Οι δηλώσεις Ζαχαριάδη αποκαλύπτουν τον κυνισμό της κυβέρνησης

Έδωσε ρέστα πάλι ο τιτάνας της πολιτικής σκέψης Κώστας Ζαχαριάδης, διευθυντής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Με αφορμή το σάλο για την υπόθεση της πώλησης οβίδων στη Σαουδική Αραβία και τα ερωτήματα που διατυπώθηκαν μήπως και αυτά τα πυρομαχικά τελικά κατέληγαν στον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο της Υεμένης, όπου η Σαουδική Αραβία έχει ενεργό – και για ορισμένους εγκληματική…- ανάμειξη, έσπευσε να πει ότι δεν τρέχει και τίποτα.

Μιλώντας στο ραδιοσταθμό «ΘΕΜΑ 104,6» ο Ζαχαριάδης δήλωσε: «Αναφορικά με τη διένεξη της Σαουδικής Αραβίας με την Υεμένη δεν πιστεύω ότι το ζήτημα αυτό λύνεται με το αν θα πουλήσουμε εμείς όπλα στη Σαουδική Αραβία. Έτσι κι αλλιώς η κατάσταση αυτή υπάρχει πολύ πριν εμείς υπογράψουμε» και πρόσθεσε: «Αν λοιπόν κάποιος μου έλεγε ότι αν δεν πουλήσουμε αυτές τις οβίδες και αυτά τα βλήματα θα υπάρξει ειρήνη στην περιοχή, θα το σκεφτόμουν κι εγώ διαφορετικά;».

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι εδώ έχουμε απλώς να κάνουμε μα εκδήλωση πολιτικής ανοησίας (ούτε ο πιο κυνικός σύμβουλος του Τραμπ δεν θα τολμούσε να πει on the record ότι «χεστήκαμε για το εάν σφάζεται κόσμος με όπλα που πουλάμε εμείς»), ως αποτέλεσμα των παρενέργειών του ιδρυματισμού ενός νέου ανθρώπου που γενικά στη ζωή του δεν έχει κάνει κάτι άλλο από το να είναι επαγγελματικό στέλεχος ενός μηχανισμού.

Θέλω να πω όχι μόνο η αριστερή ιδεολογία αλλά και η διεθνής νομιμότητα επιβάλλει ότι μια χώρα στην οποία επικρατεί «κράτος δικαίου» (και δεν είναι π.χ. ένας λαθρέμπορος όπλων) είναι σημαντικό να ξέρει σε ποιους πουλάει όπλα και που αυτά χρησιμοποιούνται. Ναι οι δημοκρατικές χώρες, πολύ περισσότερο όταν υποτίθεται ότι έχουν αριστερές κυβερνήσεις, δεν πουλάνε κανονικά όπλα σε θεοκρατικές δικτατορίες. Ούτε στέλνουν όπλα που θα χρησιμοποιηθούν εναντίον αμάχων σε έναν «βρώμικο πόλεμο». Δεν το κάνουν, χαράσσουν διαχωριστικές γραμμές και τηρούν αρχές. Σίγουρα αρκετές «δημοκρατίες» πουλάνε όπλα που καταλήγουν σε παράνομους πολέμους (από τη Γαλλία μέχρι τις ίδιες τις ΗΠΑ). Μόνο αυτό παραδοσιακά η Αριστερά το καταγγέλλει.

Εκτός και εάν αυτό είναι το «μοντέλο ανάπτυξης» που θέλει η κυβέρνηση. Εμπόριο όπλων και εξυπηρέτηση των πιο επικίνδυνων πολιτικών των ΗΠΑ. Σε λίγο θα μας πουν να πουλάμε τα πλεονάσματα των πυρομαχικών στη μαύρη αγορά όπλων που έχει και μεγάλο περιθώριο κέρδους!

Από την άλλη τέτοιες δηλώσεις εξηγούν εκτός των άλλων και γιατί η κυβέρνηση αυτή εξακολουθεί να έχει «κορώνα στο κεφάλι της» τον Πάνο Καμμένο, αδιαφορώντας για το ότι αποτελεί αυτή τη στιγμή τη μεγαλύτερη επισφάλειά της.

Να το πούμε απλά, η κυβέρνηση αυτή πέρασε κρίσιμες δοκιμασίες στα οικονομικά, κατάφερε να περάσει μνημόνια χωρίς να πληρώσει το πολιτικό τίμημα προηγούμενων κυβερνήσεων, θα βγάλει «τυπικά» τη χώρα από τα μνημόνια και έχει τη δυνατότητα να ορίσει την ατζέντα της συζήτησης για την επόμενη μέρα για τη χώρα. Τι σχέση έχουν αυτά με μια αλλοπρόσαλλη πολιτική ρητορική που κυρίως φέρνει προς την ακροδεξιά, με ένα ατελείωτο πολιτικό κιτς, με συνομιλίες με ισοβίτες, με φωτογραφίες με εμπόρους όπλων λίγο πριν από επίσκεψη σε ακριβό καζίνο, με μπίζνες με απίθανους τύπους σαν το Βασίλη Παπαδόπουλο και τους Σαουδάραβες;

Και αυτό δεν το λέω εγώ. Το λένε, δημόσια, όλα εκείνα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ –πιο χαρακτηριστική η περίπτωση του Νίκου Φίλη– που επισημαίνουν ότι δεν είναι δυνατό να σπαταλά το πολιτικό της κεφάλαιο αυτή η κυβέρνηση στη διατήρηση της τοξικής σχέσης με τον Πάνο Καμμένο και το κόμμα του.

Εκτός και εάν στην πραγματικότητα εκεί προς Μαξίμου μεριά σχέδιο για την επόμενη μέρα, έστω για μια εκδοχή ήπιας μεταμνημονιακής σοσιαλδημοκρατίας, αντίβαρο στον «καθαρό» (και άγριο…) νεοφιλελευθερισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν υπάρχει και το μόνο που κυριαρχεί είναι ο κυνισμός της εξουσίας και η επιθυμία πρόσδεσης σε αυτή για όσο διάστημα θα μπορούν να γίνονται «δουλίτσες» και «εξυπηρετήσεις» προς ντόπιους ολιγάρχες και υπερατλαντικούς «προστάτες».

MUST READ

«Ντου» Καρυπίδη σε Τσαγκαράκη

Μόνο που τέτοιες στρατηγικές έχουν πολύ πιο κοντά ποδάρια από όσο νομίζουν οι εμπνευστές τους.