Ένας νεαρός ταλαντούχος οδηγός και ο πρωταθλητής

Ωραίος ήταν (και) ο αγώνας που έγινε στην Ουγγαρία. Εκεί όπου το ρίσκο της Mercedes πέτυχε και απέτυχε εκείνο της Red Bull. Τα ελαστικά του Μαξ Φερστάπεν δεν άντεξαν έως το τέλος, με συνέπεια να τον περάσει ο Λιούις Χάμιλτον με τα πιο φρέσκα, με τον Ολλανδό να μπαίνει προς το τέλος του αγώνα στα πιτ, ώστε να εξασφαλίσει τουλάχιστον τον έναν πόντο του ταχύτερου γύρου του αγώνα. Ήταν μια μελετημένη και επιθετική οδήγηση του πρωταθλητή, που πήρε πανάξια τη νίκη.

Όλα αυτά, μερικές ημέρες μετά τις δηλώσεις του Φερστάπεν και του Νίκο Ρόσμπεργκ. Στην ουσία αμφότεροι είπαν πως αν ο Χάμιλτον δεν είχε το καλύτερο μονοθέσιο, δεν θα είχε κατακτήσει τόσα πολλά πρωταθλήματα. Δηλώσεις που καλό θα ήταν να μην γίνονται από κανέναν και δηλώσεις που δεν δείχνουν κανέναν σεβασμό κατά προσωπική άποψη, όποιος και να τις έλεγε και για τον οποιονδήποτε.

Το ό,τι κάποια στιγμή ο Φερστάπεν θα βρεθεί εκεί όπου τώρα είναι ο Χάμιλτον, είναι δεδομένο (εκτός και αν συμβούν τα απίθανα). Κανείς δεν λέει πως ο Φερστάπεν δεν είναι καλός οδηγός. Τουναντίον, μάλιστα. Είναι ταχύτατος, νέος σε ηλικία, επιθετικός και εν αντιθέσει με τους υπόλοιπους στην πλειονότητά τους, όταν τον περνά κάποιος οδηγός, δεν χάνει την επαφή του με αυτόν που τον πέρασε, αλλά εξακολουθεί να μάχεται. Στην ουσία δεν συναινεί, αλλά παλεύει πάντα.

Για να το κάνει αυτό, όμως, έχει και καλό μονοθέσιο. Διότι αν για παράδειγμα ήταν σε μια κατώτερη ομάδα, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Ο Χάμιλτον είναι στην καλύτερη ομάδα, γιατί είναι ένας από τους καλύτερους. Το κέρδισε με την αξία του, όταν πχ. το 2007 έχασε τον τίτλο για έναν πόντο στην πρώτη του χρονιά στη Formula 1 από τον Κίμι Ραϊκόνεν, ισόβαθμος του μεγάλου και ομόσταβλού του τότε, Φερνάντο Αλόνσο. Με τον καιρό, ο Χάμιλτον βελτιώθηκε και με τη δουλειά και το ταλέντο του, έφτασε να έχει τώρα πέντε τίτλους, τον πρώτο το 2008, στη δεύτερη μόλις σεζόν του στο σπορ.

Με τη δουλειά και την προσπάθειά του φτάνει κάποιος εκεί που είναι. Αν ο Χάμιλτον ήταν κανένας… μυρωδιάς, δεν θα τον βλέπαμε στη Mercedes, αλλά σε κάποια άλλη ομάδα. Όπως όλοι οι μεγάλοι οδηγοί πήγαν σε σπουδαίες ομάδες, έτσι έκανε κι ο Χάμιλτον, κάνει ο Φερστάπεν και θα κάνουν κι άλλοι στο μέλλον.

Άρα, είναι κάπως άστοχο και άτοπο ένας ταλαντούχος οδηγός, χωρίς κανέναν τίτλο στην κατοχή του (ακόμα), να κρίνει τόσο σκληρά έναν άνθρωπο που έχει πέντε. Με τα αν δεν υπάρχει ουσία. Με την ίδια λογική, αν η οικογένεια Φερστάπεν δεν ήταν πλούσια, προφανώς ο Μαξ θα ήταν αλλού και όχι στη Formula 1. Ο Χάμιλτον πήρε μιαν απόφαση πριν από μερικά χρόνια να μεταβεί στη Mercedes. Και του «έκατσε». Ο Φερστάπεν πήρε τη δική του. Και του «κάθεται».

Με την ίδια λογική, θα μπορούσε να πει κανείς πως αν ο Μαξ ήταν σε πιο χαμηλών δυνατοτήτων ομάδα, προφανώς δεν θα ασχολούταν με το τι κάνει ο Χάμιλτον, αλλά με το μέσο του γκριντ και πιο πίσω.

Λίγο σεβασμός δεν βλάπτει. Όποιος και να πει οτιδήποτε για τον οποιοδήποτε ισχύει αυτό.

Όσον αφορά στα λεγόμενα του Ρόσμπεργκ, ενός καλού οδηγού, προφανώς αν δεν βρισκόταν στη Mercedes δεν θα είχε πάρει τον τίτλο του 2016, που κατά τη γνώμη μου εκεί έπαιξε μεγάλο ρόλο η έως ένα βαθμό αλαζονεία του Χάμιλτον. Ενός Χάμιλτον, που στα τέσσερα χρόνια συνύπαρξής του στη Mercedes με τον Ρόσμπεργκ, τρεις φορές τερμάτισε ψηλότερα από τον Γερμανό, κατακτώντας δύο τίτλους και χάνοντας έναν…

MUST READ

H «πτώση» του Ομπράντοβιτς: Τα 23 εκατομμύρια της Παρτιζάν και το... 2-8 (vids)

Παραπάνω έγραψα πως αν ο Ρόσμπεργκ δεν βρισκόταν στη Mercedes, δεν θα είχε πάρει το ένα και μοναδικό πρωτάθλημά του. Κι εγώ έπεσα στην παγίδα του «αν», απλά η αναφορά έγινε για να καταδείξω πως ένας οδηγός έκρινε λανθασμένα έναν πρώην ομοσταβλό του, από τον οποίο έχασε στη σούμα.