Όταν ο Ολλανδός γίνεται… Mad Max!

Το γκραν πρι του Μπαχρέιν τελείωσε, οι ομάδες και οι οδηγοί ετοιμάζονται για τον αγώνα στην Κίνα και δεν θα ασχοληθούμε ούτε στο πώς ο Σεμπάστιαν Φέτελ έφτασε στη νίκη με φθαρμένα ελαστικά, ούτε τι (δεν) έκανε ο Βαλτέρι Μπότας για να τον περάσει, ούτε θα σταθούμε στην εξαιρετική τέταρτη θέση του Πιερ Γκασλί που κατέλαβε με την Toro Rosso Honda του.

Θα ασχοληθούμε με το μεγάλο ταλέντο, τον Μαξ Φερστάπεν, που λόγω απειρίας, χάνει πολλούς βαθμούς και δυσκολεύει και τη ζωή των άλλων οδηγών σε μερικές περιπτώσεις. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ο Ολλανδός, που πολλοί συμπατριώτες του τον έχουν «βαφτίσει» Mad Max, από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία με τον Μελ Γκίμπσον, ίσως θα ήταν καλύτερο μερικές φορές να σκέφτεται κάπως περισσότερο.

Αλλά θα ρωτήσει κανείς, πώς μπορεί να σκεφτεί ορθά ένας έφηβος, που στην πλάτη του έχει έναν κινητήρα τόσων πολλών ίππων; Όμως, όταν μετέχεις στο καλύτερο μηχανοκίνητο σπορ του πλανήτη, οφείλεις να είσαι κάπως πιο προσεκτικός. Ο Φερστάπεν είναι πάρα πολύ καλός οδηγός. Και γίνεται ακόμα πιο καλός και ταχύς, από τη στιγμή που ξέρει πως ακόμα δεν στοχεύει στον τίτλο. Έτσι, είναι πιο επιθετικός, καθώς δεν έχει να χάσει και πολλά.

Εν αντιθέσει με τον Λιούις Χάμιλτον, τον Κίμι Ραϊκόνεν, τον Σεμπάστιαν Φέτελ και τον Βαλτέρι Μπότας. Μπορεί οι δύο Φινλανδοί να είναι τα… δεύτερα βιολιά στις ομάδες τους, αλλά σε περίπτωση που δεν αποσπούν τους βαθμούς που πρέπει, δεν βοηθούν την ομάδα τους στο πρωτάθλημα κατασκευαστών.

Ο Φερστάπεν λοιπόν σκέφτεται πως από τη στιγμή που δεν παλεύει για τον τίτλο, έχει το ελεύθερο να επιτίθεται σε πολλές των περιπτώσεων και να κοντράρει τους παραπάνω οδηγούς. Έχει την ικανότητα, έχει την… τρέλα, αλλά πολλές φορές αυτή του κοστίζει. Και έχει δημιουργήσει και μερικές βεντέτες…

Το θέμα είναι πως στα 62 γκραν πρι που έχει δώσει το παρών, στα 15 έχει εγκαταλείψει, έξι φορές έχει τερματίσει κάτω από τη 10η θέση και άλλες 41, είναι μέσα στους βαθμούς. Το τελευταίο είναι το καλό. Το πρώτο, όμως, μεταφράζεται στο γεγονός πως στο 1/4 των αγώνων του έχει εγκαταλείψει. Και αυτό δεν είναι καλό.

Αρκετές εγκαταλείψεις είχε και ο Χάμιλτον στα πρώτα στάδια της καριέρας του. Όταν ήταν πιο νέος και δεν μπορούσε να σκεφτεί τις συνέπειες. Όμως, με το πέρασμα των ετών, κατάλαβε πως θα είναι πιο χρήσιμο να αφήνει μερικές φορές το πόδι του από το γκάζι, ώστε να παίρνει τους βαθμούς. Και έτσι έφτασε εδώ που έχει φτάσει.

Ο Φερστάπεν από τη μεριά του, εγκατέλειψε στο Μπαχρέιν, όταν μονομάχησε με τον Χάμιλτον, δεν έκανε πίσω και παραλίγο να «τραυματίσει» και τη Mercedes του πρωταθλητή. Ο Βρετανός τη γλίτωσε εν τέλει και τερμάτισε τρίτος. Ο Ολλανδός, όμως, έχασε πόντους, είχε ακόμα μία εγκατάλειψη και μπορεί να είναι μικρός, αλλά είναι σίγουρο πως στο μέλλον, όταν πια θα έχει μεγαλώσει, θα βλέπει τα πράγματα διαφορετικά και θα σκέφτεται αυτές τις στιγμές, θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως καλό θα ήταν να μην είναι τόσο επιθετικός σε ορισμένες περιπτώσεις.

Πλέον, αν αλλάξει λίγο στάση και σκεπτικό, θα κάνει καλό στην ομάδα του, στον ίδιο, αλλά και στις σχέσεις του με τους άλλους οδηγούς.