Δημήτρης Ράφτης: «Όποιος δεν πιστεύει στην ύπαρξη της ψυχής, ας κοιτάξει τον Πετρούνια»

Για τον νέο θρίαμβο του Λευτέρη Πετρούνια, αλλά και για την ξεχωριστή αξία των πρωταθλητών που έρχονται από πίσω και χρειάζονται κάθε στήριξη, επειδή «τα παιδιά στους αγωνιστικούς χώρους είναι η μόνη μας ελπίδα», μίλησε ο προπονητής της Εθνικής ομάδας ενόργανης ανδρών, Δημήτρης Ράφτης, μετά την ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Γλασκόβης.

«Κάποιοι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ψυχή. Αν όμως έβλεπαν όσα πέρασε ο Λευτέρης τους τελευταίους έξι μήνες με το πρόβλημα τραυματισμού, τώρα θα άλλαζαν γνώμη. Όποιος δεν πιστεύει στην ύπαρξη της ψυχής, ας κοιτάξει τον Πετρούνια. Αυτή την καταπληκτική εμφάνιση δεν την πέτυχε με τους μύες, αλλά με την ψυχή του. Τα συγχαρητήρια ανήκουν στον ίδιο τον αθλητή και στον γιατρό Οδυσσέα Παξινό, που τον έφερε σ’ αυτή την πολύ καλή κατάσταση στον τελικό. Εγώ δεν νομίζω ότι βοήθησα κάπου αυτή τη φορά», σχολίασε για τον «άρχοντα των κρίκων», ο οποίος το πρωί της περασμένης Πέμπτης (09/08) σκεφτόταν ακόμα και την απόσυρση από τον προκριματικό λόγω έντονων πόνων στον ώμο, αλλά τρεις μέρες αργότερα έκανε επίδειξη δύναμης στον τελικό και κατέκτησε τον τέταρτο συνεχόμενο ευρωπαϊκό τίτλο του.

Ο κ. Ράφτης πρόσθεσε, μάλιστα, ότι η εμφάνιση του Πετρούνια στον τελικό της Γλασκόβης ξεπερνά σε ποιότητα ακόμα και την αξέχαστη εκτέλεσή του στο Ρίο, τον Δεκαπενταύγουστο του 2016:

«Η εκτέλεση που έκανε είναι, ίσως, η καλύτερη της καριέρας του. Νομίζω ότι είναι ανώτερη και από εκείνη του τελικού των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Λευτέρης είναι υπόδειγμα πρωταθλητή. Αντιλαμβάνεται ακριβώς τι θέλει και πώς μπορεί να κερδίσει. Διένυσε μία από τις χειρότερες περιόδους από πλευράς προπόνησης, εξαιτίας του προβλήματος στον αριστερό ώμο, αλλά παρόλα αυτά πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση. Αυτό τα λέει όλα. Είναι απίστευτος…»

Ο προπονητής που έχει πανηγυρίσει εννιά ευρωπαϊκούς τίτλους, πέντε με τον Βλάση Μάρα και άλλους τέσσερις με τον Λευτέρη Πετρούνια, φέρνοντας δύο Έλληνες αθλητές μέσα στους επτά κορυφαίους Ευρωπαίους σπεσιαλίστες όλων των εποχών, αναφέρθηκε επίσης στα συναισθήματα που του δημιουργεί αυτό το ξεχωριστό «παράσημο»:

«Νιώθω περηφάνια… Είναι μία μεγάλη ανταμοιβή. Το μόνο που αναγνωρίζω στον εαυτό μου είναι η σωστή διαχείριση αυτών των δύο αθλητών, που δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται να τους προσγειώνεις όταν πρέπει, να τους κουμαντάρεις στην πορεία του χρόνου, να υπάρχει σωστή κατανομή της κούρασης και της ξεκούρασης, για να πετύχουν να έχουν διάρκεια στην καριέρα τους. Η διάρκεια είναι το στοιχείο που καθιερώνει έναν αθλητή και οι συγκεκριμένοι αθλητές μου απέδειξαν ότι το έχουν».

Επίσης, άδραξε την ευκαιρία για να μιλήσει για τα «ακατέργαστα διαμάντια» της ελληνικής γυμναστικής, που αξίζουν περισσότερα:

«Ελπίζω αυτή η νέα επιτυχία να ταρακουνήσει κάποιους και να μας προσφέρουν τα μέσα που χρειαζόμαστε, γιατί υπάρχουν πολλά ακατέργαστα διαμάντια στην ελληνική γυμναστική. Εγώ ήμουν τυχερός γιατί έπεσα σε δύο αθλητές – διαμάντια που δεν είχαν ανάγκη κατεργασίας, τον Μάρα και τον Πετρούνια. Τα υπόλοιπα παιδιά της Εθνικής, όμως, χρειάζονται κάποιες καλύτερες συνθήκες για να λάμψουν και να φτάσουν στην καλύτερη τύχη που αξίζουν. Ελπίζω ότι θα βελτιωθούν κι άλλο τα πράγματα, από εδώ και πέρα».

Στο ίδιο ύφος, ο ομοσπονδιακός τεχνικός αξιολόγησε θετικά την όχι καλή εμφάνιση της Εθνικής ανδρών στον ομαδικό αγώνα, επικεντρώνοντας στις μεγάλες δυνατότητες των αθλητών:

«Ίσως κάποιοι πουν ότι δεν πήγε καλά η Εθνική στον ομαδικό αγώνα, αλλά εγώ θέλω να βλέπω πάντοτε τη θετική πλευρά. Κρατάω το ότι ξεκινήσαμε καλά, παρότι μετά κάναμε κάποια τραγικά, ανεξήγητα λάθη. Δεν ήμασταν απόλυτα έτοιμοι, γιατί η προετοιμασία μας γίνεται με στόχο να είμαστε στο 100% στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Κατάρ, θεωρώ ότι εκεί θα είμαστε βελτιωμένοι, όμως επαναλαμβάνω ότι δεν αρκεί μόνο η θέληση και η προσπάθεια των παιδιών. Αν κάποιος εστιάσει στις δυνατότητες και όχι στην επίδοση των αθλητών μας, θα δει ότι δεν απέχουμε πάρα πολύ από τους αντιπάλους μας. Εκεί που απέχουμε, είναι στην σταθερότητα της απόδοσης, που για να επιτευχθεί χρειάζονται επιπλέον εφόδια. Υστερούμε σε υλικοτεχνική υποδομή και δεν είναι εύκολο να ανταγωνιζόμαστε χώρες και αθλητές που έχουν τα πάντα. Η ενόργανη γυμναστική είναι ένα από τα πιο δύσκολα αθλήματα στον κόσμο. Μιλάμε για 340 μέρες συνεχούς προπόνησης το χρόνο και μάλιστα πρωί – απόγευμα».

Ο επίλογος γράφτηκε… μετά μουσικής, καθώς ο κ. Ράφτης έκανε την καθιερωμένη -μετά από κάθε μεγάλη επιτυχία- αφιέρωση με νόημα, επιλέγοντας στίχους από το τραγούδι «Τα καράβια μου καίω»:

«Το τραγούδι λέει ‘από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα ώσπου να βρω νερό, γιατί ανήκω εδώ’ και αυτό ακριβώς κάνουμε εμείς… Όμως, στην περίπτωσή μας δεν ισχύει ο επόμενος στίχος, που λέει ‘τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα’. Η θέση των παιδιών μας είναι στους αγωνιστικούς χώρους, εκεί πρέπει να τα κρατήσουμε. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να φύγουν και να πάνε στην κερκίδα. Όλοι όσοι λένε ότι τα παιδιά είναι το μέλλον, ας νιώσουν το νόημα της φράσης και ας κάνουν κάτι παραπάνω για τα παιδιά και για το μέλλον».