Φορτούνης: Η γοητεία της απλότητας

«Το ποδόσφαιρο παίζεται με το μυαλό. Τα πόδια στου είναι απλώς τα εργαλεία» είχε πει ο Αντρέα Πίρλο, παραφράζοντας μία παλαιότερη φράση του πιο επιδραστικού ανθρώπου στην ιστορία του ποδοσφαίρου, Γιόχαν Κρόιφ. Μία φράση που ήρθε στο μυαλό των περισσότερων, παρακολουθώντας τις δύο τελευταίες εμφανίσεις του Κώστα Φορτούνη κόντρα σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ.

Η ρήξη χιαστών είναι ένας πολύ ύπουλος τραυματισμός. Πιθανότατα, ο πιο ύπουλος για τους ποδοσφαιριστές. Η ιδιαιτερότητα του έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι δημιουργεί στον αθλητή μία απίστευτη ανασφάλεια να πατήσει γερά στο χτυπημένο πόδι, ακόμη και μετά την ανάρρωση του.

Όταν ο Κώστας Φορτούνης αποχώρησε σφαδάζοντας, με οξείς πόνους στο γόνατο, από το περσινό φιλικό προετοιμασίας του Ολυμπιακού κόντρα στο Αμβούργο, πολλοί πίστεψαν ότι η καριέρα του είχε τελειώσει. Ένας «ντελικάτος» παίκτης, που στηριζόταν περισσότερο στο ταλέντο και ελάχιστα στη δύναμη, δεν θα είχε μέλλον μετά από τέτοιο τραυματισμό, και μάλιστα στην πιο παραγωγική του ηλικία, σκέφτηκαν.

Πράγματι, ο φυσικός αρχηγός του Ολυμπιακού ταλαιπωρήθηκε πολύ. Και πρωτίστως, δεν ταλαιπωρήθηκε ως προς την ανάρρωση διότι ο σύλλογος δεν τον άφησε στιγμή μόνο. Του παρείχε όλες τις δυνατές διευκολύνσεις που μπορεί να έχει ένας αθλητής. Τις καλύτερες εγκαταστάσεις, τις ευνοϊκότερες συνθήκες και το πιο εξειδικευμένο και καταρτισμένο τιμ ιατρών και φυσιοθεραπευτών.

Οι πραγματικές δυσκολίες για τον Κώστα Φορτούνη ξεκίνησαν μετά τον τραυματισμό του, όταν κλήθηκε να βρει ξανά την αγωνιστική του ταυτότητα και να αποκτήσει ρόλο σε μια ομάδα που, θέλοντας και μη, είχε αναγκαστεί να μάθει να ζει χωρίς εκείνον.

Ο οξυδερκής και κυνικός Πέδρο Μαρτίνς μετουσίωσε την απώλεια του αγαπημένου του «δεκαριού» σε ευκαιρία να δημιουργήσει μία συμπαγή και μαχητική τριάδα στα χαφ. Απόφαση που εξελίχθηκε σε κίνηση ματ για το εγχώριο και Ευρωπαϊκό μέλλον της ομάδας και της οποίας τα αποτελέσματα ήταν τουλάχιστον θεαματικά.

Ο Φορτούνης λοιπόν επανήλθε σε πλήρη αγωνιστικό ρυθμό τον Φεβρουάριο, ήτοι στον πιο νευραλγικό μήνα της σεζόν. Ο Μαρτίνς γνώριζε καλά από την περυσινή σεζόν ότι μία εξαιρετική δουλειά σε βάθος ενός έτους θα μπορούσε να πάει εν συνόλω στράφι, αν η ομάδα δεν κέρδιζε πάση θυσία τα κρίσιμα παιχνίδια του Φλεβάρη. Και στο βωμό αυτής της παραδοχής, η πρώτη θυσία ήταν ο Τρικαλινός μεσοεπιθετικός, ο οποίος αναγκάστηκε να μείνει εκτός στα παιχνίδια με ΠΑΟΚ και Arsenal, για να μην διαρραγεί η αναμφισβήτητη ομοιογένεια που είχαν αναπτύξει οι ενδεκαδάτοι «καμικάζι» του Μαρτίνς.

Όμως η ατυχία του δεν σταμάτησε εκεί. Ο κορονοϊός ανάγκασε τον Φορτούνη, όπως και όλους τους ποδοσφαιριστές, σε ακόμη 3,5 μήνες αποχής, πάνω στην ώρα που ήταν έτοιμος να αδράξει την ευκαιρία και να βρει το ρυθμό του μέσα από λιγότερο ανταγωνιστικά και «ηλεκτρισμένα» παιχνίδια.

Η οριστική επανενεργοποίηση του έπρεπε λοιπόν να γίνει με τον δύσκολο τρόπο, μέσα από τα παιχνίδια των play offs και από τα εναπομείναντα παιχνίδια του κυπέλλου. Όμως αυτός ήταν πάντα ο αγαπημένος τρόπος του Φορτούνη. Στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό ξεκίνησε βασικός και κλήθηκε να βγει εντελώς έξω από τα αγωνιστικά του νερά προκειμένου να βρει ρόλο στα πλάνα του Μαρτίνς, μακριά από την αγαπημένη του θέση, από την οποία μάλιστα προσέφερε τα τελευταία χρόνια στον Ολυμπιακό 68 γκολ και 60 ασιστ.

Και ξαφνικά, ως εκ θαύματος, ο Φορτούνης καθάρισε το μυαλό του, θωράκισε ψυχολογικά τον εαυτό του και θύμισε σε όλο το φίλαθλο κόσμο γιατί πριν τραυματιστεί εθεωρείτο δικαίως ο κορυφαίος μεσοεπιθετικός Έλληνας ποδοσφαιριστής. Διότι κατέχει περισσότερο από όλους κάτι αρκετά δυσεύρετο και πολύτιμο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο: το απλό, κάθετο παιχνίδι.

Από δύο κάθετες δικές του μεταβιβάσεις λοιπόν ξεκίνησαν τα δύο πρώτα γκολ του Ολυμπιακού, τα οποία άνοιξαν το δρόμο για μία εύκολη επικράτηση. Στις καθυστερήσεις μάλιστα, πέρασε άλλη μία τέτοια μπαλιά στον Μασούρα που όμως απέτυχε να νικήσει το Διούδη.

Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ μπήκε στον αγωνιστικό χώρο αντί του αφηρημένου και νευρικού Μπουχαλάκη (ο οποίος βέβαια δικαιούται μία κακή εμφάνιση μέσα στην καταπληκτική σεζόν που διανύει) σηματοδοτώντας την αλλαγή του συστήματος σε 4-2-3-1. Το αποτέλεσμα; Αποδείχθηκε game changer και με σπάνια οξυδέρκεια στη φάση του δεύτερου γκολ σφράγισε την πρόκριση για την ομάδα του.

Εν κατακλείδι, οι φορές που φάνηκε η απόσταση που έχει να καλύψει ακόμη ο Κώστας Φορτούνης μέχρι την πλήρη αποκατάσταση του ήταν αρκετές μέσα στο παιχνίδι. Όμως ακόμη περισσότερες ήταν οι φορές που φάνηκε στη ροή του αγώνα η ποιότητα και η γοητεία της απλότητας του παιχνιδιού του.

Και όσο και αν κάποιοι άσπονδοι φίλοι προσπάθησαν να καλλιεργήσουν στο κοινό την πεποίθηση ότι ο Φορτούνης θα είναι πρόβλημα για τον Μαρτίνς, κάτι τέτοιο είναι απόλυτα ανακριβές. Θα είναι μία ασύλληπτης ποιότητας και προσωπικότητας ποδοσφαιρική λύση.

*Για την υπογραφή: Κάτι μαγικό