Οι τέσσερις σοφοί πίθηκοι

Στις αρχές του 2017, τις ημέρες που ο κόσμος διαβάζει παραδοσιακά τις ανασκοπήσεις της χρονιάς που πέρασε, στον αθλητικό μιντιακό κόσμο ξεχώριζε η αυτό-αποθέωση ιστοσελίδας που σύμφωνα με δημοσιεύματα χρηματοδοτείται από τον ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη, για τον «τίμιο» αγώνα της προς την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Στο κείμενό του ο διευθυντής του συγκεκριμένου ιστότοπου προχώρησε σε μια περήφανη καταμέτρηση: «Για την Εγκληματική λοιπόν, γράφτηκαν τα περισσότερα άρθρα από όλους. Οριακά λίγο περισσότερα από όσα γράφτηκαν για Σαββίδη, Αλαφούζο και Μελισσανίδη μαζί: 554 το 2016! Και ήταν και λίγα επειδή κάποιοι καθυστερούν τη δίκη (περίεργο, να μη θες να αποδείξεις την αθωότητα σου)».

Ωραίες εποχές εκείνες. Εκφράζεις την (όποια) αντιπολίτευση και κρίνεις στην (όποια) κυβέρνηση. Και σωστά πράττεις. Και ακόμα πιο σωστά θα έπραττες αν συνέχιζες στο ίδιο δημοσιογραφικό μοτίβο. Ωστόσο η δημοσιογραφία είναι δύσκολο σπορ και απαιτεί «αυγά» που έλεγε και ο Ιωαννίδης. Στο «to10.gr» ξεκινήσαμε γνωστοί και άγνωστοι μεταξύ μας ακολουθώντας και υπηρετώντας την ελευθερία της ενημέρωσης που αποτελεί ψυχή της δημοκρατίας. Καλά, κακά, βολικά και άβολα, τα πάντα γράφονται. Για όλους. Και από όλους. Ο καθείς υπό το πρίσμα που του υπαγορεύει η διαδρομή του, η ιστορία του και η προσωπική του θέση και άποψη. Αλλά γράφονται τα πάντα.

Υπάρχει μια παλιά Ιαπωνική φιλοσοφική ρήση, την οποία σίγουρα θα έχετε δει αποτυπωμένη – στη δυτική μορφή της – με τους τρεις πιθήκους. Τον έναν που δε βλέπει τίποτα κακό κλείνοντας τα μάτια του, τον άλλο που δεν ακούει τίποτα κακό κλείνοντας τα αυτιά του και τον τρίτο που δε λέει τίποτα κακό κλείνοντας το στόμα του. Στην αυθεντική μορφή της, υπάρχει και ο τέταρτος πίθηκος της «σοφής» παρέας, ο οποίος έχει τα χέρια του διπλωμένα στην κοιλιά του δείχνοντας ότι δε φοβάται τίποτα κακό και δεν πράττει τίποτα κακό. Που θέλω να καταλήξω;

Η μάχη για την «κάθαρση» του ελληνικού ποδοσφαίρου, τελείωσε για μερικούς με την αλλαγή στη διοίκηση της ΕΠΟ. Τα σκάνδαλα τελείωσαν. Έσβησαν. Σταμάτησαν.

Ετσι η συμπαθής – χρηματοδοτούμενη από συγκεκριμένη πλευρά συμφερόντων – δημοσιογραφική παρέα,
• δε βλέπει πια παραπεμπτικά βουλεύματα κακουργηματικού χαρακτήρα που βγαίνουν το ένα μετά το άλλο για τον άλλοτε πρόεδρο της ΕΠΟ και νυν εκτελών χρέη διευθύνοντα συμβούλου στη Σούπερ Λίγκα Βασίλη Γκαγκάτση.
• Δεν ακούει πια το θόρυβο από το σκάνδαλο της «αναγνώρισής» του από τον νυν πρόεδρο της ΕΠΟ Βαγγέλη Γραμμένο, από τον υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Βασιλειάδη, από τον γενικό γραμματέα Αθλητισμού Ιούλιο Συναδινό, συνολικά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
• Και φυσικά δε μιλάει (γράφει) πια για την άβολη πραγματικότητα. Προφανώς, ο οργανισμός τους δεν αντέχει τόση αλήθεια…

Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, από τη στιγμή που η μέχρι τώρα πορεία τους δείχνει ότι εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα αποτελώντας ένα ακριβοπληρωμένο προπαγανδιστικό όχημα.

Την ίδια στιγμή αντίστοιχα συμπτώματα κώφωσης, τύφλωσης και αφωνίας παρατηρούνται και σε μεγαλύτερη μερίδα του αθλητικού δημοσιογραφικού κόσμου και κυρίως σε μέσα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βρίσκονται «κοντά» στα επιχειρηματικά συμφέροντα των ιδιοκτητών του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ μιας και στον Παναθηναϊκό έχουν άλλου τύπου βάσανα.

Έτσι φτάσαμε στο σημείο όλα όσα κατηγορούσαν μερίδα των φιλικά προσκείμενων στον Ολυμπιακό μέσα ενημέρωσης, να τα «λούζεται» πλέον η άλλη πλευρά. Και στη μέση – έρμαιο των πολιτικο-αθλητικο-οικονομικών συμφερόντων, να βρίσκεται ο αναγνώστης που ψάχνει την αλήθεια…