Πομάσκι: «Πήρα αυτό που ήθελα εγώ, τώρα πάμε να πάρει ο Μίλτος όσα θέλει»

Μέχρι και το 2020, δύο μετάλλια έλειπαν από τη μεγάλη συλλογή του ομοσπονδιακού προπονητή αλμάτων Γιώργου Πομάσκι: το χρυσό Ολυμπιακό και το χρυσό σε παγκόσμιο κλειστού στίβου. Έμελλε όμως η συλλογή του να συμπληρωθεί σύντομα, από τον αθλητή που όπως φαίνεται του ήρθε θεόσταλτος για να… συμπληρώσει τα κενά του.

Τον Αύγουστο του 2021, στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, ο Μίλτος Τεντόγλου αναδεικνύεται νικητής και κατακτά το πολυπόθητο Ολυμπιακό χρυσό. Συν ένα για τη συλλογή του Πομάσκι και πλέον ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός. Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2022 στο Βελιγράδι ο Τεντόγλου, σωστός εκτελεστής, με το φοβερό άλμα στα 8.55μ κατέκτησε τον τίτλο και «συμπλήρωσε» την πλούσια συλλογή του προπονητή του.

«Πανελλήνια, Βαλκανικά, Μεσογειακά, ευρωπαϊκά ηλικιακά, ευρωπαϊκά Α/Γ, παγκόσμια πρωταθλήματα ανοιχτού/ κλειστού, από όλα είχαμε. Αυτό μας έλειπε. Τώρα που πήραμε και αυτό… Τώρα θέλω να ικανοποιήσω τον αθλητή μου, τον Μίλτο. Εγώ το πήρα αυτό που ήθελα», είπε ο έμπειρος τεχνικός.

Τρεις λέξεις πριν τον αγώνα και συνεννόηση με τα μάτια

«Εμείς δε λέμε πολλά με τον Μίλτο πριν τους αγώνες, τρεις λέξεις θα πούμε και θα καταλάβουμε καλά και οι δύο τι πρέπει να γίνει», είπε ο Πομάσκι σε συνέντευξη του που φιλοξενείται στην επίσημη ιστοσελίδα του ΣΕΓΑΣ και εξήγησε: «Στρατηγική φτιάξαμε. Να μπούμε στην πρώτη προσπάθεια, να βγάλουμε το μεγάλο άλμα και μετά να ρισκάρουμε για μία μεγαλύτερη επίδοση». Και έτσι έγινε αφού ο Τεντόγλου είναι: «το εργαλείο του προπονητή. Είναι ευτυχία να έχεις τέτοιον αθλητή. Να μπορείς να συνεννοηθείς με τα μάτια, με δυο κινήσεις, με τρεις λέξεις. να είναι εκτελεστής. Εμείς πριν τον αγώνα δεν καθόμαστε να πούμε πολλά, λέμε τρεις λέξεις. Και αυτό είναι πολύ εύκολο για τον προπονητή. Εσύ μπορεί να πεις ολόκληρο παραμύθι αλλά αν δε μπορεί να το εκτελέσει ο αθλητής, να μην έχει αυτή την ικανότητα, θα έχεις πρόβλημα, δυσκολίες».

Μετά τη σωστή εκτέλεση, στο μυαλό του κορυφαίου προπονητή αλμάτων βρισκόταν μόνο μία λέξη: «Τελείωσε». Ο αγώνας, πράγματι, είχε τελειώσει. «Τελείωσε. Ο αγώνας τελείωσε. Αυτό σκέφτηκα. Και όταν τον είδα από κοντά του είπε μόνο Μπράβο. Μπράβο για άλλη μια φορά. Ένα μπράβο τα κρύβει όλα μέσα. Η αγκαλιά γίνεται μια γροθιά, το νιώθω πως είμαστε μία γροθιά».

Ο «τέλειος» Μίλτος και η μία και μοναδική αλλαγή

«Δεν θα άλλαζα τίποτα από τον αγώνα του Μίλτου στο παγκόσμιο. Ήταν τέλειος. Θα άλλαζα όμως τις συνθήκες. Αν είχαμε νωρίτερα εμείς το στάδιο της Παιανίας, που έχει ίδια πίστα, αν είχε κάνει μία προετοιμασία ο Μίλτος εδώ, που έκανε τα άλματα στον αγώνα της περασμένης εβδομάδας και μία προπόνηση και τώρα πάλι ένας αγώνας. Αυτό είναι πολύ λίγο για να συνηθίσεις, πρέπει να είμαστε πιο συγκεκριμένοι στις προετοιμασίες για να στοχεύουμε και σε συγκεκριμένα πράγματα. Ξέρουμε τι θα συναντήσουμε και πρέπει να προετοιμαστούμε καλύτερα σε αυτές τις συνθήκες» τόνισε ο Πομάσκι με ένα μικρό παράπονο να κρύβεται πίσω από τα λόγια του.

«Χρυσάφι στα χέρια μου»

«Ο Μίλτος έχει μεγαλύτερο επίπεδο κατανόησης και εκτελεί. Αυτό είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Αυτό που λέω για τον Τζόρνταν ας πούμε, ο προπονητής δε μένει μέχρι το τέλος του παιχνιδιού μέσα. Φεύγει. Ξέρει ότι ο Τζόρνταν θα πάρει την πάσα και θα βάλει τρίποντο, θα εκτελέσει. Αυτό είναι ο Μίλτος. Το εργαλείο του προπονητή, το χρυσάφι στα χέρια μου. Χωρίς να ζορίζομαι γίνεται η δουλειά όπως πρέπει».

Τα… περίεργα του Μίλτου και το συμπέρασμα του Πομάσκι

«Έμεινα έκπληκτος στο Τόκιο που έκανε τρία – τέσσερα συγκεκριμένα πραγματάκια. Αυτά σημαίνουν πως σκεφτόταν τον αγώνα πάρα πολύ καιρό, πως ήταν στο Τόκιο από καιρό πριν. Την κίνηση από το anime, να έχει τη μάσκα τη ρόζ, στη συνέντευξη τύπου απάντησε σε ερώτηση στα ιαπωνικά. Όλο αυτό για να το καταλάβεις και να απαντήσεις σε αυτό και να αποδώσεις σημαίνει πως έχεις καθίσει και το έχεις σκεφτεί. Άρα ήταν στην Ολυμπιάδα πολύ καιρό πριν. Γι’ αυτό και αντέδρασε στην κατάλληλη στιγμή, με τον κατάλληλο τρόπο. Ήταν στο πνεύμα των Ολυμπιακών, στη χώρα σε όλα, ήταν μέσα» λέει ο Πομάσκι καθώς και στο Βελιγράδι ο Τεντόγλου δεν μας άφησε παραπονεμένους και προσέφερε το… σόου του στην παρουσίαση. Ο Πομάσκι ακόμη δεν καταλαβαίνει τι ήταν αυτό που έκανε… Ο Τεντόγλου όμως ήξερε πως η κίνηση αυτή αντιπροσωπεύει έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα, ήρωα του anime “ Attack on Titan” που παρακολουθεί, τον οποίο φοβούνται μέχρι και τιτάνες!

Από το τελευταίο άλμα, στο πρώτο. Η ψυχολογία τελικά έπαιξε ρόλο;

«Υπήρχε η θέληση να λήξει ο αγώνας από την αρχή. Από μεγάλη πείρα λέω εγώ πως σκεφτείτε να έχεις ξεκινήσει έναν αγώνα χαλαρά και μετά να αρχίσει καταρρακτώδης βροχή. Γιατί να μην έχεις ξεμπερδέψει από την αρχή και να αφήσεις τους άλλους να ταλαιπωρηθούν; Μπορεί να γυρίσει ο αέρας, να είναι κόντρα, και να μη μπορείς να κάνεις μετά κανένα άλμα. Είναι πολλά που μπορούν να συμβούν μέσα σε μία ώρα. Και ο Μίλτος έχει ικανότητα να το αρπάξει με τη μία, αφού μπορεί». Ο Μίλτος, όμως, δεν είναι ο μοναδικός που έχει αυτό το χούι: «Έχω πει στον Μπούμπκα, αφήνεις το 5.80μ, αφήνεις το 5.90μ, και μπαίνεις στο 5.96μ και κερδίζεις τον αγώνα; Και μου είπε: «Θέλω να αισθανθώ πως έχω «το πιστόλι στον κρόταφο» και πως ή που το παίρνω και φεύγω ή που πάει εντελώς χάλια. Αυτό μπορούν να το κάνουν πολύ λίγοι αθλητές, στη μεγάλη πίεση να μπορούν να αντιδράσουν. Εκεί στην τελευταία στιγμή, να ανέβει η αδρεναλίνη σε τέτοιο βαθμό και εστιάζουν στην ακρίβεια και στην απόδοση στην πιο δύσκολη στιγμή. Αυτό είναι χάρισμα. Εκεί ζορίζεται η αδρεναλίνη και εκτοξεύεται».

Με στόχο το Όρεγκον και το μετάλλιο που ζητάει ο Μίλτος

«Θέλει πολύ πιο συγκεκριμένη δουλειά, οι χρονιές που έχει παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Αμερική είναι πάντα πιο δύσκολες. Οι Αμερικάνοι είναι πάρα πολύ προετοιμασμένοι, γι’ αυτό θέλουμε κι εμείς να είμαστε σε αυτό το επίπεδο. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε κάτι καλύτερο, προπονητικά» εξηγεί ο Πομάσκι καθώς το παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου δεν είναι πια τόσο μακριά και ο πήχης έχει ανέβει. Η φοβερή επίδοσή σου στον κλειστό μας προϊδεάζει για κάτι αντιστοίχως μεγάλο στον ανοιχτό: «Βέβαια, μην ξεχνάμε πως στον ανοιχτό έχει αέρα, έχει άλλη πίστα πιο γρήγορη, έχει αγώνες με λιγότερους αθλητές και διαφορετικές συνθήκες. Διότι εδώ είχαμε 14 άτομα να κάνουν από τρία άλματα και μετά, με την αλλαγή της σειράς, πέρασαν 22 λεπτά για το επόμενο άλμα. Ήταν αρκετά δύσκολο και βγαίνεις από τον ρυθμό του αγώνα. Δηλαδή η καλή επίδοση θα έρθει από έναν πιο «μικρό» αγώνα και κατευθείαν τελικό» και συνεχίζει: «Γι’ αυτό έχουν μεγάλη διαφορά οι επιδόσεις της σεζόν με τις επιδόσεις στον αγώνα τον μεγάλο, τον διαφορετικό. Παρ΄ότι η καταπόνηση στον αγώνα είναι μεγαλύτερος, εκεί βγαίνει η επίδοση που πρέπει. Και αυτός είναι οι συνδυασμός για τον μεγάλο αθλητή, στη μεγάλη διοργάνωση την κατάλληλη στιγμή, τότε να κάνεις το «καλό».

Που μπορεί να φτάσει ο Μίλτος;

«Να είναι υγιής, να μπορεί το σώμα να είναι δεκτικό στην αυξανόμενη απαίτηση της προπόνησης για βελτίωση. Αυτά είναι σκαλοπατάκια, αν θες να είσαι πιο γρήγορος, πιο δυνατός, πιο πιο πιο… θα πρέπει να προσθέσεις πράγματα στην προπόνηση. Ένας προπονητής, λοιπόν, θα πρέπει να είναι πολύ έξυπνος για να καταφέρει αυτόν τον συνδυασμό να τον φέρει πολύ ομαλά για να βγει το υγιές αποτέλεσμα και να το αντέξει ο αθλητής. Να μπορέσει να «μεταφράσει» τις παραμέτρους ώστε να δώσουν τη μεγαλύτερη επίδοση. Χωρίς να είμαστε βιαστικοί, να έχουμε υπομονή, να ξεκαθαρίζουμε καλά τα πράγματα. Να δίνουμε χρόνο, ας αφήνουμε και κάποιον χρόνο. Ο κάθε αθλητής θα περάσει στην εποχή που θα τα πάρει όσα είναι βάσει της δουλειάς του. Αν το παραβιάζεις αυτό, παραβιάζεις και την καριέρα» εξηγεί και έπειτα μπαίνει στο…ψητό: «Δείχνει πως μπορεί να φτάσει πολύ μακριά. Το κάνει με πολύ μεγάλη ευκολία, παίζει με το σώμα του, παίζει με την ακρίβεια της φόρας του, παίζει με την τεχνική του, αυτό δεν τον κουράζει και δεν τον ζορίζει. Άρα, προσθέτοντας όσα αναφέραμε με τις παραμέτρους και, δηλαδή, τη βελτίωση μπορεί να βγάλει κάτι καλό. Και ψάχνουμε έναν βολικό αγώνα για να βγει. Γι’ αυτό έχουν μεγάλη διαφορά οι επιδόσεις της σεζόν με τις επιδόσεις στον αγώνα τον μεγάλο, τον διαφορετικό. Παρ΄ότι η καταπόνηση στον αγώνα είναι μεγαλύτερος, εκεί βγαίνει η επίδοση που πρέπει. Και αυτός είναι οι συνδυασμός για τον μεγάλο αθλητή, στη μεγάλη διοργάνωση την κατάλληλη στιγμή, τότε να κάνεις το «καλό».

Μετά από τόσα χιλιόμετρα, η «απόσυρση» για τον προπονητή Γιώργο Πομάσκι είναι κοντά;

«Μην ξεχνάμε πως είμαι 62 με πολλά χιλιόμετρα, είμαι για… απόσυρση δηλαδή» λέει ο Πομάσκι γελώντας όμως η σκέψη παραμένει. «Την ίδια δουλειά κάνουμε, η ίδια κούραση υπάρχει απλώς είμαι πιο ήρεμος και πιο υπομονετικός πια σε κάποια πράγματα. Παλιά ήμουν πιο εκρηκτικός και πιο αποφασιστικός. Τώρα πια αφήνω τη σκέψη να ωριμάσει και μετά να απαντήσω. Σίγουρα όταν σταματήσω θα είμαι στις κερκίδες να βλέπω τους αθλητές μου, θα είμαι σε κάποια γωνία να κοιτάζω.

Η ποιότητα της σχέσης είναι στα σοβαρά πράγματα. Κι εγώ με τα χρόνια, ανακατευόμουν μπορώ να πω σε όλα αλλά μετά αυτό μειώθηκε και έγινε επαγγελματισμός. Πολλά μπορείς να δώσεις σε ένα παιδί αλλά αν δε θέλει το ίδιο, θα αλλάξει μόνο το 10% όχι το 100%. Εδώ, ο Θεός με κέρασε και μου το έστειλε και πλέον εγώ δε δουλεύω ούτε 10% και παίρνω το 90%. Γι’ αυτό είμαι κι εγώ πιο ελαστικός σε κάποια πράγματα και βασίζομαι πάνω του, του έχω πλήρη εμπιστοσύνη.

Και… μετά τον Πομάσκι, τι;
«Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι προπονητές αλλά δε θα μπορέσω να δώσω συμβουλή για να πάει σε κάποιον. Και δε θα δώσω. Θα είναι δύσκολη αυτή η αλλαγή».

Μπαίνει σε κάποια κατηγορία ο Μίλτος;
«Ο Μίλτος είναι σε άλλη κατηγορία, στο ιδιαίτερο. Των ένα-δύο στοιχείων. Είναι η εξαίρεση. Θα αποφύγω να τον συγκρίνω, οι αθλητές είναι μεταξύ τους διαφορετικοί. Πολλοί κάνουν 1-2 νίκες και εξαφανίζονται γιατί κάτι έλειπε, άλλοι είναι τέτοιοι που μιλάμε για αυτούς για δέκα χρόνια και περισσότερα, γράφουν την ιστορία. Εκεί είναι ο Μίλτος. Είναι όλοι διαφορετικοί».

Τι μας λείπει για να μπορέσουμε να βελτιωθούμε ακόμη περισσότερο;

«Αθλητική παιδεία, κουλτούρα, νοοτροπία. Λέξεις πολύ δυνατές, ελληνικές. Ξεχνάμε την παράδοσή μας. Εξωευρωπαϊσμός; Παγκοσμιοποίηση; Δεν ξέρω. Μην ξεχνάμε πως είμαστε Έλληνες. Η ρίζα έχει δυνατά σημεία, αυτά τα δυνατά σημεία πρέπει να τα κρατήσουμε. Να μην είμαστε ευάλωτοι, να μοιάζουμε με όλους. Ο καθένας κάνει το δικό του και θα πετύχει. Κι εγώ θα χειροκροτώ. Δεν χρειάζεται κλωνοποίηση. Να κρατήσουμε το προσωπικό στοιχείο, την ευτυχία μέσα από την εργασία και σε αυτά να είμαστε προσεκτικοί, να δώσουμε χώρο σε κάθε παιδί. Και σεβασμό στο γκρουπ μας. Μπορεί να είμαστε ατομικό αγώνισμα αλλά είμαστε ομάδα. Μία ομάδα αποτελείται από πολύ καλές μονάδες. Αν κοιτάζεις μόνο τις μονάδες όμως… πήγαινε στο βουνό μόνος σου και κάνε ό,τι θέλεις».