Η απόφαση που διατήρησε τη νίκη στον Χάμιλτον

Ακόμα ένα συναρπαστικό γκραν πρι έγινε πριν από μερικές ημέρες. Τούτη τη φορά διεξήχθη στο Χόκενχαϊμ της Γερμανίας, εκεί όπου ο Λιούις Χάμιλτον εκκίνησε 14ος και αναγκάστηκε εκ νέου να περάσει πολλούς οδηγούς, εκεί όπου ο Σεμπάστιαν Φέτελ εγκατέλειψε ενώ ήταν άνετα πρώτος, εκεί όπου είχαμε βροχή, αλυτάρχη, εντολές στον Βαλτέρι Μπότας και χίλια-δυο άλλα πράγματα.

Εμείς θα επικεντρωθούμε στην απόφαση των αγωνοδικών να μην τιμωρήσουν τον Χάμιλτον με ποινή, παρόλο που το λάθος του ήταν σημαντικό και πιο σοβαρό από το να περνάς πχ. άλλο μονοθέσιο υπό καθεστώς αυτοκινήτου ασφαλείας.

Σε μια φάση λοιπόν και ενώ γινόταν ο χαμός στα πιτ και δη στη Mercedes, που είχε ήδη δώσει εντολή στον Μπότας να μπει και αυτός βρισκόταν μέσα, δόθηκε εντολή να μπει και ο Χάμιλτον, αλλά λίγο μετά του ανέφεραν να παραμείνει εντός πίστας, ενώ, όμως, είχε εισέλθει στον ειδικό διάδρομο της πίστας που οδηγούσε στα πάντοκ.

Ο Χάμιλτον, με το που άκουσε πως δεν έπρεπε τελικά να μπει στα πιτ, βγήκε από αυτόν τον διάδρομο, πάτησε κανονικά το γρασίδι και βρέθηκε στο «νόμιμο» μέρος της πίστας, όπου συνέχισε την προσπάθειά του, καταφέρνοντας στο τέλος να κατακτήσει τη νίκη.

Παρακάτω, υπάρχουν τα τρία σημεία στα οποία στάθηκαν οι κριτές και δεν τιμώρησαν με ποινή τον Βρετανό. Απλά τον επίπληξαν, βάζοντας τέλος στην αγωνία των ανθρώπων της Mercedes.

Τα σημεία που στάθηκαν οι κριτές είναι τα εξής:

1) Ο οδηγός και η ομάδα παραδέχτηκαν ειλικρινά το λάθος τους και το γεγονός πως υπήρχε σύγχυση στην ομάδα, αναφορικά με το αν έπρεπε να μείνει εκτός πιτ ή να εισέλθει αυτών,  οδήγησε στην παράβαση.

2) Το γεγονός έλαβε χώρα υπό καθεστώς αυτοκινήτου ασφαλείας.

3) Εκείνη τη στιγμή δεν δημιουργήθηκε κίνδυνος προς άλλον ανταγωνιστή και η αλλαγή πορείας πραγματοποιήθηκε με ασφαλή τρόπο.

Αυτά ήταν λοιπόν τα τρία σημεία που στάθηκαν οι κριτές και δεν τιμώρησαν τον Χάμιλτον. Λάθη κάνουν όλοι και τιμωρούνται για αυτά. Και προφανώς, αυτό που έσωσε τον Χάμιλτον από ακόμα ένα λάθος των ανθρώπων της Mercedes που ασχολούνται με τη στρατηγική, ήταν πως ο αγώνας είχε τεθεί υπό καθεστώς αλυτάρχη. Το 2ο συνδέεται με το 3ο σκεπτικό της απόφασης.

Διότι αν ο αγώνας τελείτο εκείνη τη στιγμή υπό κανονικές συνθήκες, ο Χάμιλτον θα είχε χάσει τη νίκη, λόγω, ασφαλώς μεγάλης τιμωρίας.

ΥΓ.: Ακόμα ένα σπουδαίο fair-play από τη Ferrari, που ούτε καν διαμαρτυρήθηκε για το παραπάνω συμβάν.