Τσαμοπούλου : «Στόχος μας το παγκόσμιο ρεκόρ»

Η Δήμητρα Τσαμοπούλου έβαλε ιδιαίτερα υψηλούς στόχους για το 2018, καθώς μαζί με συναθλήτρια της, Αννέτα Κουρτίδου, θέλουν να κυνηγήσουν τόσο το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, όσο και το παγκόσμιο ρεκόρ.

Η νεαρή αθλήτρια μίλησε και για τις δυσκολίες του να συνδυάζει κάποιος τον πρωταθλητισμό μαζί με τις σπουδές, μιας και η ίδια πέρα από την κωπηλασία είναι φοιτήτρια στην ιατρική σχολή. Όπως τόνισε, όμως, τα αγαπάει πάρα πολύ και τα δύο και έτσι βρίσκει τη θέληση για να τα καταφέρει

Αναλυτικά η συνέντευξη της Δήμητρας Τσαμοπούλου στο ΑΠΕ – ΜΠΕ:

Δήμητρα, το 2017 ολοκληρώθηκε με πολλές επιτυχίες για σένα. Το μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ξεχώρισε;

«Ήταν μία δύσκολη χρονιά, γιατί είχα έναν τραυματισμό. Το μετάλλιο επομένως ήταν σαν… λύτρωση όταν ήρθε».

Χαρακτήρισες μια χρονιά δύσκολη και κατέκτησες 5 μετάλλια. Αν δεν είχες τον τραυματισμό, τι θα πετύχαινες;

«Δεν μπορώ να προβλέψω, αλλά δύο μήνες έμεινα πίσω από τις προπονήσεις. Ενδεχομένως αν δεν είχα αυτό τον τραυματισμό να είχα ένα διαφορετικό αποτέλεσμα».

Η καλύτερη ανάμνηση που σου έχει μείνει μέσα στο 2017 ποια είναι;

«Ο τραυματισμός μου! Μέσα από τον τραυματισμό μου βγήκα πιο δυνατή. Εκεί που νομίζεις ότι τελειώνουν όλα, βλέπεις ότι έχεις κι άλλες δυνάμεις και μπορείς να τα καταφέρεις, αν το θέλεις πολύ. Επομένως, μέσα στην όλη σύγχυση και στεναχώρια, μου βγήκε σε καλό».

Επομένως ο τραυματισμός στη μέση σού έδωσε κίνητρο;

«Ναι, και βγήκα πολύ πιο δυνατή. Έμαθα να χειρίζομαι πολλές καταστάσεις διαφορετικά».

Ενόψει της νέας χρονιάς τι περιμένεις;

«Κυνηγάω σίγουρα το Παγκόσμιο πρωτάθλημα Νέων Γυναικών. Κάνω προπονήσεις με το ίδιο πλήρωμα και στόχος μας είναι να πάρουμε το χρυσό μετάλλιο. Πέρυσι στο Παγκόσμιο, με την Αννέτα Κυρίδου πλήρωμά μου, φτάσαμε πολύ κοντά στο παγκόσμιο ρεκόρ. Αν οι καιρικές συνθήκες μάς το επιτρέψουν, φέτος θέλουμε να καταρρίψουμε τον χρυσό χρόνο!».

Η Ελλάδα περνάει δύσκολες καταστάσεις, λόγω της οικονομικής κρίσης. Εσείς οι αθλητές πώς μπορείτε και είστε στραμμένοι μόνο στον πρωταθλητισμό;

«Δυστυχώς, επειδή η κωπηλασία είναι ερασιτεχνικό άθλημα και δεν πληρωνόμαστε από αυτό, βγαίνουμε με την στήριξη της οικογένειας. Αν δεν είχα την οικογένειά μου να με στηρίζει και να βλέπει πόσο πολύ το θέλω, δεν θα μπορούσα να συνεχίσω. Η ομοσπονδία κάνει πραγματικά ό,τι μπορεί, αλλά και τα οικονομικά δεδομένα δεν βοηθούν. Καλύπτει τα κοινόβια (σ.σ. προπονητικά καμπ) και τους αγώνες στο εξωτερικό».

Εσείς οι αθλητές μπορείτε να προσελκύσετε χορηγούς;

«Προσωπικά δεν έχω κάποιον χορηγό. Η ομοσπονδία μας δίνει το δικαίωμα να έχουμε κάποιον χορηγό, αλλά είναι δύσκολο».

Λένε ότι σε μια μασχάλη δεν χωρούν δύο καρπούζια. Εσύ κάνεις πρωταθλητισμό και σπουδάζεις στην ιατρική σχολή. Πόσο δύσκολο είναι;

«Είναι όντως πάρα πολύ δύσκολο. Παρόλο που η κωπηλασία δεν είναι επαγγελματικό άθλημα, καταναλώνουμε πάρα πολλές ώρες προπόνησης. Δεν θέλω να «παγώσω» την σχολή, όπως κάνουν πάρα πολλοί αθλητές, γιατί δεν θέλω να χάσω την επαφή. Επομένως, πηγαίνω όσο συχνά μπορώ και διαβάζω πολλές ώρες μόνη μου».

Σου αρέσει η Ιατρική;

«Είναι αυτό που ήθελα. Από μικρή αυτό ονειρευόμουν, να γίνω γιατρός. Ακόμα κι αν δεν έκανα κωπηλασία, αυτός θα ήταν ο στόχος μου ακαδημαϊκά».

Για σένα είναι ξεχωριστό ότι είσαι και στην Ιατρική, είσαι και παγκόσμια πρωταθλήτρια;

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

«Σίγουρα είναι μεγαλύτερη χαρά, όταν μπορείς να συνδυάζεις δύο τόσο δύσκολα πράγματα. Όταν πέρασα το πρώτο μου μάθημα στην ιατρική, ήμουν πολύ υπερήφανη για τον εαυτό μου. Μπορεί να μην ήταν κάτι τόσο τρομερό, αλλά ότι μπόρεσα και συνδύασα τις σπουδές με τον πρωταθλητισμό, το έκανε ακόμα πιο συναρπαστικό».