Όσοι είναι αριστεροί δεν παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη

Η κυβέρνηση αυτή έχει αναγάγει σε επιστήμη την επικοινωνιακή διαχείριση της πολιτικής. Όμως, κάποια στιγμή τελειώνει η επικοινωνία και αρχίζει η ουσία. Και η ουσία είναι ότι αυτή τη στιγμή μηχανισμός προστασίας της πρώτης κατοικίας απέναντι στους πλειστηριασμούς των τραπεζών δεν υπάρχει.

Οι νομοθετικές ρυθμίσεις Κατσέλη-Σταθάκη, τόσο ως προς τη δυνατότητα υπαγωγής σε ρύθμιση όσο και ως προς την προστασία πρώτων κατοικιών αξίας έως 280.000 ευρώ έχουν ημερομηνία λήξης το τέλος του 2018. Πέραν αυτού το μόνο που έχει η κυβέρνηση είναι μια… προφορική διαβεβαίωση των τραπεζών ότι δεν κάνουν ηλεκτρονικούς (και μόνο) πλειστηριασμούς για ακίνητα αξίας κάτω των 300.000. Κοινώς σαφής και ξεκάθαρη δέσμευση για προστασία πρώτης κατοικίας μέχρι τις 300.000 ευρώ δεν υπάρχει.

Την ίδια στιγμή οι «θεσμοί» πιέζουν τις Τράπεζες να έχουν χειροπιαστά δεδομένα ότι πήραν μπρος οι πλειστηριασμοί, με σκοπό να μειωθεί το ποσοστό των «κόκκινων δανείων» και να διαμορφωθεί ένα κλίμα ότι άμα χρωστάς δεν υπάρχει περίπτωση να τη γλυτώσεις και στο τέλος θα πληρώσεις.

Τώρα, ο κυνισμός της κυβέρνησης φαίνεται στην επικοινωνιακή διαχείριση. Εξαρχής είχε κάνει σχεδιασμό με ξεκινήσει με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ακριβών ακινήτων που ανήκουν σε ανθρώπους που εύκολα η κοινωνία θα αποκαλούσε «λαμόγια». Θα έκαναν μερικά τέτοια στην αρχή και θα ξεκίναγε η κανονική μηχανή στην οποία στο στόχαστρο θα ήταν σπίτια απλών ανθρώπων.

Γι’ αυτό και προσπάθησε να στήσει ένα μηχανισμό προπαγάνδας που μπερδεύοντας διαφορετικά περιστατικά προσπάθησε να λασπολογήσει αυτούς που αγωνίζονται κατά των πλειστηριασμών. Για παράδειγμα, ενώ την Τετάρτη το πρωί, στον πρώτο ηλεκτρονικό πλειστηριασμό, που όντως αφορούσε ακριβό ακίνητο και όχι «λαϊκή κατοικία», οι διαμαρτυρόμενοι σαφώς είπαν ότι δεν επιθυμούν την ματαίωση, στη συνέχεια ο επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης προσπάθησε να θολώσει τα νερά λέγοντας ότι αυτοί που έφαγαν τα χημικά στο Ειρηνοδικείο προσπάθησαν να προστατεύσουν τέτοια ακίνητα.

Όμως, είναι σαφές ότι μεγάλο μέρος των «κόκκινων δανείων» δεν αφορά λαμόγια. Αφορά μικρομεσαίους, αυτοαπασχολούμενους και μισθωτούς που είτε πήραν ένα στεγαστικό πριν τα μνημόνια και πριν π.χ. χάσουν τη δουλειά τους ή δουν το μισθό τους να πέφτει στο μισό, είτε πήραν μικρά δάνεια για να στήσουν μια επιχείρηση, έβαλαν εχέγγυο το σπίτι τους κα τώρα βλέπουν ότι θα το χάσουν.

Τα «λαμόγια» συνήθως δεν κάνουν διαμαρτυρίες, ούτε συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις. Αγωνίζεται αυτός που αισθάνεται ότι έχει το δίκιο με το μέρος του και που για αυτό το λόγο μπορεί να ζητήσει τη συμπαράσταση και τη βοήθεια των υπολοίπων. Όμως, κυβερνητικά στελέχη που έχουν χρόνια να καταλάβουν τι σημαίνει «δυσκολίες της ζωής», μάλλον δυσκολεύονται να καταλάβουν τέτοιες –όχι και τόσο– λεπτές διακρίσεις.

Ακόμη χειρότερα, όταν εφημερίδες όπως τα Νέα έφεραν απτά στοιχεία που έδειχναν πλειστηριασμούς σπιτιών για σχετικά μικρά ποσά δανείων, η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να μιλήσει για «ψέματα με κοντά ποδάρια» και για «στημένο δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα», ιδιοκτησίας του γνωστού υπόδικου επιχειρηματία και επιστήθιου φίλου της οικογένειας Μητσοτάκη». Κοινώς για όλα φταίει ο… Μαρινάκης. Πιθανώς, αλλά τι σχέση έχει αυτό με τους πλειστηριασμούς;

Για να σπεύσει να προσθέσει: «καλούμε όσους φέρουν την ταυτότητα της Αριστεράς και ομνύουν στην ταξική πάλη, υπερασπιζόμενοι τους αδύναμους, να σταματήσουν να προστατεύουν τους δυνατούς και τα λαμόγια της οικονομικής ελίτ». Μάλιστα, μάλιστα…. Τη μικρή λεπτομέρεια ότι όσοι φέρουν όντως την ταυτότητα της Αριστεράς μάλλον προστατεύουν και δεν αρπάζουν τα σπίτια των ανθρώπων, τη θυμούνται;

Η κυβέρνηση θα πρέπει να καταλάβει ότι δεν πάει μπροστά απλώς με επικοινωνιακά κόλπα. Σε κάποια θέματα θα πρέπει να μπορεί να δείξει ότι κυβερνά. Και ότι μπορεί να υψώσει ανάστημα έναντι των δανειστών για ζητήματα που αφορούν την επιβίωση της κοινωνίας. Χωρίς ρητή και νομοθετικά κατοχυρωμένη προστασία της λαϊκής κατοικίας, προστασία που δεν υποκαθίσταται από… προφορικές δεσμεύσεις, η κοινωνία θα έχει κάθε λόγο να είναι και φοβισμένη για το μέλλον και οργισμένη με την κυβέρνηση. Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς έχουν επ’ αυτού διάφορες εμπειρίες να μοιραστούν με τον Αλέξη Τσίπρα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…