Δίχως δεύτερη σκέψη: Υπάρχει πάντα εκείνη η ομαδάρα που σχημάτισε στη δεύτερη σεζόν του (2011-12) ο Ερνέστο Βαλβέρδε στο μεγάλο λιμάνι.
Ο Ολυμπιακός που κατέκτησε το νταμπλ, που νίκησε στο Τσάμπιονς Λιγκ Μαρσέιγ, Ντόρτμουντ, Άρσεναλ. Που έφτασε μια ανάσα από τους προημιτελικούς του Γιουρόπα Λιγκ χάνοντας την ευκαιρία στο Φάληρο με τη Μέταλιστ.
Υπάρχει όμως πλέον και ο Ολυμπιακός της δεύτερη σεζόν του Πέδρο Μαρτίνς. Και μια πορεία που θυμίζει σε όλα εκείνη τη καταπληκτική σεζόν. Οι Ερυθρόλευκοι που πήραν το πρωτάθλημα, που είναι στον τελικό κυπέλλου, που διεκδικούν ξανά τη παρουσία τους στους προημιτελικούς του Γιουρόπα, με κερασάκι στη τούρτα το δέλεαρ της παρουσίας στο νέο format (final 8).
Η δεύτερη βασική υποψηφιότητα για την καλύτερη ομάδα της δεκαετίας.
Και αν εκείνη του δον Ερνέστο ήταν στην αρχή μιας νέας εποχής διοικητικά, που προφανώς ο ενθουσιασμός είναι μεγαλύτερος; Η φετινή σεζόν έρχεται να επιβεβαιώσει πως οι Πειραιώτες δεν έχασαν ποτέ εκείνη τη διάθεση. Και κυρίως πως έκαναν πολλά βήματα προς τα εμπρός από τότε. Σε σημείο που να είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν μια ακόμη δική τους εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Διότι με βάση την ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε και τη δουλειά του από το καλοκαίρι του ΄10 οι Ερυθρόλευκοι κέρδισαν επτά πρωταθλήματα στη σειρά. Άνοιξαν τα φτερά τους για την πιο παραγωγική εποχή τους στα κύπελλα Ευρώπης. Δημιούργησαν μια γενιά Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Το να το κάνεις μια φορά είναι τεράστιο επίτευγμα. Το να ετοιμάζεσαι τόσο σύντομα να το ξανακάνεις, είναι ένα μικρό ποδόσφαιρο θαύμα.
Το μεγαλύτερο παράσημο της εποχής Μαρινάκη στο μεγάλο λιμάνι.
Αυτό που ξεκίνησε το καλοκαίρι του ΄18. Και που μοιάζει τόσο πιστό στο moto της εποχής: Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν το πρώτο βήμα. Ακολουθούν τα επόμενα σε ένα καλοκαίρι που ούτως ή άλλως λόγω του lockdown έχει στοιχεία ιστορικά. Ένα παράξενο μακρύ καλοκαίρι που ήδη οι φίλοι του Ολυμπιακού έχουν δημιουργήσει χώρο για αυτό, στο άλμπουμ με τις αναμνήσεις.