Καμένα μυαλά

Κρατήθηκα αρκετά. Βασανίστηκα, αλλά διάολε είναι τόσο εύστοχο που δεν αντέχω να μην το κοπιάρω. Ο λόγος για τον πρόλογο του πρόσφατου κειμένου του Μάνου Βουλαρίνου στην Athens Voice, ο οποίος αποτυπώνει με τον πιο εύστοχο τρόπο την πραγματικότητα που βιώνουμε: «Αυτό που, πριν από λίγα χρόνια, μου φάνηκε μια ακραία και σουρεαλιστική σκέψη, είναι πια βεβαιότητα: Η Ελλάδα είναι ένα πείραμα πλανητικών διαστάσεων που σκοπό έχει να μελετήσει το πώς αντιδρούν οι οργανισμοί που ζουν σε συνθήκες σατιρικής εκπομπής. Η χώρα μας δεν είναι τίποτα λιγότερο από το πιο μεγάλο σατιρικό σόου του πλανήτη κι εμείς τίποτα περισσότερο από ανυποψίαστοι κομπάρσοι του».

Πείτε αλήθεια, πώς αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να εξηγήσει το πολιτικό απονενοημένο διάβημα του Πάνου Καμμένου και των ΑΝΕΛ που χαρακτήρισαν τον Ολυμπιακό ως «εγκληματική ομάδα»; Προσέξτε! Δεν χαρακτήρισε ως «εγκληματία» κάποιον που έχει καταδικαστεί για οποιοδήποτε έγκλημα. Χαρακτήρισε εναν ολόκληρο σύλλογο ως εγκληματικό για να κάνει το… πολιτικό κομμάτι του, πράγμα που δεν έχουν κάνει άλλοι κι άλλοι σεβόμενοι τουλάχιστον βασικές αρχές της κοινωνίας.

Μόνο ως κομμάτι σατυρικής εκπομπής θα μπορούσαν να είναι το παραλλήρημα του Καμμένου και των συν αυτώ. Κι αν για την επίδειξη του μεσαίου του δακτύλου θα μπορούσε να υπάρχει η δικαιολογία της παρουσίας του σε γήπεδο, για την ανακοίνωση του κόμματος που συγκυβερνά τη χώρα, τι δικαιολογία μπορεί να υπάρχει;

Αντε και έσκασε το επικοινωνιακό του πυροτέχνημα, την «ημέρα μετά» την έχει αναλογιστεί; Θα μπορέσει να εμφανίσει υποψήφιο του κόμματός του στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά; Θα μπορέσει να εμφανίσει οποιονδήποτε υποψήφιο που υποστηρίζει τον Ολυμπιακό; Ή δεν τον ενδιαφέρει τίποτα απ’ τα παραπάνω πέρα απ’ το να δημιουργήσει συνθήκες «εμφυλίου»;

Είναι σαφές ότι ο Πάνος Καμμένος δεν περνάει και την καλύτερη περίοδο της πολιτικής καριέρας του, μολονότι αποτελεί σημαντικό κομμάτι της σημερινής κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που θα πρέπει να λογοδοτήσει επίσης κάποια στιγμή για τις ενέργειας που προκαλούν το κοινό αίσθημα. Μιας κυβέρνησης που έχει μπει σε έναν κικαιώνα όχι απλά ποδοσφαιροποίησης του λόγου και των πράξεών της, αλλά αποδεικνύοντας ότι αποτελεί αποκλειστικό όχημα επιχειρηματικών συμφερόντων με… σωφέρ τον Καμμένο!!

Οι αντιδράσεις στην όχι απλά αβάσιμη και αστήρικτη ανακοίνωση – καθώς ακόμη και τον πρόεδρο της ΠΑΕ Ολυμπιακός να αναφερόταν εκκρεμεί μια σημαντική λεπτομέρεια δηλαδη η όποια απόφαση του δικαστηρίου – αλλά και επικίνδυνη, είναι ήδη έντονες. Δεν αποκλείεται σύντομα να μιλάμε για ηθική αυτουργία σε καταστάσεις που δεν θα μπορούν να ελεγχθούν.