Ο Σαββίδης φέρνει… αμερικανικούς μπελάδες στην κυβέρνηση

Μιλώντας στο συνέδριο του Ελληναμερικανικού Επιμελητηρίου στην Αθήνα ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ ήταν γενικά υμνητικός απέναντι στα οικονομικά επιτεύγματα της κυβέρνησης δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις πετυχημένες ιδιωτικοποιήσεις και μην παραλείποντας να αναφερθεί, όπως ήταν αναμενόμενο, και στις επενδύσεις στην ενέργεια και στη δυνατότητα της Ελλάδας να γίνει ενεργειακός κόμβος, υπογραμμίζοντας βέβαια τους αγωγούς όπου υπάρχουν και αμερικανικά συμφέροντα.

Ωστόσο, μέσα στην ομιλία του έκανε μία εξαίρεση: για την ιδιωτικοποίηση του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης. Είπε ότι «είναι ασαφές ποιες είναι οι ιδιώτες επενδυτές και από που ήρθαν τα χρήματα».

Ως γνωστόν η πλειοψηφία του ΟΛΘ αγοράστηκε το καλοκαίρι από μια κοινοπραξία στην οποία συμμετέχει η γαλλική Terminal Link με 33%, η γερμανική Deutsche Invest Equity Partners με 47% και η Belterra Investment συμφερόντων Ιβάν Σαββίδη με 20%. Η κοινοπραξία ήταν ο αουτσάιντερ αρχικά, αλλά τελικά με προσφορά 232 εκατομμύρια ευρώ κατάφερε να πάρει το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Τον προβληματισμό του για την παρουσία του Ιβάν Σαββίδη είχε εκφράσει και άλλη φορά ο αμερικανός πρέσβης. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ιστοσελίδα voria.gr είχε πει χαρακτηριστικά:

«Ανησυχούμε όταν εταιρείες που προέρχονται από τη Ρωσία λειτουργούν στην Ελλάδα χωρίς ένα ξεκάθαρο πλαίσιο όσον αφορά τη διάρθρωση της διοίκησής τους, ως προς το από πού προέρχονται τα χρήματα. Το αντίθετο, δηλαδή την απόλυτη διαφάνεια, είναι ένα από τα πλεονεκτήματα που φέρνουν οι αμερικανικές εταιρείες όταν επενδύουν ή κάνουν επιχειρήσεις σε περιοχές όπως η Ελλάδα. […]Και δεν είναι μόνο οι αμερικανικές επιχειρήσεις που έχουν υψηλό επίπεδο διαφάνειας. Εξετάστε τη συμφωνία Fraport. Όλοι καταλαβαίνουν ποια είναι ο Fraport, ποιος είναι ο κ. Κοπελούζος, ποια είναι η σχέση μεταξύ του κ. Κοπελούζου και της Fraport, ποιο είναι το επιχειρηματικό τους σχέδιο, ποιες θα είναι οι επενδύσεις τους. Από την άλλη, έχουν υπάρξει κάποιες άλλες σημαντικές επενδύσεις σε λιμάνια και logistics που δεν πληρούν το ίδιο επίπεδο διαφάνειας. Και σε αυτή τη φάση, μη με ρωτήσετε, δεν θα επεκταθώ περαιτέρω.»

Ο Τζέφρι Πάιατ δεν είναι τυχαίος. Διπλωμάτης καριέρας, είναι ειδικός στα θέματα του γεωπολιτικού ανταγωνισμού των ΗΠΑ με τη Ρωσία εφόσον υπηρέτησε στην Ουκρανία στην κρίσιμη περίοδο με τα γεγονότα στο Μαϊντάν. Και βέβαια δεν είναι τυχαία τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί. Αναδεικνύοντας π.χ. τη Fraport ως θετικό παράδειγμα στέλνει το μήνυμα ότι δεν έχουν γενικά πρόβλημα να παίρνουν «δουλειές» και οι γερμανοί. Δεν βάζει γενικά θέμα οικονομικών σχέσεων με τη Ρωσία, εφόσον π.χ. είναι γνωστό ότι ο Κοπελούζος έχει επιχειρηματικές συνεργασίες με τη Ρωσία. Βάζει θέμα αδιαφανούς προέλευσης κεφαλαίων για την περίπτωση του Ιβάν Σαββίδη. Κοινώς δεν τον αντιμετωπίζει απλώς ως έναν επιχειρηματία με δράση στη Ρωσία, αλλά ως εκπρόσωπο του καθεστώτος Πούτιν και ουσιαστικά ενός σχεδίου άσκησης πολιτικής επιρροής.

Το να χαρακτηρίζει ο αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα «ασαφούς προέλευσης» τα κεφάλαια ενός επιχειρηματία που απολαμβάνει ειδικής μεταχείρισης από την κυβέρνηση (διαγραφή προστίμων της ΣΕΚΑΠ) και στον οποίο το κυβερνών κόμμα εμμέσως πλην σαφώς ανέθεσε την εξαγορά ΜΜΕ ώστε να καταστούν περισσότερο «φίλια» προς την κυβέρνηση, είναι, όπως και να το δει κανείς, ένας μπελάς για τον Αλέξη Τσίπρα. Και μπορεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος να κάλυψε πλήρως τον Σαββίδη, λέγοντας ότι είναι σύννομη και προχωρά κανονικά η επένδυση, αλλά ο προβληματισμός υπάρχει.

Και ο πονοκέφαλος για την κυβέρνηση γίνεται ακόμη μεγαλύτερος εάν αναλογιστούμε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα ακολουθεί γενικά φιλοαμερικανική εξωτερική πολιτική. Σε υπερβολικό βαθμό θα έλεγε κανένας. Ούτε έχει δείξει ιδιαίτερη επένδυση στις ελληνορωσικές σχέσεις, παρότι αυτό θα έπρεπε να είναι πλευρά μιας «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής. Μάλλον το ακριβώς αντίθετο, σε υποχώρηση είναι οι ελληνορωσικές σχέσεις.

Κοινώς η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ όχι επειδή διεκδίκησε μια περισσότερο «ανεξάρτητη» εξωτερική πολιτική αλλά επειδή έχει αναγορεύσει σε «προνομιακό επενδυτή» τον Ιβάν Σαββίδη, έναν άνθρωπο που καμιά σχέση δεν έχει με την αριστερά –ας προσέξει κανένας το μίγμα νεοφιλελευθερισμού και εθνικισμού που χαρακτηρίζει τον λόγο του–, έναν επιχειρηματία που βασικά τον έφερε στην κυβέρνηση ο Πάνος Καμμένος, αναγορεύοντας τον σε βασικό «παίκτη». Μόνο που δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι τα οφέλη ισοσκελίζουν το κόστος…