Σε μία πρωτοφανώς σχοινοτενή σεζόν που διαρκεί αισίως ένα χρόνο και αναμένεται να τελειώσει σε περίπου ένα μήνα από τώρα, για να διακριθεί μία ομάδα δεν χρειάζεται μόνο τους πρωταγωνιστές της.
Χρειάζεται και λιγότερο επιφανείς «εργάτες», ποδοσφαιριστές που έχουν σαφή ρόλο και προσανατολισμό και μπορούν να κάνουν τη δουλειά αποτελεσματικά και αθόρυβα, οποτεδήποτε και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες τους ζητηθεί.
Έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημειολογία το γεγονός ότι η επιστροφή του Ολυμπιακού στις νίκες και τις καλές εμφανίσεις συνέβη χάρη σε δύο τέτοιους παίκτες, δύο αγαπημένα παιδιά του προπονητή και ιδανικούς αντιήρωες: Τον Γιώργο Μασούρα και τον Αχμέντ Χασάν.
Ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας προπονητής που χαρακτηρίζεται από αξιοκρατία, ποδοσφαιρική δικαιοσύνη και αυστηρό κώδικα συμπεριφοράς στους κόλπους της ομάδας του. Δεν δίστασε ποτέ να συγκρουστεί με παίκτες, ανεξαρτήτως κύρους και ονόματος, όταν έκρινε ότι η αγωνιστική ή εξωαγωνιστική τους νοοτροπία απειλούσε τα γερά θεμέλια που στηρίζουν την αρραγή δομή των αποδυτηρίων του.
Ούτε δίστασε φυσικά ποτέ να επιμείνει, παρά την σταθερή αντίδραση της κερκίδας, σε παίκτες που θεωρούσε ότι εξυπηρετούσαν το αγωνιστικό του πλάνο. Τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτής της «γοητευτικής ξεροκεφαλιάς» του Πορτογάλου, την οποία μοιράζονται οι περισσότεροι μεγάλοι προπονητές, είναι οι σημερινοί πρωταγωνιστές της νίκης του Ολυμπιακού επί του Άρη.
Ο Γιώργος Μασούρας, αποκτήθηκε πέρυσι μεσούσης της σεζόν από τον Πανιώνιο και ξεκίνησε τον αγώνα του για καθιέρωση στην ερυθρόλευκη ενδεκάδα από μειονεκτική θέση, καλούμενος να ανταγωνιστεί παίκτες ποιοτικότερους και πιο φορμαρισμένους. Στην πρώτη μισή σεζόν του έδειξε ενθαρρυντικά δείγματα σκοράροντας κάποια γκολ στο Ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά ο Μαρτίνς γνώριζε ότι τα Ευρωπαϊκά ματς θα ήταν η ευκαιρία του να λάμψει, διότι ο Ολυμπιακός θα χρειαζόταν εξτρέμ «καμικάζι», με ανασταλτικές αρετές για να κοντράρει Ευρωπαϊκούς αντιπάλους που ουδεμία σχέση είχαν με τις Ελληνικές κλειστές άμυνες.
Και πράγματι, ένα χρόνο μετά, παίκτης και προπονητής δικαιώθηκαν πανηγυρικά. Ο Μασούρας δούλεψε σε εκπληκτικό βαθμό στην προετοιμασία, αναπτύσσοντας σημεία του παιχνιδιού του που έχρηζαν αλματώδους βελτίωσης και εξελίχθηκε σε έναν παίκτη που αντικαθιστούσε την έλλειψη ικανότητας στο ένας με έναν με σωστές τοποθετήσεις μέσα στην περιοχή, ασταμάτητο τρέξιμο, αξιοπρεπέστατες σέντρες και δεινότητα στα τελειώματα με τα πόδια και το κεφάλι.
Ο Μαρτίνς βρήκε δηλαδή στο πρόσωπο του τον ιδανικό εξτρέμ για τα Ευρωπαϊκά ματς υψηλού ρυθμού, όπου τα αντίπαλα back ανεβαίνουν διαρκώς και τα εξτρέμ μπορούν να σε «σκοτώσουν» με μία κίνηση. Όμως και στην Ελλάδα, ο Μασούρας αποδείχθηκε σταθερότατος και αποδοτικότατος, αναγκάζοντας τον Μαρτίνς να ξεκινάει την ενδεκάδα από εκείνον. Αποτέλεσμα της εξέλιξης του Μασούρα; Ένα απίστευτο στατιστικό. Από τα 54 παιχνίδια που έχει δώσει ο Ολυμπιακός τη φετινή σεζόν, ο 27χρονος έχει αγωνιστεί στα 49, σε περισσότερα δηλαδή και από τον τερματοφύλακα Ζοζέ Σα! Με τη σημερινή του εμφάνιση κόντρα στον Άρη, έσπασε μάλιστα το ρεκόρ που κρατούσαν Δημήτρης Ελευθερόπουλος και Δημήτρης Μαυρογενίδης από το μακρινό 1999 με 48 παιχνίδια!
Η περίπτωση του Αχμέντ Χασάν, είναι από την άλλη πλευρά εντελώς διαφορετική, καθώς έφτασε εξαρχής στο λιμάνι προοριζόμενος για βασικός, εφόσον κρίθηκε από προπονητή και διοίκηση ότι ο Γκερέρο δεν είχε την απαιτούμενη ευκολία στο γκολ που χρειάζεται στον βασικό σέντερ φορ του Ολυμπιακού. Η πρώτη του σεζόν στον Πειραιά, χαρακτηρίστηκε από αντιφάσεις. Από την μία πλευρά, οι αριθμοί του ήταν από ενθαρρυντικοί έως καλοί. Συγκεκριμένα, πέτυχε 11 γκολ σε 22 αναμετρήσεις, αποτελώντας παράλληλα τον πιο αποτελεσματικό σκόρερ ολόκληρου του πρωταθλήματος, καθώς έβρισκε δίχτυα ανά 3,5 προσπάθειες. Θα μπορούσε να έχει ακόμη καλύτερους αριθμούς δε, αν μόνιμος εκτελεστής των πέναλτι δεν ήταν κατά την περσινή σεζόν ο Κώστας Φορτούνης.
Στο τέλος της σεζόν κρίθηκε ότι ο Ολυμπιακός χρειαζόταν κάποιον συνεπέστερο σκόρερ για βασικό και ο Χασάν επέστρεψε στην Πορτογαλία πληρώνοντας κυρίως, και άδικα ίσως, την αδυναμία του να βρει δίχτυα στα μεγάλα παιχνίδια που πλήγωσαν πέρυσι θανάσιμα τον Ολυμπιακό. Το διαζύγιο όμως ήταν «βελούδινο», με την διοίκηση και τον προπονητή να λένε δημοσίως τα καλύτερα για την απόδοση και τον χαρακτήρα του παίκτη.
Έτσι, όταν ο Ολυμπιακός χρειάστηκε μεσούσης της σεζόν έναν ποδοσφαιριστή για να μοιραστεί, ανισομερώς έστω, την θέση του επιθετικού με τον «δαιμονισμένο» Γιουσέφ Ελ Αραμπί, η επιλογή ήταν προφανής και ολόσωστη.
Ο Αιγύπτιος επέστρεψε στον Ολυμπιακό και απέδειξε περίτρανα εκείνο που οι ψυχραιμότεροι και εμπειρότεροι φώναζαν από την περσινή σεζόν. Ότι δηλαδή σε μία λειτουργική επιθετικά ομάδα με σαφείς ρόλους και αγωνιστικές αρετές, ένας επιθετικός επιπέδου Χασάν αποτελεί πολυτέλεια για αναπληρωματικός. Όποτε λοιπόν ο Ελ Αραμπί χρειάστηκε ποιοτικές ανάσες, ο Αιγύπτιος ήταν εκεί, κάνοντας τη δουλειά κάτι παραπάνω από αποτελεσματικά, μετρώντας ήδη 4 γκολ στη διαδικασία των play off.
Όχι και άσχημα λοιπόν, για δύο αντιήρωες…
*Για την υπογραφή: Κάτι μαγικό