Ολυμπιακός: Ο Οτζίτζα, ο Γκαρθία και ο δημιουργός των «Ισπανών»

Την πρώτη χρονιά του Ερνέστο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό ήταν ο Φρανσουά Μοντέστο, και ο Τσινγκούρι δεν χρειάστηκε να προβληματιστεί ιδιαίτερα. Για όσα ο Αριέλ Ιμπαγάσα δεν είχε τις απαντήσεις στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού, ήταν δίπλα του ο Κορσικανός να… καθαρίζει τη μπουγάδα.

Τη δεύτερη σεζόν, όταν πλέον ο Τσινγκούρι είχε το προνόμιο να διαλέξει εκείνος τους ποδοσφαιριστές του ρόστερ και να φτιάξει την ομάδα με τις λεπτομέρειες που ήθελε, ο καλός Θεός έστειλε στον Πειραιά τον Πάμπλο Ορμπάιθ. Τον καλύτερο αμυντικό χαφ που είχε ο Ολυμπιακός την τελευταία δεκαετία. Έναν «εγκέφαλο» που έκοβε, έραβε, έφτιαχνε. Ήταν ακόμη εκεί ο Ιμπαγάσα και ο Μοντέστο, ήταν ο Μανιάτης που εν τω μεταξύ είχε προλάβει να γίνει και εκείνος σημαντικός. Το σημείο αναφοράς όμως ήταν ο Βάσκος.

Αντίστοιχη και η ιστορία του Μίτσελ. Ανέλαβε στις αρχές του 2013 και ο πρώτος σχηματισμός που είχε κατά νου, έκανε σημαντικότερο όλων τον Λιούμπο Φέισα. Τον Σέρβο που αν δεν τον κυνηγούσαν οι τραυματισμοί το πιθανότερο είναι να είχε σκαρφαλώσει στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Φέισα, Μανιάτης και Μασάδο ήταν η… πρώτη ζαριά. Και όταν ήρθε το καλοκαίρι των αλλαγών; Αφού πρώτα δοκίμασε σε ρόλο αμυντικού χαφ τον Ντε Βινσέντι (!) στην προετοιμασία, τελικά αποφάσισε να αλλάξει την ζωή του Ανδρέα Σάμαρη. Σε μια νύχτα όχι μόνο τον καθιέρωσε αλλά και του άνοιξε τον δρόμο για ότι ακολούθησε.

Προς τι… η αναδρομή στο παρελθόν; Μα, στο αυτονόητο του παρόντος και του μέλλοντος. Ο επόμενος Ισπανός προπονητής είναι εδώ και οι ιδέες του είναι αντίστοιχες. Πρωταθλητισμός για τους Ισπανούς σημαίνει… ποδόσφαιρο. Σημαίνει δημιουργία από τις πίσω ζώνες. Τουλάχιστον ένας ποδοσφαιριστής στον άξονα που να συνδέει σωστά την άμυνα με τους υπόλοιπους, που θα πάρει την ευθύνη της πρώτης μπάλας.

«Κόουτς γιατί ο Ιμπαγάσα τόσο πίσω; Γιατί όχι στο… δέκα» είχαμε ρωτήσει τον Ερνέστο Βαλβέρδε, την εποχή που ο σπουδαίος αυτός προπονητής γύρισε στην Ελλάδα. «Γιατί έχει σημασία ο Ιμπαγάσα να έχει την ομάδα μπροστά του, και όχι πίσω του» είχε πει. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά…

Χθες στο πρώτο δείγμα γραφής του Όσκαρ Γκαρθία, ο άξονας του Ολυμπιακού είχε Ζιλέ και Μάρτινς. Κάτι σαν δύο «8άρια». Σίγουρα ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας του ματς που ο κόουτς ήθελε να δει πρόσωπα. Παρά ταύτα είναι σίγουρο ότι και εκείνος θα ψάξει για τον δικό του δημιουργό από αυτά τα τετραγωνικά. Στην Σάλτσμπουργκ οι δρόμοι του συναντήθηκαν με τον Ναμπί Κεϊτά (που ετοιμάζεται για τη Λίβερπουλ). Τύποι σαν αυτόν όμως κάνουν 60 εκατ ευρώ. Κάτι πιο… νορμάλ; Πρώτα από όλα η λύση εξωτερικού. Η περίπτωση εντός του ρόστερ που εάν και εφόσον κάνει τους «Μιραλάς» δύο στην εντεκάδα. Ο Οτζίτζα Οφόε. Αρκεί βεβαίως ο Βέλγος μέσος να αφήσει κάποια στιγμή πίσω του όλη αυτή την ιστορία με τους μικρούς τραυματισμούς που τον καθυστερούν. Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα πάλι θα χάσει σχεδόν ολόκληρο τον Γενάρη. Τον μήνα δηλαδή που το μεταγραφικό παράθυρο είναι ανοιχτό.

Δεν αποκλείουμε ο Ολυμπιακός να ψάξει έναν ποδοσφαιριστή για τον άξονα του. Κάποιον που θα μπορεί να ταιριάξει κυρίως με τον Οφόε, αλλά και να κάνει τη δουλειά όταν ο Βέλγος δεν είναι εκεί. Τον τελευταίο καιρό οι πρωταθλητές «πηγαίνουν» με το δίδυμο Ταχτσίδης-Ρομαό αφήνοντας την δημιουργία για τους πιο… μπροστά. Αυτό είναι κάτι που δεν μοιάζει να ταιριάζει πολύ με τον τρόπο των Ισπανών…

Βεβαίως οι Ερυθρόλευκοι μόλις χθες ξεκαθάρισαν ότι έχουν άλλες προτεραιότητες. Ότι τους νοιάζει να αδειάσουν το ρόστερ τους από εκείνους που δεν θέλουν να κρατήσουν. Και είναι πολλοί. Σχεδόν μια δεκάδα. Καρσελά, Καπίνο, Μίλιτς, Ζντιέλαρ, Εμενίκε αλλά και ο Μπεν που μάλλον φεύγει πρώτος. Ο Φιγκέιρας που μετά την απόκτηση του Ιγκόρ δύσκολα θα συνεχίσει. Ίσως ένας εξτρέμ (Σεμπά ή Πάρντο), ίσως κάποιος από τους κεντρικούς (Μάρτινς). Εκεί θα ρίξουν το βάρος σε πρώτη φάση και είναι λογικό καθώς από τον Δεκέμβρη το ρόστερ ανέβηκε +3 (Μιραλάς, Ιγκόρ, Χατζισαφί). «Το ρόστερ έκλεισε» είπε ο Ολυμπιακός αναφορικά με τις αφίξεις. Με νέο προπονητή όμως και είκοσι ημέρες ακόμη για μεταγραφές, καλό θα είναι να έχουμε το νου μας…