Γουίμπλεντον: Το τένις επιστρέφει σπίτι του!

Ήταν το 1856 όταν ο εκκεντρικός νομικός και στρατιωτικός Χάρι Τζεμ, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί τις ρακέτες για να αθλείται μαζί με τους φίλους του. Και ήταν το 1859 όταν καταγράφεται στο Μπέρμιγχαμ το πρώτο παιχνίδι τένις στην Ιστορία, ανάμεσα στον Τζεμ και τον φίλο του Αουγκούριο Περέιρα. Έως το 1865 είχαν καθοριστεί οι βασικοί κανόνες του παιχνιδιού, το 1874 ιδρύθηκε η πρώτη λέσχη τένις με την ονομασία «The All England Lawn Tennis and Croquet Club» και εκεί στο γήπεδό της, μόλις τρία χρόνια αργότερα, το 1877, θα δημιουργηθεί το παλαιότερο τουρνουά του κόσμου… Το θρυλικό τουρνουά τένις, στο γήπεδο με χόρτο του Γουίμπλεντον!

Η γέννηση ενός θρύλου

Η πρώτη διοργάνωση άρχισε στις 9 Ιουλίου 1877. Ο Τύπος της εποχής αναφέρει πως περισσότεροι από 200 θεατές κατέλαβαν έναν ολόκληρο λόφο για να παρακολουθήσουν τον μεγάλο τελικό και τον θρίαμβο του Σπένσερ Γκορ, του πρώτου νικητή στην ιστορία. Το 1884 θα δημιουργηθεί και το γυναικείο τουρνουά, με πρώτη νικήτρια την Μοντ Γουάτσον, η οποία στον τελικό νίκησε την αδελφή της Λίλιαν. Την ίδια χρονιά θα μπει στο πρόγραμμα και το διπλό των ανδρών, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα θα αρχίσει και το μεικτό διπλό, μόνο που θα διεξάγεται πότε στο Λίβερπουλ και πότε στο Μάντσεστερ. Στο Γουίμπλεντον θα «μετακομίσει» το 1913 και την ίδια χρόνια θα αρχίσει και το διπλό γυναικών.

Το 1905 η Αμερικανίδα Μέι Σάτον θα γίνει η πρώτη μη Βρετανίδα που θα κατακτήσει το τουρνουά, ενώ την ίδια χρονιά στους άντρες ο Αυστραλός Νόρμαν Μπρουκς θα γίνει ο πρώτος μη Βρετανός που θα φτάσει στον τελικό. Μπορεί τότε να μην νίκησε, αλλά δύο χρόνια αργότερα, το 1907, ο Μπρουκς θα τα καταφέρει και θα γίνει ο πρώτος μη Βρετανός τροπαιούχος. Το 1922 η ιδρυτική λέσχη μετακόμισε από το Worple Road στη σημερινή θέση της (Church Road), ωστόσο η ονομασία του κεντρικού γηπέδου ως Γουίμπλεντον διατηρήθηκε.

Η γαλλική κυριαρχία

Από το 1915 έως το 1918 το τουρνουά θα διακοπεί λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (κάτι που θα ξανασυμβεί την περίοδο 1940-1945, λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου). Με την επανέναρξή του θα «λάμψει» η παρουσία της εκπληκτικής Σουζάν Λενγκλέν. Η μεγαλύτερη μορφή στην ιστορία του γαλλικού τένις, δεν θα ξεκινήσει την πορεία της προς τη δόξα από το Ρολάν Γκαρός, αλλά από το… Γουίμπλεντον! Εκεί το 1919 θα κατακτήσει για πρώτη φορά ένα μεγάλο τρόπαιο και θα συνεχίσει να νικά για μια πενταετία, ενώ συνολικά θα κατακτήσει το τουρνουά 6 φορές μέσα σε 7 χρόνια. Την θριαμβευτική πορεία της στο Ρολάν Γκαρός θα την ξεκινήσει το 1920 και την ίδια χρονιά θα στεφθεί και Ολυμπιονίκης.

Όμως η Λενγκλέν δεν είναι η μόνη γαλλική παρουσία που κυριαρχεί τη δεκαετία του ’20 στο Γουίμπλεντον. Είναι και στους άνδρες οι… τρεις από τους επονομαζόμενους «τέσσερις σωματοφύλακες» του γαλλικού τένις. Οι Ζαν Μποροτρά, Ρενέ Λακόστ και Ανρί Κοσέ θα μονοπωλήσουν τους τίτλους από το 1924 έως και το 1929, κατακτώντας από δύο ο καθένας.

Ο εμβληματικός Φρεντ Πέρι

Μέχρι το 1921 υπήρχε ένας αυστηρός κανόνας. Ο τροπαιούχος της προηγούμενης χρονιάς έπαιζε απευθείας στον τελικό! Κοινώς, στο τουρνουά μετείχαν όλοι οι άλλοι, μέχρι να βγει αυτός που θα πήγαινε στον τελικό για να τον αντιμετωπίσει και να διεκδικήσει τον τίτλο του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, πολλοί τενίστες να έχουν δημιουργήσει ένα σερί τροπαίων, δίνοντας μόνο ένα ματς κάθε χρονιά (τον τελικό δηλαδή). Κάπως έτσι ο Γουίλιαμ Ρένσοου έφτασε τους 7 τίτλους μέσα σε 9 χρόνια (1881-1889) και ο Λόρενς Ντόχερτι τους 5 τίτλους μέσα σε μια πενταετία (1902-1906). Αυτό σταματάει οριστικά το 1922 και θα αποτελέσει την αρχή για να δημιουργηθούν οι γνήσιοι θρύλοι του Γουίμπλεντον και ανάμεσά τους θα ξεχωρίσει προπολεμικά ο θρύλος του Φρεντ Πέρι.

Δεν είναι μόνο οι τρεις τίτλοι που κατέκτησε από το 1934 έως και το 1936 ο γεννημένος στο Πόρτγουντ το 1909 Άγγλος τενίστας, ούτε είναι μόνο το ότι την ίδια περίοδο κατέκτησε τον τίτλο και στα άλλα τρία Grand Slam (Αυστραλία, Ρολάν Γκαρός και ΗΠΑ), αλλά είναι και το παίξιμό του, που θα καθηλώσει και θα γοητεύσει τους πάντες και θα δημιουργήσει μια σχολή ολόκληρη. Ένας απόλυτος παίκτης με απόλυτο στιλ παιχνιδιού. Παράλληλα, είναι και η όλη παρουσία του που θα τον επιβάλει ως τον μεγάλο «σταρ» της εποχής. Εκείνα τα «V» άσπρα πουλοβεράκια που φορούσε κι εκείνα τα άσπρα μπλουζάκια που θα λανσάρει, θα κατακτήσουν τη μόδα και θα γίνουν «σήμα κατατεθέν» μιας βιομηχανίας που άνθισε, όταν ο Φρεντ Πέρι αποχώρησε από τα γήπεδα. Γιατί, αν οι Γάλλοι είχαν τα «Λακόστ» με το κροκοδειλάκι, οι Άγγλοι είχαν πλέον τα «Φρεντ Πέρι» με το δάφνινο στεφάνι.

Ο Φρεντ Πέρι θα είναι και ο τελευταίος Βρετανός που θα κατακτήσει το Γουίμπλεντον για σχεδόν 80 χρόνια, μέχρι να έρθει το 2013 ο Σκωτσέζος Άντι Μάρεϊ και να ξαναφέρει το τρόπαιο σε βρετανικά χέρια. Στις γυναίκες, μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι μοναδικές Βρετανίδες που θα κατακτήσουν το Γουίμπλεντον θα είναι η Άντζελα Μόρτιμερ το 1961, η Αν Τζόουνς το 1969 και η Βιρτζίνια Γουέιντ το 1977.

Οι ακλόνητες παραδόσεις

Κι επειδή το Γουίμπλεντον είναι βρετανική υπόθεση, μοιραία οι παραδόσεις που δημιουργήθηκαν πορεύθηκαν μαζί του σχεδόν για έναν αιώνα, αν και είναι γεγονός πως οι περισσότερες από αυτές έχουν ξεθωριάσει πλέον. Είναι παράδοση η διοργάνωση να αρχίζει στα τέλη Ιουνίου ή τις πρώτες ημέρες του Ιουλίου, ακριβώς δύο εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση του τουρνουά Queen’s. Και παραδοσιακά η διοργάνωση των ανδρών ονομάζεται Gentlemen και των γυναικών Ladies και όχι Men και Women.

Από εκεί και πέρα, η υποχρέωση για δεκαετίες τα ρούχα των αθλητών να είναι λευκά ή κυρίως λευκά, η υποχρέωση να αναγράφεται στις γυναίκες και το επώνυμο του συζύγου, φυσικά τα περίφημα Ball Boys (αργότερα και Girls), που πρωτοεμφανίστηκαν στο Γουίμπλεντον και έγινε σύντομα παράδοση να προέρχονται από συγκεκριμένα ιστορικά σχολεία της ευρύτερης περιοχής, αλλά κυρίως η υπόκλιση των παικτών προς τα μέλη της βασιλικής οικογένειας που κάθονταν στο Royal Box για να δουν τον αγώνα, μια βαθιά υπόκλιση τόσο κατά την είσοδο όσο και κατά την έξοδο, είναι μόνο μερικές από τις… παραδόσεις του Γουίμπλεντον. Άλλες χάθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια, άλλες συνεχίζουν και αντέχουν μέσα στον χρόνο.

Το Γουλίμπλεντον και το BBC

Και βέβαια η μεγαλύτερη παράδοση όλων… Η μετάδοση των αγώνων από το BBC. Το ραδιόφωνο βρέθηκε από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του στο Γουίμπλεντον, ενώ από το 1937 άρχισαν και οι πρώτες τηλεοπτικές μεταδόσεις, αρχικά μέσα από ένα κλειστό κύκλωμα, που με το πέρασμα των χρόνων εξελίχθηκε σε μια τηλεοπτική υπερπαραγωγή και καθιερώθηκε μέσα στα δέκα κορυφαία σε θεαματικότητα αθλητικά γεγονότα που μεταδίδονται τηλεοπτικά παγκοσμίως.

Το BBC συνδέθηκε με το Γουίμπλεντον όσο τίποτα άλλο και δημιούργησε κι αυτό τους δικούς του θρύλους, με κορυφαίο τον σχολιαστή Νταν Μάσκελ, τον οποίο ο κόσμος του τένις αποκάλεσε η «Φωνή του Γουίμπλεντον» και παρέμεινε στη θέση του έως το 1991, που συνταξιοδοτήθηκε. Ο τετράωρος τελικός ανδρών του Γουίμπλεντον το 1967 ήταν και η πρώτη έγχρωμη τηλεοπτική εκπομπή στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου.

Το γήπεδο και τα τρόπαια

Το χωρητικότητας 15.000 θεατών κεντρικό γήπεδο είναι το μόνο από τα Grand Slam που «επιμένει» στο γρασίδι, καθώς πρώτα το Αμερικανικό όπεν το 1975 και μετά το Αυστραλιανό όπεν το 1988 το κατήργησαν, ενώ το Ρολάν Γκαρός ήταν και παραμένει χωμάτινο. Από το 1980 και μετά άρχισαν να χτίζονται κι άλλα σύγχρονα γήπεδα τριγύρω για την εξυπηρέτηση του φορτωμένου προγράμματος, όμως το πιο «θρυλικό» θα γίνει το Νο 2 γήπεδο, που θα πάρει και την… καθόλου τιμητική ονομασία «Νεκροταφείο πρωταθλητών», καθώς εκεί μέσα μεγάλοι «αστέρες» του τένις, όπως οι Ίλιε Ναστάζε, Τζον ΜακΈνρο, Μπόρις Μπέκερ, Αντρέ Αγκάσι, Πιτ Σάμπρας, Μαρτίνα Χίνγκις, Βένους και Σερένα Γουίλιαμς, Μαρία Σαράποβα, θα γνωρίσουν οδυνηρούς αποκλεισμούς από τον πρώτο γύρο! Το 2009 εγκαταστάθηκε και στέγη για την περίπτωση δυνατής βροχής.

Από το 1887 το ασημένιο κύπελλο που απονέμεται στους άνδρες φέρει την επιγραφή «All England Lawn Tennis Club Single Handed Championship of the World», ενώ το αντίστοιχο τρόπαιο για τις γυναίκες, που είναι ένας ασημένιος δίσκος, φέρει την επωνυμία «Venus Rosewater Dish» και απονεμήθηκε για πρώτη φορά το 1886. Ωστόσο, τα πρωτότυπα τρόπαια παραμένουν πάντα στο Μουσείο της Λέσχης και στους νικητές δίνονται αντίγραφα. Τα χρηματικά έπαθλα εντάχθηκαν το 1968, όταν άνοιξε η «πόρτα» για τους επαγγελματίες. Με τα χρόνια τα ποσά εκτινάχθηκαν στα ύψη και στην εποχή μας ξεπερνούν συνολικά κάθε χρονιά τις 25 εκατομμύρια λίρες!

Οι πολυνίκεις του θεσμού

Αν το Ρολάν Γκαρός έχει τον πολυνίκη Ράφαελ Ναδάλ, το Γουίμπλεντον έχει τον πολυνίκη Ρότζερ Φέντερερ. Ο Ελβετός άσος έγινε πέρυσι (2017) σε ηλικία 36 ετών, ο τενίστας που έχει κατακτήσει το πιο διάσημο τουρνουά περισσότερες φορές από κάθε άλλον στην ιστορία. Με το 8ο κύπελλο ξεπέρασε δύο θρύλους του παρελθόντος, που κατείχαν το ρεκόρ με 7 τρόπαια. Τον Βρετανό Γουίλιαμ Ρένσοου, νικητή από το 1881 έως και το 1889 και τον Αμερικανό Πιτ Σάμπρας, νικητή από το 1993 έως και το 2000. Ο Ρότζερ Φέντερερ από το 2003 έως και το 2012 κατάφερε να ισοφαρίσει το ρεκόρ τους και μετά από πενταετία επανήλθε στην κορυφή και έγινε ο αδιαμφησβήτητος «Βασιλιάς του Γουίμπλεντον». Στις γυναίκες το απόλυτο ρεκόρ κατέχει η Μαριτίνα Ναβρατίλοβα με 9 τρόπαια!