Ζέκα: Η «φωτιά» με τους οπαδούς και ο πυροσβεστήρας

Το ελληνικό ποδόσφαιρο προσφέρει νέες εμπειρίες σε όσους έχουν μεγαλώσει στο εξωτερικό και ο Ζέκα δεν αποτέλεσε εξαίρεση, παρότι έχει πάρει πλέον την ελληνική υπηκοότητα. Ο ποδοσφαιριστής της Κοπεγχάγης θυμήθηκε ένα περιστατικό με εισβολή των οπαδών στο «Γεώργιος Καλαφάτης» την περίοδο που έπαιζε στον Παναθηναϊκό, ενώ αναφέρθηκε και στη σχέση που είχε μαζί τους.

Ο Ζέκα παραχώρησε συνέντευξη στον πορτογαλικό σταθμό “tvi24“, όπου μίλησε για τον Παναθηναϊκό, την σχέση του με την Ελλάδα, το ελληνικό ποδόσφαιρο και το Euro 2004:

Σκοπεύετε να τερματίσετε την καριέρα σας στον Παναθηναϊκό και να ζήσετε στην Αθήνα;
“Η ζωή αλλάζει και σήμερα δεν μπορώ να το πω πια. Έχω την κόρη μου και την υπόλοιπη οικογένεια στην Πορτογαλία. Είμαι έξω από τη χώρα για εννέα χρόνια και δεν έχω ζήσει με την κόρη μου για τέσσερα χρόνια. Είμαι μακριά από αυτό. Αυτό που θέλω τώρα είναι να τελειώσω την καριέρα μου, να επιστρέψω στην Πορτογαλία και να απολαύσω την κοπέλα μου, τη μητέρα μου, τον αδερφό μου και τους φίλους μου. Αν μπορούσα να ζήσω με την κόρη μου στην Ελλάδα, θα έμενα στην Αθήνα. Αλλά όχι έτσι, σήμερα σκέφτομαι να πάω σπίτι”.

Ο Ζέκα πήγε στον Παναθηναϊκό σε μια εποχή που ο σύλλογος είχε πολλά προβλήματα. Γι ‘αυτό αποφασίσατε να φύγετε μετά από έξι σεζόν;
“Δεν ήταν μόνο αυτό. Το κλαμπ χρειάζονταν χρήματα και οι πωλήσεις ήταν ευπρόσδεκτες. Η πρόταση της Κοπεγχάγης για μένα ήταν καλύτερη, είδαμε ότι ήταν καλό και για τα δύο μέρη και το κλείσαμε. Μου πήρε πολύ χρόνο να αποφασίσω γιατί ήμουν συναισθηματικά προσκολλημένος στο κλαμπ. Ήταν η ομάδα μου. Στην Πορτογαλία ήμουν πάντα με την Σπόρτινγκ, αλλά σήμερα βλέπω τον Παναθηναϊκό ως την ομάδα που υποστηρίζω, περισσότερο από την Σπόρτινγκ. Ήταν το κλαμπ όπου ήμουν πολύ χαρούμενος που έπαιξα, ένιωσα πραγματικά όμορφα. Αυτό με έκανε να το αποφασίσω. Ο μισθός μου ήταν από τους υψηλότερους και πήραμε την απόφαση μαζί.”

Ο Παναθηναϊκός έχει  υποστηρικτές ικανούς, για το καλύτερο ή για το χειρότερο. Πώς ήταν η σχέση σας με αυτούς;
“Πάντα είχα πολλή υποστήριξη από τους οπαδούς και σε περιόδους που τα πράγματα πήγαιναν στραβά είχαμε καλή σχέση. Ο ρόλος μου ως αρχηγός της ομάδας ήταν να τους δίνω απαντήσεις και να τους εξηγήσω την κατάσταση. Υπήρχαν πραγματικά τεταμένες στιγμές, . Άρχισα να προσπαθώ να τους καταλάβω. Συνήθιζαν να κερδίζουν και τώρα καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν προβλήματα στο κλαμπ. Αυτό που τους ενοχλούσε ήταν να βλέπουν ότι κάποιος παίκτης δεν έδινε τα πάντα. Εάν το κάναμε μας χειροκροτούσαν. Νομίζω ότι αυτό έβλεπαν πάντα σε μένα, δηλαδή ότι ήμουν πολεμιστής και δεν τα παρατήρησα ποτέ.”

Επισκέφθηκαν ποτέ την προπόνηση;
“Ναι ναι. Είχα δύσκολες καταστάσεις. προπονούμασταν και μπήκαν να σταματήσουν την προπόνηση για να μας μιλήσουν. Υπήρχαν στιγμές που τα πράγματα ήταν φωτιά, αλλά κάποιος ήρθε με τον πυροσβεστήρα (γέλια). Ήταν μια δύσκολη στιγμή, ξέραμε ότι στην Ελλάδα είναι έτσι. Βέβαια δεν μας επιτέθηκαν ποτέ, αλλά ήταν δύσκολο.”

Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση της εθνικής Ελλάδος, ποιοι είναι οι στόχοι;
“Βρισκόμαστε σε μια φάση αλλαγής. Έχουμε έναν νεαρό Ολλανδό προπονητή τον Τζον Φαν Σχιπ, ο οποίος έφερε την επιθυμία να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Για την ποιότητα που έχουμε, θα μπορούσαμε και πρέπει να κάνουμε περισσότερα. Με αυτόν τον προπονητή και την τρέχουσα κατεύθυνση, τα πράγματα έχουν βελτιωθεί. Νομίζω ότι το μέλλον θα είναι λαμπρό”.

Στην ελληνικά αποδυτήρια, είστε ακόμα αναστατωμένοι με τον τελικό του Euro2004;
“Στην πρώτη μου συγκέντρωση με την εθνική ομάδα, έπαιξαν μαζί μου, φυσικά. Μετά μου είπαν Τώρα πλέον είσαι Έλληνας και μπορείς να λες ότι δεν έχεις Euro στο σπίτι σου!. Εγώ τους είπα ότι ήμουν ακόμα Πορτογάλος. Υπερασπίζομαι τα ελληνικά χρώματα όπως θα υπερασπιζόμουν εκείνα της Πορτογαλίας, έτσι είναι. Αλλά καθώς η Πορτογαλία κέρδισε το Euro2016, τους άφηνα πάντα αναπάντητους: «Έχω ήδη κερδίσει δύο Euro για δύο ομάδες, ενώ εσείς μόνο ένα. Στην αρχή στον Παναθηναϊκό, αναστατώθηκα γι ‘αυτό. Γιατί εκεί είχα εκεί τον Σεϊταρίδη, τον Καραγκούνη και τον Κατσουράνη.”

Πού είδες τον τελικό μεταξύ Πορτογαλίας και Ελλάδας το 2004;
“Στο σπίτι ενός γείτονα στην Αμαδόρα. Τα είχαμε ετοιμάσει όλα ώστε να πάμε να γιορτάσουμε μέχρι το Μαρκίς. Για εμάς δεν υπήρχε πιθανότητα να χάσουμε. Βλέποντας ολόκληρο το πάρτι πριν από το παιχνίδι, το λεωφορείο για τη Λους, τα πλοία στο Tαγκούς, ένα απίστευτο πράγμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει μόνο στη νίκη, δεν μπορεί να οδηγήσει σε οτιδήποτε άλλο. Και θυμάμαι πολύ να κλαίω στο τέλος”.

Μετά από 16 χρόνια, Ο Ζέκα φορά την ελληνική φανέλα.
“Η ζωή είναι εντυπωσιακή, κάνει κύκλους. Αυτό το παιχνίδι με στοίχειωσε τόσο πολύ… Ήμουν νέος με τη φιλοδοξία να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, να εκπροσωπήσω την Πορτογαλία και στη συνέχεια βλέπω τον εαυτό μου να παίζει με το φανέλα της χώρας που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο στο “σπίτι” μου. Αυτό είναι από τα πράγματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν, η ζωή είναι απρόβλεπτη”.

Πριν επιλέξεις την ελληνική ομάδα, δεν είχες ποτέ επαφή με την Πορτογαλία;
“Όχι, δεν υπήρξε ποτέ επαφή. Στην μόνη επαφή που είχα με την Πορτογαλία ήμουν ακόμα στην Βιτόρια Σετούμπαλ. Για την ομάδα U-23. Από τότε και μετά δεν είχα καμία επαφή. Ήταν η καλύτερη επιλογή για μένα. Η Ελλάδα μου αρέσει πολύ. Πιστεύω ότι έχω ποιότητα, αλλά ξέρω και πώς να δω τις δεξιότητες των άλλων και πώς παίζουν. Αν με καλούσαν ποτέ στην Εθνική Πορτογαλίας, νομίζω ότι το πέρασμά μου θα ήταν πολύ σύντομο. Υπάρχει πολλή ποιότητα για τη θέση μου, με παίκτες από μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους. Νόμιζα ότι είχα περισσότερες ευκαιρίες να αγωνιστώ με την εθνική Ελλάδας”.

Στην Πορτογαλία σε είδαμε ως επιθετικό και ακραίο. Στην Κοπεγχάγη, σε ποια θέση παίζεις;
“Τώρα είμαι ακόμη περισσότερο “6” παρά “8”. Παίξαμε με δύο στο κέντρο και στον Παναθηναϊκό. Είμαι ο μέσος που περνά δέκα μέτρα από τον μεσαία γραμμή. Το δυνατό σημείο μου είναι η αντίδραση στην απώλεια της μπάλας, κερδίζω πολλές μονομαχίες και κατάφερα να αναχαιτίσω πολλές αντεπιθέσεις. Παίζω μαζί με έναν απίστευτο μέσο, ​​τον Ράσμους Φελκ, ταιριάζουμε πολύ καλά. Συμμετέχω περισσότερο στην ανάπτυξη της ομάδας και αυτή είναι η σωστή θέση για μένα. Στο Κάσα Πία και την Βιτόρια δεν είχα συγκεκριμένη θέση. Έγινα επιθετικός στη Βιτόρια και δεν σκόραρα (γέλια). Στον Παναθηναϊκό άρχισα να είμαι μέσος και τώρα μπορώ να πω ότι είμαι αμυντικός μέσος”.

Εξακολουθείς να φαντάζεστε ότι κάποια μέρα θα αγωνιστείς σε Euro η Μουντιάλ;
“Φαντάζομαι τον εαυτό μου, έχω μια ακόμη ευκαιρία. Πιστεύω ότι μπορώ να είμαι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ το 2022. Θα πετύχω αυτόν τον στόχο. Αν δεν το κάνω, απλά θα προχωρήσω στη ζωή. Θα ήθελα να συμμετέχω με την Ελλάδα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, υπάρχει ποιότητα για αυτό.”