ΑΛΛΑ ΣΠΟΡ
Ποιές θα ήταν οι πρώτες σας σκέψεις, εάν ανοίγατε τις κουρτίνες του δωματίου σας και, έξω βλέπατε να πέφτει βροχή; Δεν ξέρουμε για εσάς, αλλά για τον Μιχάλη Μουρούτσο, ήταν η ιδανική μέρα για να γίνει... Ολυμπιονίκης.
Μια βροχερή μέρα, σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια, στο Σίδνεϊ, ο Έλληνας πρωταθλητής του ταεκβοντό, χάρισε στη χώρα μας το πρώτο μετάλλιο στο συναρπαστικό αυτό άθλημα (σ.σ. το 1992 είχε προηγηθεί το μετάλλιο της Μόρφως Δροσίδου, αλλά με το ταεκβοντό ως άθλημα επίδειξης), ενώ παράλληλα έμελλε να είναι ο μοναδικός Ευρωπαίος «χρυσός» Ολυμπιονίκης για μια 12ετία (στο Λονδίνο 2012 η «γηραιά» ήπειρος πήρε πέντε χρυσά)!
Ο Μουρούτσος πήγε στο Σίδνεϊ, ως πρωταθλητής Ευρώπης από τη διοργάνωση που είχε πραγματοποιηθεί λίγο καιρό νωρίτερα στην Πάτρα. Το ζητούμενο πλέον ήταν μια καλή κλήρωση, η οποία δεν… ήρθε, αφού κλήθηκε ν` αντιμετωπίσει στον πρώτο αγώνα τον Αιγύπτιο αθλητή, από τον οποίο είχε γνωρίσει την πιο βαριά ήττα της καριέρας του, έξι μήνες νωρίτερα (6-0).
«Σκέφτηκα ότι δεν μπορούσα να είμαι τόσο άτυχος. Σκέφτηκα ότι δεν μου άξιζε να έχω φτάσει εδώ, με τόσο κόπο και να έχω μια τόσο κακή κλήρωση», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Μιχάλης Μουρούτσος.
Όλα αυτά μέχρι το πρωί της 27ης Σεπτεμβρίου, όταν η… βροχερή εικόνα από το παράθυρο του δωματίου του, σε συνδυασμό με την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μια μέρα νωρίτερα με τους δικού του ανθρώπους στην Αθήνα, του είχαν αλλάξει άρδην τη διάθεση. Η διάθεσή του έφτιαξε ακόμη περισσότερο από μια κασέτα με… τσάμικα που άκουγε τη στιγμή που κατευθυνόταν προς το στάδιο όπου θα γίνονταν οι αγώνες.
Στον πρώτο αγώνα καταφέρνει να κερδίσει τον Αιγύπτιο αντίπαλό του, Ταλαάτ Αμπάντα με 6-0, ίδιο σκορ με αυτό που είχε χάσει λίγους μήνες νωρίτερα. Στα προημιτελικά καλείται ν` αντιμετωπίσει τον Τσιχ-Χσιούνγκ Χουάνγκ από την Κινεζική Ταϊπέι, ο οποίος ήταν και το μεγάλο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο. Το τελικό 2-1, στέλνει τον Μουρούτσο στα ημιτελικά και στον… έβδομο ουρανό, αφού όπως παραδέχθηκε λίγα χρόνια αργότερα, «αν ξαναέπαιζα εκατό φορές μαζί του θα με κέρδιζε και τις 100».
H πρόκριση στα ημιτελικά, μετά μάλιστα από δύο τόσο σπουδαίες νίκες, του άλλαξε τη νοοτροπία. Πλέον σκεφτόταν πως εάν δεν έπαιρνε το χρυσό μετάλλιο, θα ήταν τεράστια προσωπική αποτυχία. Με τρομερό άγχος («ήταν και ο μοναδικός αγώνας που ένοιωσα στρεσαρισμένος»), φτάνει σε μια ακόμα δύσκολη νίκη με 2-1 απέναντι στον Γκαμπριέλ Ταραμπουρελί από την Αργεντινή. Το μετάλλιο ήταν πλέον δεδομένο και το μόνο που περίμενε να μάθει ήταν την απόχρωσή του.
Επέστρεψε καταπονημένος αλλά χαρούμενος στο Ολυμπιακό Χωριό, αφού ο τελικός ήταν προγραμματισμένος για μετά από πέντε ώρες. Το χαλαρωτικό μασάζ στο φυσικοθεραπευτήριο δεν έκανε και πολλά πράγματα, αφού πονούσε παντού. Ωστόσο, σε καμία στιγμή, δεν έκανε αρνητικές σκέψεις. Το μόνο που ήθελε ήταν να μπει στον τελικό και να βρεθεί απέναντι στον Ισπανό Γκάμπριελ Εσπάρθα.
«Στον τελικό αισθάνθηκα ότι είχα κάνει το καλύτερο ζέσταμα της ζωής μου, έστω κι αν δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο λόγω της καταπόνησης που ένοιωθε το σώμα μου. Ωστόσο οι θετικές σκέψεις ήταν αυτές που με έκαναν να νοιώθω τόσο έτοιμος», έλεγε στην ίδια συνέντευξη.
Ο Μουρούτσος νίκησε 4-2 τον Ισπανό στον τελικό της κατηγορίας των -58 κιλών, φτάνοντας στη σπουδαιότερη αγωνιστική διάκριση της καριέρας του.
Δεν πανηγύρισε έξαλλα -όπως ίσως κάποιοι ανέμεναν- το μετάλλιο αφού «ήθελα πάντα να σέβομαι τους αντιπάλους μου», αλλά αρκέστηκε να σηκώσει στα χέρια τον Κορεάτη προπονητή του στο κέντρο του τερέν για να τον χειροκροτήσουν οι θεατές «αναγνωρίζοντας την προσφορά του προς εμένα».
Ακολουθήστε στο Google News 
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσειςΔείτε όλες τις τελευταίες Αθλητικές Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, από
