευτυχώς δεν συνέβη.

Τώρα η νέα καραντίνα γίνεται με εξαιρετικά μεγάλο αριθμό κρουσμάτων της τάξης των 50.000 και περίπου 3000 κάθε ημέρα με ζητούμενο να υπάρξει περιορισμός αυτών των νέων φορέων. Επίσης ήδη υπάρχει η σαφής εκτίμηση ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρχει ένας καθημερινός αριθμός νεκρών από 20-50 με αυξητικές τάσεις και μία υπερκάλυψη στις ΜΕΘ.

Διαφορά τρίτη

Τον Μάρτιο επίκεντρο της πανδημίας ήταν η Αττική όπου καταγραφόταν ποσοστό ανω των 60% των κρουσμάτων, ενώ στη Θεσσαλονίκη και τους γύρω νομούς υπήρχε το 7% των νέων φορέων όλης της χώρας.

Τώρα τα κρούσματα εστιάζονται στην κεντρική Μακεδονία (περίπου το 50% όλης της χώρας) και στην Αττική έχουν περιορισθεί στο 25%. Είναι ενδεικτικό της εντυπωσιακής μεταβολής του επιδημιολογικού χάρτη ότι στη Ροδόπη υπήρχε τον Μάρτιο ποσοστό κρουσμάτων ένα στους 100.000 κατοίκους, όταν αυτός ο αριθμός αυτός έχει φθάσει στα 600! 

Διαφορά τέταρτη

Την περασμένη άνοιξη δεν υπήρχε μέσω ΕΟΔΥ και υφυπουργείου Πολιτικής Προστασίας γνώση για τα επιμέρους κρούσματα κάθε περιοχής κάτι που οδηγούσε σε μία ομοιομορφία αντιδράσεων και στην προσαρμογή στα μέτρα, με τον φόβο του «νοσούντος της διπλανής πόρτας».

Τώρα οι πολίτες γνωρίζουν πλήρως τι συμβαίνει στην περιοχή τους, κάτι που μπορεί να οδηγεί σε εφησυχασμό. 

Διαφορά πέμπτη

Στην πρώτη καραντίνα υπήρξε σημαντική προσαρμογή στα περιοριστικά μέτρα από νέους ανθρώπους, κυρίως της ηλικιακής ομάδας 18-24 ετών.

Όμως μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων, τον Μάιο, άρχισε σημαντικό τμήμα αυτών των ηλικιακών γκρουπ να δείχνουν τάσεις «ανυπακοής» κι αντίδρασης στις υγειονομικές προφυλάξεις.

Διαφορά έκτη

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη τον Μάρτιο, η τωρινή καραντίνα πραγματοποιείται σε ένα κλίμα σχετικού αιφνιδιασμού και μικρότερης κατανόησης από τους πολίτες που βλέπουν ότι ο κύκλος των περιορισμών αυξάνεται με άδηλο μέλλον. Υπάρχουν σημαντικές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση ενώ ήδη έχουν πάρει μεγαλύτερη διάδοση οι συνωμοσιολογικές θεωρίες.

Διαφορά έβδομη

Στην πρώτη φάση και μέχρι πρότινος υπήρχε σχετικά επαρκές σύστημα ιχνηλασίας των κρουσμάτων, «στεγανοποίησης» και των επιδημιολογικών εστιών.

Με την τωρινή έξαρση των κρουσμάτων αυτό το σύστημα ανίχνευσης έχει σχεδόν εξουδετερωθεί και ο αριθμός των «ορφανών» κρουσμάτων προσεγγίζει το 90%.

Διαφορά όγδοη

Τον Μάρτιο τα καθημερινά κρούσματα ήταν της τάξης των 50-150 καθημερινά (με μικρό αριθμό τεστ) και στα μέσα Μαΐου φτάσαμε στον εκμηδενισμό των κρουσμάτων.

Τώρα η εκκίνηση γίνεται με πολλαπλάσιο αριθμό κρουσμάτων και δεν μπορεί να υπάρξει «μηδενισμός» των νέων νοσούντων.

Επιπλέον δεν είναι απολύτως πλέον σαφές αν μετά το τέλος των τριών εβδομάδων που έχει ορισθεί ο χρόνος της καραντίνας τα κρούσματα θα έχουν περιορισθεί σε σημαντικό βαθμό ώστε να γίνει μία ασφαλής επιστροφή στην ομαλότητα.