Ταεκβοντό: «Συγκινήθηκα γιατί στο τέλος σήκωσα ψηλά την ελληνική σημαία», δήλωσε ο Σοφοτάσιος

Ο Αργύρης Σοφοτάσιος κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων στο ταεκβοντό και ήταν φανερά συγκινημένος. Μάλιστα όπως είπε αγωνιζόταν για όλη την Ελλάδα και στο τέλος κατάφερε να σηκώσει την ελληνική σημαία στην κορυφή της Ευρώπης.

Παράλληλα μίλησε για την μεγάλη του επιτυχία, τα όνειρα του που γίνονται πραγματικότητα και την πορεία του μέχρι την κορυφή αλλά και την ώθηση που του έδωσαν οι γονείς του και οι προπονητές του.

Η συνέντευξη του Αργύρη Σοφοτάσιου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:

Τελικά τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα;
«Πιστεύω ναι, όταν τα πιστεύεις. Ήξερα αρκετούς μήνες πριν ότι θα συμμετάσχω στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αφοσιώθηκα σ΄ αυτό, δούλεψα πολύ σκληρά όλο το καλοκαίρι με τους προπονητές μου, το γυμναστή μου και την Ολυμπιακή ομάδα κωφών, πήγα σε καμπ και το τελευταίο διάστημα έπαιξα αρκετούς αγώνες στο εξωτερικό, όπου συνάντησα πολλούς από τους αθλητές που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα. Είδα ότι ήμουν σε καλό επίπεδο, το πίστεψα και ήρθε αυτό το αποτέλεσμα»

Το ελληνικό ταεκβοντό ανέβηκε ακόμη ψηλότερα με τη δική σου αλλά και τις επιτυχίες των συναθλητών σου στην Κύπρο;
«Η εθνική μας ομάδα έχει παιδιά που αγωνιστικά είναι πολύ ψηλά, είναι όμως και καταπληκτικοί χαρακτήρες όλοι τους. Δέσαμε από την πρώτη μέρα, στηρίξαμε ο ένας τον άλλον, προσπαθήσαμε για το καλύτερο και πιστεύω ανεβάσαμε το ελληνικό ταεκβοντό λίγο ψηλότερα. Όλα τα παιδιά θα μπορούσαν να είναι στη θέση μου. Αν δεν είχαμε μάλιστα κάποιες άτυχες στιγμές να χάσουμε στον πόντο στα τελευταία δευτερόλεπτα, η εθνική μας πιστεύω θα ανέβαινε στο βάθρο. Το να συναγωνίζεσαι εθνικές ομάδες χωρών όπως η Ρωσία, η Τουρκία, η Κροατία που πρωταγωνιστούν στην Ευρώπη και όχι μόνο είναι ένας άθλος. Αυτά τα παιδιά έχουν μέλλον και θα τιμήσουν πολλές φορές ακόμα τη χώρα μας».

Έδειξες έντονα συγκινημένος μετά το τέλος του τελικού. Ξέσπασες σε κλάματα φαντάζομαι ανάμεικτα. Χαράς αλλά και ανακούφισης…
«Ναι γιατί αυτό που κατάφερα ήταν πολύ διαφορετικό απ’ ότι είχα κάνει μέχρι πριν τη διοργάνωση. Έπαιζα σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα, όχι μόνο για τον εαυτό μου και το σύλλογό αλλά για όλους τους Έλληνες και στο τέλος σήκωσα ψηλά την ελληνική σημαία. Μετά το γύρο του θριάμβου η φόρτιση ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσα ούτε να σκεφτώ, ούτε να μιλήσω. Έτσι ξέσπασα. Και έκλαιγα πολλή ώρα καθώς περνούσε σαν ταινία από μπροστά μου όλο το ταξίδι μου μέχρι εδώ».

Το πρωί της ημέρας που αγωνιζόσουν, είχε περάσει από το μυαλό σου, ότι μερικές ώρες αργότερα ο εθνικός ύμνος θα παιάνιζε στο στάδιο, με αφορμή το δικό σου χρυσό μετάλλιο;
«Αυτό που είχα στο μυαλό μου τη μέρα που έπαιζα αλλά και όλες τις προηγούμενες μέρες ήταν να πιάσω μια καλή απόδοση και να βγάλω στο τεραίν τη δουλειά που είχα κάνει. Είχα προετοιμαστεί πολύ καλά πνευματικά και σωματικά και πίστευα ότι αν παίξω καλά θα έρθει και το αποτέλεσμα. Το μετάλλιο άρχισα να το σκέφτομαι μετά τον πρώτο αγώνα που έπαιξα με έναν πολύ καλό αθλητή, τον καλύτερο για μένα της κατηγορίας μου, από τον οποίο είχα χάσει δύο φορές στον πόντο και μάλιστα από δικά μου λάθη. Τον ήξερα πολύ καλά κι αυτό με βοήθησε να παίξω καλά και να κερδίσω. Όταν μπήκα στο τερέν για τον τελικό είπα: είσαι καλά, πήγαινε και πάρτο, για τον εαυτό σου, τους ανθρώπους που σε πίστεψαν, για τη χώρα σου».

Υπήρξε στιγμή που ένοιωσες ότι κάτι δεν πάει καλά σε κάποιον αγώνα, κι αν ναι σε ποιόν και για ποιους λόγους;
«Σε όλους τους αγώνες μου προσπαθούσα από την αρχή να είμαι ήρεμος και συγκεντρωμένος και να ελέγχω το σκορ. Σ? αυτό με βοήθησε πάρα πολύ ο ομοσπονδιακός προπονητής που κάθισε στην καρέκλα, ο κ. Γιώργος Σταυριανός τον οποίο και ευχαριστώ. Νομίζω σε έναν μόνο αγώνα ήμουν πίσω στο σκορ 1 ή 2 πόντους στον πρώτο γύρο. Στο δεύτερο γύρο προσπαθούσα να κάνω κάποια διαφορά και στον τρίτο να διαχειριστώ σωστά την κούραση και το χρόνο και να κρατήσω τη διαφορά. Ο πρώτος μου αγώνας με το Βέλγο αθλητή ήταν ο πιο κρίσιμος και μου έδωσε μεγάλη δύναμη για τη συνέχεια. Δύσκολος ήταν και ο τρίτος αγώνας με τον Ουκρανό, έναν έμπειρο και δυνατό αθλητή. Παρότι ήμουν μπροστά 5 πόντους στα τελευταία 10 δευτερόλεπτα, με ένα περίεργο χτύπημα στο κεφάλι ο αντίπαλός μου με έφτασε στον πόντο. Προσπάθησα να μείνω ήρεμος και απόλυτα συγκεντρωμένος και κατάφερα και κράτησα τον πόντο. Ο ημιτελικός δεν με δυσκόλεψε ιδιαίτερα και στον τελικό το πίστεψα, σωματικά ήμουν καλά, έπαιξα σωστά και τον πήρα».

Μοναδική εξέδρα από τους συναθλητές σου καθ’ όλη τη διάρκεια του τελικού. Πόση δύναμη σου έδωσαν;
«Τα παιδιά της εθνικής ήταν συγκλονιστικά. Έβγαλαν ψυχή και με τις φωνές τους ένιωθα ότι με έσπρωχναν για να φτάσω μέχρι το τέρμα. Συγκλονιστικοί ήταν και όλοι οι Έλληνες προπονητές, οι γονείς των παιδιών καθώς και οι Κύπριοι φίλοι μας που ήταν στις κερκίδες και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να στηρίξουν τους αθλητές σε κάθε αγώνα. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου».

Τα μελλοντικά σου σχέδια εντός κι εκτός ταεκβοντό; 
«Ο άμεσος στόχος είναι να πάω καλά στο Greece Open το επόμενο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα. Οι επόμενοι στόχοι μου είναι να μπω και την επόμενη χρονιά στην εθνική ομάδα και να συμμετάσχω στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων? Νεανίδων και την Ολυμπιάδα Νέων του 2018. Για το μέλλον, αυτό που θέλω είναι να βελτιώνομαι συνεχώς και παρακαλώ κάθε μέρα το Θεό να μου χαρίζει υγεία και δύναμη για να μπορώ να παίζω ταεκβοντό σε υψηλό επίπεδο για πολλά χρόνια. Βήμα ? βήμα, και με σκληρή δουλειά θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ. Εκτός ταεκβοντό, θέλω να μπω στο πανεπιστήμιο και να μπορέσω να συνδυάσω αποδοτικά τις σπουδές μου με τον πρωταθλητισμό. Δεν έχω κατασταλάξει ακόμα τί θέλω να σπουδάσω αλλά αυτή τη στιγμή κελείνω προς τη διατροφολογία. Έχω όμως αρκετό χρόνο ακόμα για να το σκεφτώ».

Θα ήθελες να πεις σε κάποιους ανθρώπους ευχαριστώ;
«Θέλω εδώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Δασκάλους μου Ξενοφώντα και Γιώργο Σταύρακα του ΑΣ Δύναμη Πατρών που με πήραν 4,5 χρονών απ? το χέρι, με μύησαν στο άθλημα, με έπλασαν σαν αθλητή και με έφτασαν μέχρι εδώ. Επίσης, το γυμναστή μου Δημήτρη Κοτσίρη, γυμναστή της ομάδας μπάσκετ του Απόλλωνα Πάτρας, που επιμελείται το πρόγραμμα ενδυνάμωσής μου και να βοήθησε να βελτιώσω τη δύναμη και την εκρηκτικότητά μου. Ευχαριστώ επίσης την Ελληνική Ομοσπονδία Ταεκβοντό για την ευκαιρία που μου έδωσε. Παρά τις δύσκολες οικονομικά εποχές που περνάμε, προσπαθεί πολύ με ό,τι μέσα διαθέτει και συμμετέχει κάθε χρόνο σε όλα τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα με πλήρη εθνική ομάδα δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε περισσότερα παιδιά να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Και τα καλύτερα έρχονται. Ευχαριστώ ακόμα όλους αυτούς εντός και εκτός ταεκβοντό, προπονητές, αθλητές, γονείς και φίλους, που με πίστεψαν και με βοήθησαν σε όλη αυτήν τη διαδρομή, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Τέλος, το μεγαλύτερο ευχαριστώ και μια απέραντη ευγνωμοσύνη στην οικογένειά μου που μου έμαθε να προσπαθώ και να μην τα παρατάω και όλα αυτά τα χρόνια με στηρίζει ηθικά και οικονομικά χωρίς ποτέ να ζητήσει οποιοδήποτε αντάλλαγμα».