Ο (ανέλπιστα) καλός, ο (αναμενόμενα) κακός και… η άσχημη

Όχι, δεν πρόκειται για μια παραλλαγή του -προ μισού αιώνα- Γουέστερν με πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ αλλά για μια συνοπτική αναφορά στα όσα μας έμειναν από την πρεμιέρα των πλέι οφ. Από την επιστροφή στη δράση για τις κορυφαίες ελληνικές ομάδες, μετά από τρεις ολόκληρους μήνες, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Επιχειρώντας λοιπόν να κάνουμε έναν απολογισμό για τους κερδισμένους και τους χαμένους αυτής της πρώτης αγωνιστικής. Ας τα πάρουμε με χρονολογική σειρά…

Για τη… χαρά της συμμετοχής

Στο παιχνίδι του Άρη με τον ΟΦΗ, είδαμε δύο ομάδες χωρίς ουσιαστικό κίνητρο, αφού αμφότερες έχουν εξασφαλίσει την έξοδό τους στην Ευρώπη. Οι «κίτρινοι» με τον Γκάμα να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα πήραν μια νίκη που βάσει εικόνας του ματς, στη μεγαλύτερή του διάρκεια, δεν φαινόταν ότι θα έρθει. Όχι τόσο εύκολα τουλάχιστον.

Οι Κρητικοί έπαιξαν το ποδόσφαιρο που μας έχουν συνηθίσει από την κανονική διάρκεια της σεζόν κι αν ήταν πιο προσεκτικοί, θα μπορούσαν να είχαν πάρει και κάτι παραπάνω από το παιχνίδι. Μικρό το κακό όμως αφού έτσι κι αλλιώς  η χρονιά είναι απολύτως επιτυχημένη για την ομάδα του Γιώργου Σίμου. Όσο για τον Άρη, μάλλον κυνικός θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αφού σκόραρε σχεδόν σε κάθε του ευκαιρία. Για την ομάδα της Θεσσαλονίκης όμως, ο στόχος είναι ένας. Το Κύπελλο. Κι εκεί θα πρέπει να είναι απόλυτα έτοιμη, ώστε να ανατρέψει το σκορ κόντρα στην ΑΕΚ και να επιστρέψει σε τελικό μετά από 10 χρόνια.

Πρωταθλητής και προβληματισμός

Στην Τούμπα αυτό που είδαμε ήταν μάλλον μια επιβεβαίωση. Μια επιβεβαίωση της κατιούσας που έχει πάρει ο ΠΑΟΚ αρκετό καιρό πριν τη διακοπή, και δεν άλλαξε ούτε μετά από αυτή, αλλά και της ανωτερότητας του Ολυμπιακού που ουσιαστικά σφράγισε τον τίτλο.

Στο ματς-τελικό όπως διατυμπάνιζαν στη Θεσσαλονίκη για να μειώσουν τη διαφορά στο… -4, μετά τη λήξη του βρέθηκαν τελικά στο -17. Η εικόνα του Δικεφάλου ήταν μάλλον εικόνα αποσύνθεσης που δεν μπορούμε να πούμε ότι μας εξέπληξε κιόλας. Η περιοχή του Ολυμπιακού έμοιαζε ναρκοπέδιο, οι φάσεις σχεδόν ανύπαρκτες για τους «ασπρόμαυρους», σε ένα υποτίθεται παιχνίδι δίχως αύριο. Από καιρό φαίνεται πως στον ΠΑΟΚ έχουν αρχίσει να σχεδιάζουν την επόμενη σεζόν, η οποία θα βρει την ομάδα με σαρωτικές αλλαγές σε σχέση με τα τελευταία χρόνια.

Από την άλλη, ο Ολυμπιακός συνέχισε από εκεί που σταμάτησε τον Μάρτιο. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Σαφώς ανώτερος από τον αντίπαλό του, επέβαλε το δικό του παιχνίδι στην άδεια Τούμπα κι αν μία ομάδα μπορούσε να κάνει και κάτι περισσότερο στο ματς, αυτή ήταν η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς. Πλέον, έχει όλη την άνεση να αρχίσει να προετοιμάζεται για τη μεγάλη πρόκληση του Αυγούστου, κόντρα στην Γουλβς.

«Χ»αμένη ευκαιρία 

Η βραδιά της Κυριακής έκλεισε με το αθηναϊκό ντέρμπι στο… παγωμένο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου είχαμε τη μεγάλη χαμένη της αγωνιστικής, που δεν ήταν άλλη από την ΑΕΚ αλλά και τον Παναθηναϊκό που έδειξε πως παρά τα όσα συμβαίνουν εξωαγωνιστικά, εντός των τεσσάρων γραμμών δεν έχει χάσει την ταυτότητά του.

Ο Γιώργος Δώνης κατάφερε να παρουσιάσει μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα διαψεύδοντας ακόμα και τις στοιχηματικές που έδιναν το διπλό σε αποδόσεις ρεκόρ για τη συγκεκριμένη αναμέτρηση. Ο Παναθηναϊκός ήταν ίσως το μεγαλύτερο ερωτηματικό πριν το ξεκίνημα των πλέι οφ και έτσι όπως πήγε το παιχνίδι κόντρα στην ΑΕΚ, έφυγε και με την πικρία ότι δεν κατάφερε να πάρει το τρίποντο. Έπαιξαν για τον Δώνη οι παίκτες; Έπαιξαν για τη φανέλα; Για την υστεροφημία τους; Το σίγουρο είναι ότι στάθηκαν -και με το παραπάνω- στο ύψος τους.

Η ΑΕΚ παρουσιάστηκε αγνώριστη σε σχέση με αυτό που είχε δείξει στο τελευταίο της παιχνίδι κόντρα στον Αρη για τα ημιτελικά του Κυπέλλου. Και όπως αναφέραμε στην αρχή, αν αυτό το δικαιολογεί η τρίμηνη διακοπή, δεν υπάρχει δικαιολογία για τις επιλογές του Μάσιμο Καρέρα. Κι αν το αρχικό στήσιμο με τον Μάνταλο κρυφό φορ, δεν δούλεψε και είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αυτό που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και είναι κάτι που δεν μας είχε συνηθίσει ο Ιταλός, το ότι άργησε πολύ να παρέμβει στο ματς. Ακόμη κι αν οι Ολιβέιρα – Αραούχο δεν ήταν έτοιμοι για να ξεκινήσουν, θα μπορούσε να είχε βάλει πολύ νωρίτερα τον Πορτογάλο, η απουσία του οποίου φάνηκε, όταν μπήκε στο ματς και το άλλαξε τελείως. Έτσι η Ένωση έμεινε κι ευχαριστημένη με το 1-1 αλλά έχασε την ευκαιρία να βάλει από το ξεκίνημα τον ΠΑΟΚ από κάτω της και να έχει την κατάσταση στα χέρια της.