Για ποιο επαγγελματικό ποδόσφαιρο θα συζητάμε;

Περιμένω όχι με αγωνία αλλά με περιέργεια την τηλεδιάσκεψη των στελεχών της Σούπερ Λίγκας την Τρίτη με αντικείμενο την επανέναρξη του πρωταθλήματος. Με περιέργεια να διαπιστώσω αν ο συνεταιρισμός στο σύνολό του αλλά και κάθε ΠΑΕ ξεχωριστά έχει επιληφθεί περί τίνος πρόκειται και τι ακριβώς διακυβεύεται από τις απαντήσεις που θα δοθούν στις προκλήσεις που έχουν μπροστά τους. Κατά πόσο δηλαδή είναι όλοι διατεθειμένοι να υπερασπιστούν όχι το άθλημα σαν άθλημα αλλά σαν προϊόν που προσφέρουν στο καταναλωτικό κοινό.

Με άλλα λόγια αν έχουν αντιληφθεί ότι ένα προϊόν για να έχει ζήτηση πρέπει να προσφέρεται. Διαφορετικά την θέση του παίρνει ένα άλλο και το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο προϊόν ατονεί  ακόμα και εξαφανίζεται. Τέτοια συζήτηση δεν θα είχε ανοίξει αν έγνοια όλων ήταν όχι το αν θα ξαναπαίξουν μπάλα φέτος αλλά κάτω από ποιους όρους και προϋποθέσεις θα παίξουν. Στην Σούπερ Λίγκα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Κι αν οι ίδιοι αποφάσιζαν να κλείσουν το μαγαζί θα βρεθούν άλλοι με μαγαζιά να πάρουν τη θέση τους.

Η νέα πραγματικότητα με την πανδημία (κι όχι μετά την πανδημία όπως κακώς αναγράφεται) οδηγεί σε αγώνες χωρίς την παρουσία θεατών. Αυτός σημαίνει ότι το προϊόν θα προσφέρεται μόνο τηλεοπτικά. Ότι η αγαπημένη ομάδα θα γίνει κάτι (όχι ακριβώς) σαν το αγαπημένο σήριαλ. Τέτοια προϊόντα και μάλιστα πολύ μα πολύ καλύτερα θα προσφέρονται αφειδώς και σε μεγάλη ποικιλία. Με αυτά τα δεδομένα η συζήτηση στη Σούπερ Λίγκα θα είχε νόημα να γινόταν με στόχο να αναβαθμιστεί τηλεοπτικά το προϊόν ώστε να τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου.

Αντί για αυτό στην τηλεδιάσκεψη η συζήτηση θα είναι πολύ πίσω. Θα αφορά ακόμα και στο να πρέπει ή όχι να ξαναπαιχτεί μπάλα φέτος. Αντί ο συνεταιρισμός να έχει επιστρατεύσει ειδικούς από τον χώρο του marketing για να φτιάξει να κάνει ελκυστικό το προϊόν, θα βρεθεί να συζητά για το να θα πρέπει να παραμείνει στην αγορά. Και στο τέλος της ημέρας θα κάθεται και θα παραπονιέται γιατί οι τηλεοράσεις δεν ενδιαφέρονται και προσφέρουν όλο και λιγότερα. Κάποιες ομάδες μάλιστα ίσως βρεθούν στη θέση να παρακαλάνε για κυβερνητική παρέμβαση προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο.

Κι όμως κάποιοι ονειρεύονται τελείες και παύλες αντί να εργαστούν για να έχουν τις μικρότερες δυνατές απώλειες εσόδων. Ο κ. Λυσάνδρου είναι ένας σοβαρός άνθρωπος που επιχειρεί να πολιτευτεί ως πρόεδρος της Λίγκας με την λογική του μέσου όρου. Σε άλλες συνθήκες αυτή η τακτική ίσως ήταν η ενδεδειγμένη. Τώρα που η πανδημία απειλεί με κατάρρευση οικονομίες και βιομηχανίες μεταξύ των οποίων και τις αθλητικές, χρειάζεται όχι απλά να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα. Το επόμενο είναι πιθανό να αρχίσει με κλειστές τις πόρτες. Αν τα μάτια  του συνεταιρισμού παραμείνουν κλειστά τότε για πιο επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θα συζητάμε;