Παυλοπούλου: Η κολυμβήτρια του… ανέμου!

Το 1972, πριν από περίπου 50 χρόνια, η Δόμνα Σαμίου τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση το «Τζιβαέρι μου».

«Πανάθεμά σε ξενιτιά, που πήρες το παιδάκι μου και το κανες δικό σου».

Δύσκολες ώρες για την ελληνική οικογένεια στην αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης στη ζωή.

Τα χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν, οι αποστάσεις μίκρυναν, η επικοινωνία έγινε εύκολη, οι άνθρωποι είναι πιο κοντά, η οικογένεια υποφέρει λιγότερο όμως; Οι στόχοι της ζωης διαφοροποιήθηκαν;

Ερωτήματα που μας έρχονται άμεσα στο νου όταν έχουμε μπροστά μας παιδιά όπως η Νικολέτα Παυλοπούλου, ένα από τα πολλά ταλέντα του ελληνικού υγρού στιβου που βρέθηκαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ή καλύτερα στον Ειρηνικό για να κάνουν πράξη τα όνειρα που δεν μπορούσαν να πραγματοποιήσουν στην Ελλάδα, όνειρα και επιδιώξεις εντός και εκτός νερού.

Η Νικολέτα είναι τα τελευταία χρόνια στην Καλιφόρνια, σπουδάζει, κολυμπάει σε υψηλό επίπεδο, περνάει καλά αλλά μας λείπει. Λείπει στην οικογένειά της και στην οικογένεια της ελληνικής κλασικής κολύμβησης.

Στις ημέρες της καραντίνας η Νικολ βρέθηκε στην Ελλάδα. Αμέσως μετά την άρση των απαγορευτικών μέτρων άρχισε τις προπονήσεις στο ΟΑΚΑ με τον προπονητή της, τον Δημήτρη Δαμασιώτη και κάνει όνειρα για την επόμενη ημέρα. Η μετάθεση των Ολυμπιακών Αγώνων για το καλοκαίρι του 2021 ήταν μια ευχάριστη νότα στην δύσκολη καθημερινότητα…

«Πριν την καραντίνα βρισκόμουν σε πολύ καλή κατάσταση και ήμουν έτοιμη να ανταποκριθώ στις προκλήσεις που είχα μπροστά μου. Θα επέστρεφα δύο εβδομάδες πριν την διεξαγωγή του πανελληνίου πρωταθλήματος. Όλα άλλαξαν μέσα στην πανδημία. Ευτυχώς μετατέθηκαν οι Ολυμπιακοί αγώνες. Το γεγονός αυτό θα με βοηθήσει αρκετά αφού με ένα χρόνο εμπειρίας επιπλέον θα είμαι πιο έτοιμη για την επίτευξη των στόχων. Όνειρο του κάθε αθλητή και δικό μου είναι να μπορέσω να βρεθώ το καλοκαίρι του 2021 στο Τόκιο και στην μεγαλύτερη διοργάνωση του πλανήτη» τονίζει η Νικολ και προσθέτει:

«Έχουμε αρχίσει προπονήσεις με τον κύριο Δημήτρη Δαμασιώτη και τους συνεργάτες του που αποτελούν την δεύτερη οικογένειά μου. Οι μεγάλες διοργανώσεις μετατέθηκαν για το 2021 και το μόνο που απομένει για το φετινό καλοκαίρι είναι η συμμετοχή στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, χωρίς κανένα άγχος και με μοναδική επιδίωξη την επιστροφή, σιγά-σιγά, σε κανονικούς ρυθμούς προετοιμασίας».

Η Νικολ είναι πρωταθλήτρια του Ωκεανού και αναμένεται να επιστρέψει στις ΗΠΑ τον Αύγουστο.

«Στην Αμερική περνάω όμορφα. Υπάρχει ένα θαυμάσιο κλίμα στο πανεπιστήμιο, εκεί όπου σπουδάζω ανθρώπινη βιολογία. Είναι το πρώτο βήμα για την ιατρική που θέλω να ακολουθήσω. Είμαι τυχερή γιατί στο πανεπιστήμιο υπάρχουν ιδανικές συνθήκες προετοιμασίας στο κολύμπι. Κάνουμε 10 προπονήσεις την εβδομάδα στο νερό και 3-4 εκτός νερού. Έχουμε επίσης σημαντικές δραστηριότητες σαν Ομάδα, προκειμένου να κοινωνικοποιηθούμε. Τα μαθήματα είναι αρκετά απαιτητικά, αλλά μου αρέσουν. Δεν κάνω αγγαρεία. Είμαι πολύ τυχερή γιατί στο πανεπιστήμιο κολυμπάω με πρωταθλητές παγκοσμίου επιπέδου όπως είναι ο Ρώσος Βλαντιμίρ Μορόζοφ, ο Ντιμίτρι Μπαλάντιν από το Καζακστάν και η Άντερσον που είναι πρωταγωνίστρια στην ανοιχτή θάλασσα. Έχω πάρει πολλή δύναμη από αυτούς».

Η Νικόλ στάζει μέλι για τους Έλληνες πρωταθλητές της κλασικής κολύμβησης.

«Στην Ελλάδα κυκλοφορούν σπουδαία ταλέντα. Μόνο καλά λόγια έχω να πω για τους πρωταθλητές, τον Ανδρέα Βαζαίο, τον Απόστολο Χρήστου και τον Κρίστιαν Γκολομεεβ. Θέλω όμως να μιλήσω ιδιαίτερα για τις Ελληνίδες πρωταθλήτριες. Για μένα αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Είναι υπέροχες αθλήτριες και σπουδαίοι άνθρωποι. Είμαι πολύ τυχερή που κολυμπάω μαζί τους. Αναφέρομαι στην Νόρα Δράκου, την Κέλλυ Αραούζου και την Άννα Ντουντουνάκη, κορίτσια που δεν σταμάτησαν την προσπάθεια όταν τελείωσαν το σχολείο. Συνέχισαν, κάτω από εξαιρετικές εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στην Ελλάδα και παρέμειναν στο χώρο έως και σήμερα. Αποτελούν παράδειγμα για μένα».

Το 2021 έχει δύο κυρίαρχες διοργανώσεις για την κλασική κολύμβηση. Το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που θα πραγματοποιηθεί τον Μάιο στην Βουδαπέστη και η Ολυμπιάδα που θα φιλοξενηθεί στο Τόκιο τον Ιούλιο.

«Η Ολυμπιάδα αποτελεί ένα όνειρο και έναν μεγάλο στόχο. Για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δεν μπορώ να εκφραστώ ακόμη. Πέρσι έπεφτε πάνω στην εξεταστική μου και δεν θα συμμετείχα σε αυτούς τους αγώνες. Περιμένω να δω τι θα κάνω φέτος».

Η Νικόλ περνάει πολύ καλά στην Αμερική. Οι συνθήκες την βοηθούν να υλοποιήσει τα όνειρα εντός και εκτός νερού. Στην Ελλάδα όμως βρίσκεται η ψυχή της. Εδώ που εκτός από το κολυμπι μπορεί να απολαμβάνει το χόμπι και την λατρεία της. Το windsurfing.

Η κολυμβήτρια του ανέμου δηλώνει:

«Ξεδίνω, χαλαρώνει το μυαλό μου. Είναι ένα σπορ αδρεναλίνης, εκεί όπου μπορείς να αναπτύξεις ταχύτητες αμαξιού. Περνάω υπέροχα στη θάλασσα μαζί με τον πατέρα μου που ακολουθεί το ίδιο σπορ ως χαλάρωση και ψυχαγωγία».