Κάποιος να θυμίσει στον Κοντονή ότι είναι υπουργός, όχι συνήγορος…

Υποτίθεται ότι δουλειά του υπουργού Δικαιοσύνης είναι να επιβλέπει το δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα, να εξασφαλίζει ότι τηρείται το θεσμικό πλαίσιο, ότι υπάρχει η δέουσα εποπτεία, ότι τα σωφρονιστικά καταστήματα λειτουργούν και δεν γίνονται κολαστήρια. Δουλειά του είναι να υπενθυμίζει την τήρηση της νομιμότητας, να παίρνει πρωτοβουλίες για τον εκσυγχρονισμό της ποινικής νομοθεσίας αλλά και για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Επίσης, δουλειά του είναι διαρκώς να υπενθυμίζει σε όλους τους συμμετέχοντες στο σύστημα της απονομής δικαιοσύνης ότι πρέπει να τηρούν τη νομιμότητα. Και όταν χρειάζεται να καταφεύγει στα θεσμικά μέσα που εξασφαλίζουν ότι αυτή επιβάλλεται.

Δεν είναι, όμως, δουλειά του υπουργού Δικαιοσύνης να έχει ιδιαίτερες «ατζέντες» που αφορούν συγκεκριμένες υποθέσεις. Δεν  μπορεί να προδικάζει και δεν μπορεί να εξαπολύει ετυμηγορίες πριν αυτές βγουν από την κανονική διαδικασία που είναι ακριβώς η ίδια η ποινική δίκη. Δεν μπορεί να κρίνει γενικά αποφάσεις της δικαιοσύνης ιδίως όταν δεν αναλαμβάνει το μερίδιο της δικής του ευθύνης που είναι να παίρνει θεσμικές πρωτοβουλίες και να βελτιώνει το θεσμικό πλαίσιο.

Όλα αυτά, όμως, φαίνεται πώς δεν ισχύουν για τον Σταύρο Κοντονή. Το παλιό δυναμικό συνδικαλιστή του «Ρήγα Φεραίου» στην ΕΦΕΕ και μετέπειτα βουλευτή Ζακύνθου που μάλλον δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει ασκώ θεσμικό ρόλο και μάλιστα στο επίπεδο ενός υπουργείου.

Στην περίπτωση του υφυπουργείου Αθλητισμού αντί να δοκιμάσει τομές που πραγματικά να αντιμετώπιζαν τα τεράστια προβλήματα του ποδοσφαίρου, απλώς προσπάθησε να εκπροσωπήσει μία από τις φατρίες που ήταν μέρος του προβλήματος, με αποτελέσματα που τα βλέπουμε στη σημερινή τραγική κατάσταση στην ΕΠΟ.

Στην υπόθεση Noor-1 αντί να συμβάλλει ώστε να ριχθεί πραγματικά άπλετο φως σε μια υπόθεση που έχει καταστεί τοξική για το δημόσιο βίο της χώρας, προτίμησε να συντονιστεί με τον Πάνο Καμμένο και το Μάκη Τριανταφυλλόπουλο στην εναγώνια προσπάθεια να δώσει ο ισοβίτης Μάκης Γιαννουσάκης τη «σωστή» κατάθεση που θα ενοχοποιούσε τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Και τώρα έρχεται να ανοίξει μέτωπο με τους δικαστικούς επειδή κατά τη γνώμη του άργησε υπερβολικά το βούλευμα για τα στημένα ματς στο ποδόσφαιρο.

«Το κρίσιμο βούλευμα περίμενε η κοινωνία πάνω από 13 μήνες», δήλωσε ο Κοντονής. Μικρή σημασία έχει ότι αρμόδιοι νομικοί κύκλοι έχουν καταδείξει ότι με βάση τις τυπικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν το βούλευμα δεν άργησε υπερβολικά. Το βασικό είναι έχουμε έναν υπουργό που επιλεκτικά στέκεται σε μια υπόθεση, στοχοποιεί τους δικαστικούς (και άρα εμμέσως τους εκβιάζει), παραβλέποντας φυσικά ουκ ολίγες άλλες τεράστιες καθυστερήσεις στην άσκηση της δικαιοσύνης.

Να θυμίσουμε την αδυναμία αντιμετώπισης πρακτικών ζητημάτων που οδήγησε σε πολύ μεγάλες καθυστερήσεις την εκδίκαση της υπόθεσης της Χρυσής Αυγή; Να θυμίσουμε υποθέσεις διαφθοράς, λαθρεμπορίου που έχουν μείνει πίσω; Να θυμίσουμε ότι ο ίδιος ο Κοντονής διαμαρτύρεται για υποθέσεις όπως της Ηριάννας, αλλά δεν τολμά να αγγίξει το πλαίσιο της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και να κάνει βελτιώσεις;

Όταν μάλιστα κάποιος σαν τον πρόεδρο του ΣτΕ, Ν. Σακελλαρίου, ένας ανώτατος δικαστικός που δεν είναι και ο πιο εχθρικός στην κυβέρνηση, σπεύδει να τονίσει οργισμένα ότι «καταγγέλλω από το βήμα αυτό την ωμή παρέμβαση στην Δικαιοσύνη», καταλαβαίνει κανείς την αναστάτωση που προκαλούν οι διαρκείς παρεμβάσεις Κοντονή.

Και εδώ ας πω και κάτι άλλο: ας σταματήσει αυτή η βλακώδης ρητορική, που σπεύδουν να αναπαράγουν διάφορα φίλια και λιγότερο φίλια μέσα, περί «ευνοϊκής μεταχείρισης» της δικαιοσύνης. Ευνοϊκή μεταχείριση είναι ότι οι δικογραφίες για το Νοορ-1 παραμένουν ανοιχτές; Ευνοϊκή μεταχείριση είναι η παραπομπή για κακούργημα; Ευνοϊκή μεταχείριση είναι η απόφαση του ΣτΕ που σήμαινε ότι ο Μαρινάκης έχασε άδεια για τηλεοπτικό κανάλι την οποία μόλις είχε χρυσοπληρώσει;

Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι μια μεγάλη σύγκρουση στο χώρο της δικαιοσύνης. Ανάμεσα στην προσπάθεια να γίνει όντως απονομή δικαιοσύνης, να χυθεί φως σε κρίσιμες υποθέσεις, να βρεθούν και να τιμωρηθούν ένοχοι και μια προσπάθεια να «στήνονται» υποθέσεις, χωρίς στοιχεία, χωρίς πιθανότητα πραγματικής διερεύνησης, χωρίς προοπτικής καταδικών, μόνο και μόνο για να γράφονται εντυπωσιακοί τίτλοι, να αναρτώνται δήθεν «συνταρακτικά» ρεπορτάζ, να περιφέρονται σε εκπομπές και ιστοσελίδες προϊόντα υποκλοπής, ενίοτε και από άσχετες υποθέσεις, και να δημιουργούνται «ρετσινιές» που μετά δεν φεύγουν με τίποτα.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Σε αυτή τη σύγκρουση ο Σταύρος Κοντονής δεν είναι με την πλευρά που επιδιώκει όντως την απονομή δικαιοσύνης…