Το ματωμένο διαμάντι

Στο ποδόσφαιρο, αξία στον νικητή δίνει η αξία του ηττημένου. Και εν αντιθέσει με τον συμπολίτη του που πριν από μία εβδομάδα απειλούσε τον Ολυμπιακό με καντήλες του Βιεϊρίνια πίσω από το κέντρο, ο Άρης αντιμετώπισε την πιο φορμαρισμένη και καλοδουλεμένη ομάδα του Ελληνικού πρωταθλήματος με το κεφάλι ψηλά.

Οι κιτρινόμαυροι, που παρά τις εξωαγωνιστικές δοκιμασίες που τους ταλανίζουν τη φετινή σεζόν παρουσιάζουν ένα αξιόμαχο και ανταγωνιστικότατο σύνολο, κατέβηκαν στο Φάληρο για να κάνουν αυτό που τους έχει κάνει να ξεχωρίσουν από την εγχώρια μιζέρια των περισσότερων ομάδων: Να παίξουν ποδόσφαιρο.

Και μέχρι ένα σημείο, το κατάφεραν. Παρότι η διαφορά τους με τους παίκτες του Πέδρο Μαρτίνς ήταν καταφανέστατη και απαγορευτική για όνειρα νίκης, το πάλεψαν και προσέφεραν στον κόσμο που έχει στερηθεί για μήνες από τη ζωή του το ποδόσφαιρο ένα όμορφο και διασκεδαστικό παιχνίδι.

Ο Ολυμπιακός υπέταξε τον αντίπαλο του χωρίς να εντυπωσιάσει και σίγουρα δυσκολότερα από όσο κατέγραψε ο φωτεινός πίνακας του σκορ. Όπως είναι φυσιολογικό για τα δεδομένα της εποχής και των συνθηκών διεξαγωγής των αγώνων, οι παίκτες του Πέδρο Μαρτίνς δεν εντυπωσίασαν.

Το rotation των πέντε αλλαγών ήταν αναγκαίο για λόγους βιολογικούς και ψυχολογικούς και οι άδειες κερκίδες αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την παρουσίαση καλού ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός, που έχει τον πρωταθλητισμό γραμμένο στο DNA του, πάτησε το γκάζι για έντεκα μετρημένα λεπτά και έφτασε ένα βήμα πιο κοντά στο αναπόφευκτο. Σε εκείνο που πανθομολογουμένως και εμφατικά αξίζει: το 45ο του πρωτάθλημα!

Όμως το ότι οι ερυθρόλευκοι έκαναν έναν αγώνα απέναντι σε μία τόσο αξιόλογη και ανταγωνιστική ομάδα να εξελιχθεί σε υπόθεση έντεκα λεπτών το οφείλουν σε έναν συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Στο πιο αθόρυβο, ουσιαστικό και υποτιμημένο φετινό του «διαμάντι» τους: τον Μαντί Καμαρά.

Στον άσημο 23 χρονο από τη Γουινέα που αποτέλεσε το πρώτο μεταγραφικό απόκτημα της ουσιαστικής και επιτυχημένης ριζικής ανανέωσης του καλοκαιριού του 2018. Στον πολυδιάστατο μέσο που αποκτήθηκε ως «άνθρακας» από μια ομάδα της δεύτερης κατηγορίας της Γαλλίας και εξελίχθηκε μέσα σε 2 χρόνια σε έναν «θησαυρό» στα χέρια του ευεργέτη και καθοδηγητή του, Πέδρο Μαρτίνς.

Τα δύο γκολ που πέτυχε ο Μαντί Καμαρά μέσα σε ένα αγωνιστικό λεπτό αποτελούν στην πραγματικότητα την κορυφή του παγόβουνου της εμφάνισης του. Εκτός της τελικής του πάσας στο τρίτο γκολ και της ανάμειξης του στη φάση του κερδισμένου πέναλτι, ο μέσος από τη Γουινέα βοήθησε σε όλες τις εκφάνσεις του αμυντικού και επιθετικού παιχνιδιού της ομάδας και είχε καίριο και αποτελεσματικό decision making σε κάθε επαφή του με τη μπάλα.

Όμως αυτό που αναμφίβολα εντυπωσιάζει στην μεγάλη εικόνα της μέχρι τώρα σταδιοδρομίας του στον Ολυμπιακό είναι η ευκολία με την οποία προσαρμόζεται σε θέσεις και ρόλους ανάλογα με τις ανάγκες της ομάδας σε κάθε παιχνίδι. Ο Πέδρο Μαρτίνς γνωρίζει καλά πως είτε χρειάζεται έναν καμικάζι για να πιέζει σαν μανιασμένος την μπάλα μέσα στο Emirates απέναντι στην Arsenal είτε αναζητά έναν ντελικάτο χαφ για να μοιράζει το παιχνίδι και να ξεπροβάλει σαν κρυφός φορ από τις πλευρές απέναντι στον Άρη στο Καραϊσκάκη, μπορεί να στραφεί στον Καμαρά για να διεκπεραιώσει την αποστολή.

Και πάνω από όλα, γνωρίζει πως αντιμετωπίζει έναν ποδοσφαιριστή που επιδεικνύει παροιμιώδη ωριμότητα, δυσανάλογη με την ηλικία του. Έναν ποδοσφαιριστή που δεν διστάζει να θυσιάσει το πρώτο του χατ τρικ με την ερυθρόλευκη φανέλα για να δώσει την εκτέλεση πέναλτι στον συμπαίκτη του που χρειάζεται μια ένεση ψυχολογίας μετά τον πολύμηνο τραυματισμό του.

Έναν ποδοσφαιριστή στον οποίον οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η φανταστική φετινή χρονιά και η επιστροφή του Ολυμπιακού στο θρόνο του πρωταθλητή: Τον Μαντί Καμαρά!

MUST READ

Τα power rankings της Euroleague – Οι ειδικοί «βλέπουν» πρώτο Ολυμπιακό και δεύτερο Παναθηναϊκό

*Για την υπογραφή: Κάτι μαγικό