«Στην τελευταία του πνοή, κόκκινη-άσπρη-ριγωτή»

Για μένα ήταν η φωτογραφία της βραδιάς από το χτεσινό ματς του Ολυμπιακού στην Κέρκυρα.

Εκεί οι οπαδοί του Θρύλου σήκωσαν πανό που έγραφε: «Στην τελευταία του πνοή, κόκκινη-άσπρη-ριγωτή. Νίκος Γόδας».

Θυμήθηκαν με τον τρόπο που έπρεπε τον Νίκο Γόδα. Τον παίκτη του Ολυμπιακού που ήταν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μέλος του ΚΚΕ. Που πολέμησε στη Μάχη της Ηλεκτρικής κατά των Γερμανών αλλά και στα Δεκεμβριανά. Και που εκτελέστηκε στον Εμφύλιο, στις 19 Νοεμβρίου 1948, αρνούμενος να υπογράψει «δήλωση μετάνοιας», με τελευταία του επιθυμία να φορέσει την ερυθρόλευκη φανέλα.

Γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο παράγοντες, «οπαδοί» και ανέξοδοι χουλιγκανισμοί. Το ποδόσφαιρο είναι και μια ιστορία συνυφασμένη με τις αγωνίες και τους αγώνες αυτού του τόπου.

Το ποδόσφαιρο είναι και μια ιστορία ανθρώπων που δεν αγάπησαν μόνο τη μπάλα αλλά και την ελευθερία και το όραμα για μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης. Ανθρώπων που ονειρεύτηκαν μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι δεν θα είχαν πια αγωνία για το εάν θα έχουν φάνε ή να στεγαστούν ή να βρουν ένα γιατρό, αλλά μόνο για το εάν η ομάδα τους θα τα πάει καλά την Κυριακή στο γήπεδο.

Και ήταν διατεθειμένοι ακόμη και να πεθάνουν σε αυτό. Φορώντας τη φανέλα της ομάδας του.