Η καλύτερη εντεκάδα του Ολυμπιακού δεκάδες χρόνια πίσω…

Διάβασα την καλύτερη εντεκάδα του Ολυμπιακού όπως την ψήφισαν οι φίλοι του 10.gr που πήραν μέρος στην ψηφοφορία. Κατάλαβα ότι οι επιλογές τους σχετίζονται με την ηλικία τους, που είναι σχετικά μικρή και δεν τους έχει «επιτρέψει» να έχουν παρακολουθήσει παίκτες που έπαιξαν με την αγαπημένη ομάδα τους τα παλιότερα χρόνια. Λογικό . Με όλους μας συμβαίνει.

Κι εγώ θα ήθελα να έχω παρακολουθήσει από κοντά παίκτες όπως ο Μουράτης, ο Πολυχρονίου, ο Μπέμπης, ο Σιδέρης και ο Μποτίνος. Για αυτούς όπως και για τον Νεστορίδη, τον Μανταλόζη, τον Λινοξυλάκη, τον Πανάκη και τον Πομώνη πρώτα άκουσα μετά ρώτησα κι έμαθα. Δεν είδα όμως και έτσι δεν μπορώ να σας περιγράψω. Θα σας περιγράφω αυτούς που πρόλαβα να δω από τους παίκτες του Ολυμπιακού φτιάχνοντας μια εντεκάδα περασμένων εποχών.

Τερματοφύλακας: Παναγιώτης Κελεσίδης. Εχθρός της… συστηματικής προπόνησης. Επαιζε με το ένστικτο και την παληκαριά του. Ταχύτατος και ατρόμητος στις εξόδους. Απίθανα ρεφλέξ κι ασίγαστο πάθος. Στη μνήμη καρφωμένη η προβολή του Μωραϊτέλη που σήμανε άδοξο τέλος στη καριέρα του σε ηλικία μόλις 29 ετών. Το σύνθημα «Κελεσίδη γίγαντα» μένει να θυμίζει ότι κανένας τερματοφύλακας δεν ταυτίστηκε περισσότερο με τον κόσμο του Ολυμπιακού που ήξερε να εκτιμάει τον ηρωϊσμό και την αυτοθυσία.

Δεξί μπακ: Γιάννης Κυράστας. Το ξέρω ότι σοκάρεται ο κόσμος του Ολυμπιακού. Η ιστορία δεν παραγράφεται, όμως. Κανένα ιδιαίτερο χάρισμα δεν είχε ο συγχωρεμένος. Το μυαλό του όμως, ήταν γεμάτο μπάλα. Διάβαζε τις φάσεις κι ήταν εκεί που χρειαζόταν. Τον βοηθούσε η αντίληψη που είχε και η τεχνική του κατάρτιση. Από θέση δεξιού μπακ μπορούσε να καθοδηγεί το παιχνίδι της ομάδας. Ηγετική φυσιογνωμία.

Αριστερός μπακ: Νίκος Βαμβακούλας. Ο σέντερ φορ της Λαυρεωτικής έγινε αριστερός μπακ στα χέρια του αείμνηστου Τόζα Βεσελίνοβιτς. Ανεξάντλητος σε δυνάμεις και «χαοτικός» στον τρόπο που έκανε επίθεση. Σε τρόμαζε να τον βλέπεις να έρχεται καταπάνω σου. Ανίκητος στις μονομαχίες σώμα με σώμα, ικανός να παίξει σε τρεις και τέσσερις θέσεις. Παιχνίδι παγκόσμιας κλάσης όταν ο Χέερ τον έβαλε να παίξει τελευταίος στο επικό 2-0 επί του Αγιαξ

Σέντερ μπακ: Σταύρος Παπαδόπουλος. Οι οπαδοί πάντα σχολίαζαν όταν μετά από κάθε παιχνίδι τον έβλεπαν να βγαίνει μέσα στις λάσπες και τα αίματα ενώ δίπλα του αποχωρούσε ατσαλάκωτος ο Μάρτιν Νοβοσέλατς. Ο «γκιαούρ» ήταν μαχητικός και και πολύ δυνατός χωρίς να είναι αντιαθλητικός. Δεν άφηνε τους αντιπάλους του να τον παίξουν κατά μέτωπο. Για χρόνια αρχηγός είχε κερδίσει την εκτίμηση συμπαικτών και εξέδρας. Χαρακτηριστικό του τα δυνατά πλάγια άουτ.

Λίμπερο: Μάρτιν Νοβοσέλατς. Ο Κροάτης δεν καταδεχόταν να κοιτάξει το χορτάρι. Επαιζε πάντα με το κεφάλι ψηλά και τα μάτι του ήταν πάντα αντί για την μπάλα στις κινήσεις των αντιπάλων που πλησίαζαν στην περιοχή. Παρά το ύψος του είχε άριστη τεχνική κατάρτιση και λίγες αλλά εντυπωσιακές προωθήσεις. Αψεγάδιαστος.

Αμυντικός χαφ: Βαγγέλης Κουσουλάκης. Χιλιόμετρα, τα περισσότερα από κάθε άλλο σε κάθε παιχνίδι. Κουβάλημα της μπάλας κάθετα. Ντρίπλες σαν να είναι εξτρέμ. Μακρινά σουτ που ήταν μόνιμος πονοκέφαλος για τον… Βασίλη Κωνσταντίνου και στενό μαρκάρισμα που έβγαζε το συκώτι. Ο πλέον πολυσύνθετος παίκτης. Κατά τη γνώμη μου δεν μπορεί να απουσιάζει από την καλύτερη εντεκάδα όλων των εποχών.

Εσωτερικός χαφ (οχτάρι): Τάκης Νικολούδης. Ας μην ξενίσει ότι έπαιξε περισσότερο στην ΑΕΚ Το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα δεν θα ερχόταν στον Ολυμπιακό αν δεν υπήρχε στα χαφ ο Νικολούδης. Πολύ έξυπνος με άριστες τοποθετήσεις, άνεση στο σκοράρισμα και ηγετικές δυνατότητες, άριστος στο να καλύπτει την μπάλα με το σώμα του και να παίρνει την εσωτερική βλέποντας το τέρμα .

Οργανωτής (δεκάρι): Αν ανάμεσα στους αναγνώστες αυτού του κειμένου υπάρχουν μερακλήδες της μπάλας, τους καλώ να μελετήσουν εκείνα τα λίγα βιντεάκια που υπάρχουν με τις ενέργειες του Γιώργου Δεληκάρη. Τους διαβεβαιώνω ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έβγαλε πολλούς σπουδαίους παίκτες αλλά μια ποδοσφαιρική ιδιοφϋία. Ναι, ο Χατζαπαναγής μάγευε. Δεν μπαίνει σε σύγκριση γιατί έμαθε ποδόσφαιρο αλλού. Ο Δεληκάρης το έμαθε στην Δραπετσώνα αλλά το πήγε πολύ μακριά. Κανένας δεν μπορούσε να σκεφτεί και να ενεργήσει όπως αυτός. Μύθος και Θρύλος…

Αριστερο εξτρέμ: Μάικ Γαλάκος. Τυπικά αριστερό εξτρέμ. Ξεκίνησε σέντερ φορ, έπαιξε αριστερά κι όταν έφυγε ο Δεληκάρης ήταν ο ηγέτης και οργανωτής. Άψογη τεχνική κατάρτιση, φινέτσα φαντασία. Τα έκανε όλα στο παιχνίδι. Οργάνωνε, σέντραρε στο κεφάλι του Κρητικόπουλου και εκτελούσε. Λατρεύτηκε από τον κόσμο.

Σέντερ φορ: Ο κοντός με το μουστάκι δεν μπαίνει στην σύγκριση. Ήταν ένας δαίμονας που κανείς δεν ήξερε πως να τον σταματήσει. Ξεκίνησε ως εξτρέμ και με την πονηριά και την καπατσοσύνη πήγε εκεί που υπάρχει η δόξα. Στην μεγάλη περιοχή. Οι κινήσεις του θα πρέπει να διδάσκονται σε όσου φιλοδοξούν να στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα. Ο Νίκος Αναστόπουλος σφράγισε μια γενιά οπαδών του Ολυμπιακού.

Δεξί εξτρέμ: Νίκος Τσιάντακης. Σήμα κατατεθέν των πέτρινων χρόνων. Έπαιζε και με τα δυο πόδια, κυρίως από αριστερά. Έβγαζε σέντρες λες και τα πόδια του ήταν κουπιά. Ντρίμπλαρε στη κίνηση και άφηνε πίσω τους αντιπάλους του με διπλές προσποιήσεις στην ίδια φάση. Αν είχε καλή επαφή με τα δίχτυα θα έκανε καριέρα στο εξωτερικό. Έχει υποεκτιμηθεί η αξία του και η προσφορά του.

Προπονητής: Τόζα Βεσελίνοβιτς. Σε μια εποχή ισχνών αγελάδων και οικονομικά αδύναμων διοικήσεων, ο μέγας δάσκαλος από την Σερβία, δημιούργησε μια γενιά πρωταθλητών που μαζί του δεν πήραν πρωτάθλημα αλλά τα σάρωσαν στη συνέχεια.. Ενδεικτικά αναφέρω : Ξανθόπουλος, Λεμονής, Κοκολάκης, Βαμβακούλας, Περσίας, Παπαδόπουλος, Μίχος