Εντάξει, στα εθνικά πρωταθλήματα τα «Καραμπέτσεια» πεπραγμένα είναι γνωστά, αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με την Εθνική, η πλάκα δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Η παρουσία της Εθνικής ομάδας βόλεϊ Ανδρών, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε άδοξα. Και κάπου εδώ, έρχεται η ώρα του απολογισμού. Η ώρα της απόδοσης των ευθυνών. Επειδή αναμφίβολα «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι», βασικός υπεύθυνος της άδοξης παρουσίας του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είναι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας
Ο Γιώργος Καραμπέτσος. Αυτός που παίρνει τις αποφάσεις. Μια από αυτές είναι η επιλογή που έχει κάνει για τον πάγκο της Εθνικής. Και χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο, τα αποτελέσματα από την 5ετή παρουσία του στον ελληνικό πάγκο μόνο θετικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
Αν προσθέσουμε στην… εξίσωση και το γεγονός ότι ο Έλληνας τεχνικός που βρέθηκε στον πάγκο του Παναθηναϊκού το 2014 και από το 2018 μέχρι σήμερα και προσφέρει ταυτόχρονα τις υπηρεσίες του στην Εθνική ομάδα, τότε η κουβέντα… ανοίγει και παρουσιάζει ορισμένες πτυχές με μπόλικο παρασκήνιο.
Στον ελληνικό αθλητισμό, οι περιπτώσεις όπου ένας τεχνικός εργάζεται παράλληλα στην Εθνική ομάδα και σε κάποιο σύλλογο, δεν είναι πολλές. Και καθεμία από αυτές έχει ιδιαιτερότητες.
Όμως το να είναι «διπλοθεσίτης» για πέντε ολόκληρα χρόνια ένας τεχνικός, εργαζόμενος σε έναν από τους δυο «αιωνίους» αντιπάλους, χωρίς, μάλιστα, να υπάρχει κάποια απτή επιτυχία ή έστω κάτι που να σε κάνει να αντιμετωπίζεις θετικά την παρουσία του, είναι πραγματικά πρωτοφανές!
Ούτε στην ΕΟΚ του Γιώργου Βασιλακόπουλου δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι δυο περιπτώσεις που είχαν σηκώσει σκόνη ήταν η πρόσφατη του Ρικ Πιτίνο και ο αξέχαστος «πόλεμος» στο Ελληνικό μπάσκετ το 2008 με τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Και στις δυο περιπτώσεις η ΕΟΚ λειτούργησε με τον γνωστό της ρόλο.
Ε, λοιπόν, ο Γιώργος Καραμπέτσος το κατάφερε και αυτό! Να ξεπεράσει τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, αφού διατηρεί για πέντε ολόκληρα χρόνια στον πάγκο της Εθνικής έναν από τους προπονητές των δυο «αιωνίων»! Αναμφίβολα η αντιπαλότητα μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, είναι εκείνη που τροφοδοτεί την κουβέντα.
Ωστόσο προκαλεί εντύπωση πως γίνεται επί 5 χρόνια να διατηρείτε αυτό το καθεστώς και ο Γιώργος Καραμπέτσος να αγνοεί όσους υποστηρίζουν ότι ο διπλός ρόλος του Ανδρεόπουλου, δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού στο ίδιο το άθλημα;
Να θυμηθούμε τι έγινε φέτος με τον Θοδωρή Βλάχου στη χώρα μας. Που παρά το γεγονός ότι έχει πάρει τα πάντα σε Ελλάδα και Ευρώπη στο Πόλο, είναι ένας από τους 2-3 κορυφαίους προπονητές στην Ευρώπη, πήρε ασημένιο με την Εθνική, αλλά παρόλα αυτά έκαναν αμάν και πώς να τον διώξουν; Και χωρίς να υπάρχει στο συγκεκριμένο άθλημα η αντιπαλότητα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, αφού οι πράσινοι δεν αποτελούν διεκδικητή του τίτλου. «Ασυμβίβαστο» λέει η ΚΟΕ, «Αδιάφορα» σφυρίζει ο Καραμπέτσος.
Μόνο στον «μαγικό» κόσμο του ελληνικού βόλεϊ που διοικεί από το σπίτι του ο Καραμπέτσος συμβαίνουν, πράγματα που πολλοί θα χαρακτήριζαν απαράδεκτα, παράλογα.
Προφανώς δεν είναι μόνο αυτή η επιλογή για την οποία «ελέγχεται» ο Γιώργος Καραμπέτσος. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι σταθερά με τις αποφάσεις του δημιουργείται ευνοιοκρατία υπέρ ενός. Η αμφισβήτηση προς το πρόσωπο του προέδρου της ΕΟΠΕ είναι σαφής και έντονη. Φρόντισε να τη δημιουργήσει με μια σειρά από αποφάσεις που υπονόμευσαν το μέλλον του αθλήματος που διοικεί, αφού μόνο για αυτό δεν δείχνει να ενδιαφέρεται…
Βεβαίως, όλα αυτά δεν εκπλήσσουν κανέναν που γνωρίζει τι εστί Καραμπέτσος. Αυτός είναι. Οι δουλειές (του) πάνω από όλα. Και οι συνεργάτες του, στον αφρό. Μην στενοχωρηθούν οι φίλοι. Και χαλάσει καμιά συμφωνία. Όλα στον βωμό του «να μην χαλάσουμε το χατίρι των συνεργατών». Όπως στην αρχή της πανδημίας, που ήταν ο μοναδικός πρόεδρος Ομοσπονδίας που πήρε θέση υπέρ της παύλας και όλοι θυμόμαστε ποιο ήταν το δίπολο και οι υπέρμαχοι της εκείνη την περίοδο. Ενώ χωρίς κανένα πρόβλημα, τη φετινή σεζόν που ήθελαν άλλα πράγματα οι… φίλοι του, όλως τυχαίως συμπορεύτηκε πάλι μαζί τους. Προχωρώντας σε ακόμη μία εντυπωσιακή κυβίστηση. Από τις συνηθισμένες. Αρκεί οι ημέτεροι να μην δυσαρεστούνται.
Τώρα, όμως, δεν μπορούμε να συζητάμε για ημετέρους. Τώρα μιλάμε για την Εθνική. Μια ομάδα που έχει προσφέρει τόσες και τόσες χαρές παλιότερα και σίγουρα της αρμόζει κάτι καλύτερο. Και όχι ακόμη μία «καραμπέτσικη» εποχή/επιλογή…