Προσοχή μην απογοητεύσουμε τον Ιβάν Σαββίδη

Σε μια χώρα που όταν την έλεγαν ακόμη ΕΣΣΔ οι «αναλυτές» κοιτούσαν ακόμη και τη σειρά με την οποία εμφανίζονταν τα μέλη του πολιτικού γραφείου στην παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία για να βγάλουν συμπεράσματα για το πώς θα κινηθούν τα πράγματα, οι συμβολισμοί είναι μεγάλη επιστήμη.

Το σκεφτόμουν αυτό χαζεύοντας το βίντεο από το γραφείο του Ιβάν Σαββίδη, στη συνέντευξή του, που ανέβηκε στο PAOK TV. Γραφείο σκληρά εργαζομένου εξ ου και πλήθος υλικού. Πίσω οι φωτογραφίες με Ορθόδοξους ιεράρχες και της Ελληνικής και της Ρωσικής εξουσίας, συμπεριλαμβανομένου και του Οικουμενικού Πατριάρχη. Εικόνες, σταυροί και κομποσκοίνια για να υπογραμμίζουν την εικόνα του πιστού χριστιανού. Μπροστά δύο σημαίες: μία του ΠΑΟΚ και δίπλα μία της Ρωσίας. Και ακόμη πιο μπροστά μια φωτογραφία του Σαββίδη με τον Πούτιν. Κάποιες φορές οι εικόνες μιλούν καλύτερα από τα λόγια. Ο Ιβάν Σαββίδης δεν περίμενε τη «φανέλα» του ΠΑΟΚ για να αποκτήσει οικονομική ευρωστία και πολιτική επιρροή. Αυτά τα είχε ήδη από τη Ρωσία όπου, όπως αναφέρει και στη συνέντευξη, έχει φτιάξει μια οικονομική αυτοκρατορία, με «σκληρή δουλειά και όχι από τον καναπέ».

Δεν θα σταθώ τόσο στα όσα «πατριωτικά» λέει για τον ΠΑΟΚ. Ατάκες όπως «μόνο εμείς μπορούμε και πρέπει να γίνουμε πρωταθλητές Ελλάδος στο ποδόσφαιρο» και «μόνο εμείς μπορούμε και πρέπει να εκπροσωπήσουμε το Ελληνικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη και το Τσάμπιονς Λιγκ», είναι καλές για ένα οπαδικό κοινό, αλλά στην πραγματικότητα δεν αποτελούν ακριβώς στρατηγική.

Ούτε θα θέλω τόσο να σχολιάσω αυτό που αναφέρει για «κατάρριψη του συστήματος που για δεκάδες χρόνια κυβερνούσε το Ελληνικό ποδόσφαιρο». Γιατί εγώ τουλάχιστον δεν θα έλεγα ακριβώς «κατάρριψη» κάποιου «συστήματος» τη σημερινή κατάσταση όπου τα ανακυκλωμένα υλικά της διοίκησης Γραμμένου έχουν διαμορφώσει ξανά συνθήκη ανυποληψίας στην ΕΠΟ. Εκτός και εάν πανηγυρίζει ότι επιτέλους υπάρχει και ένα λελογισμένο «αβαντάρισμα» και προς τον ΠΑΟΚ.

Εγώ θα ήθελα να σταθώ στη φράση του «δεν θα ήθελα να απογοητευτώ από την Ελληνική πραγματικότητα». Η ατάκα αυτή μοιάζει κάπως παράταιρη σε μια συνέντευξη που αποσκοπεί να αισθανθεί υπερηφάνεια ένα οπαδικό κοινό. Όμως, εάν κοιτάξει κανείς άλλες δραστηριότητές του Σαββίδη, τότε καταλαβαίνει ότι βγαίνει με έναν τρόπο από την ψυχή του.

Μπορεί για παράδειγμα να έπεσαν οι υπογραφές για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τη σύμπραξη γαλλικών, κινεζικών, γερμανικών και ρωσικών κεφαλαίων που απέκτησε το 67% των μετοχών του ΟΛΘ, ξεπερνώντας το πρόβλημα που είχε δημιουργήσει το «κανόνι» που είχε περίπου ρίξει η ρωσική τράπεζα που είχε εκδώσει την εγγυητική επιστολή, όμως παραμένει η δυσανεξία των Αμερικανών για τη συγκεκριμένη επένδυση. Έπειτα έχει να αντιμετωπίσει το πρόστιμο στην ΣΕΚΑΠ και την παροιμιώδη ανικανότητα αυτών που πήγαν να περάσουν «φωτογραφική» τροπολογία για τη διαγραφή του ξεχνώντας να βάλουν αναδρομική ισχύ με αποτέλεσμα τώρα να υπάρχει πρόστιμο 38 εκατομμυρίων ευρώ, εξαιτίας του οποίου το τελωνείο έχει πρακτικά μπλοκάρει τις εξαγωγές της ΣΕΚΑΠ.

Και εδώ πρέπει να πούμε ότι ακόμη και εάν ο Σαββίδης (που είναι τόσο μεγάλος παίκτης στη ρωσική αγορά τσιγάρων ώστε να μην χρειάζεται να έχει και μια ελληνική εταιρία) κυρίως ήρθε εδώ όχι τόσο για τα κέρδη όσο για την επιρροή και για την ανάγκη του να έχει οικονομική παρουσία εκτός ρωσικών συνόρων, εντούτοις τέτοια χτυπήματα όσο να’ ναι πλήγμα στην εικόνα και στην αίσθηση ισχύος αποτελούν. Ακόμη και εάν σου περισσεύουν όντως τα λεφτά, δεν δίνεις εικόνα ισχυρού παράγοντα εάν υποχρεωθείς να πληρώσεις σε πρόστιμα περισσότερα από όσα επένδυσες σε μια επιχείρηση.

Ο Σαββίδης δεν είναι κάποιος που απλώς έχει τρέλα με τον ΠΑΟΚ και θα σπρώξει σε αυτόν όσα χρήματα του επιτρέψει το financial fair play, παρότι γνωρίζει ότι αυτό του αγοράζει πολύ μεγάλη πολιτική επιρροή και δημοφιλία σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Ούτε είναι κάποιος που απλώς είναι εδώ για να τον «αρμέξουν» ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν ένα πιο φιλικό τοπίο στα ΜΜΕ, παρότι όπως έχει φανεί είναι διατεθειμένος να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη γιατί ξέρει ότι στην Ελλάδα η επιρροή περνάει και μέσα από τα ΜΜΕ, ακόμη και εάν το κάνει κάποιος στο όνομα του «λαού του», εν προκειμένω του ποντιακού ελληνισμού, καθώς όπως είχε πει και σε προηγούμενη συνέντευξή του «όλη η αδικία η οποία κατευθύνεται εναντίον μου κι εναντίον του λαού μου, μπορεί να σταματήσει εφόσον αποκτήσεις ΜΜΕ».

Ο Σαββίδης είναι εδώ επειδή όση οικονομική ισχύ και εάν είχε στη Ρωσία αυτή θα είχε πάντα όρια ως προς την ευρύτερη πολιτική μετάφρασή της. Και επιχειρηματικά αλλά και ευρύτερα πολιτικά χρειαζόταν ένα άνοιγμα εκτός Ρωσίας που να του δίνει άλλης κλίμακας επιρροή. Αυτό σημαίνει και ΠΑΟΚ και επενδύσεις στην Ελλάδα και άνοιγμα στα ΜΜΕ και στο βάθος πολιτικό ρόλο. Αλλά με τη δική του ατζέντα και το δικό του μείγμα Ορθοδοξίας, συντηρητισμού, εθνικισμού και νεοφιλελευθερισμού.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Έχοντας σπουδάσει στη μεγάλη σχολή που λέγεται μετακομμουνιστική Ρωσία, γνωρίζει ότι όλα αυτά θέλουν ένα συνδυασμό επιθετικών κινήσεων και σύνεσης, βιασύνης και υπομονής. Και κάποιες φορές να φαίνεται ότι εξυπηρετείς τα σχέδια άλλων, ενώ στην πραγματικότητα το μεγάλο αφήγημα είναι δικό σου, όπως και η τελευταία λέξη. Αυτό καλό είναι να το θυμούνται ότι πιστεύουν ότι μέσω του Σαββίδη έχουν βρει απλώς αυτόν που θα χρηματοδοτήσει την παραμονή τους στην εξουσία. Γιατί ο… Ιβάν ο τρομερός δεν θα ήθελε στο τέλος να «απογοητευθεί από την ελληνική πραγματικότητα»…